حكاية عمارة 8

موضوع: حكاية عمارة 8 الخميس ديسمبر 17, 2015 3:15 pm

الحلقة 1
فى شقة 3
"مالك يااسلام"
"شفتى بابا وطريقته معايا"
"وهو كلامه ولا طريقته جديدة عليك... بس كل ده من حبه ليك"
"هو ليه عايزنى اسيب الشغل وانا عايز اكمل"
"يابنى ماهو فهمك انه عايزك تتفرغ السنة اللى فاضلة لك فى كليتك من غير ماحاجة تشغلك ولا تعطلك"
"ياماما شغلى فى قاعة الافراح دى زى تدريب برضه وهينفعنى اكيد... وبعدين غيرى مش لاقى شغل وانا باخد اجر كويس"
"لو قلت لابوك كده هيقولك انا مش مقصر معاك فى فلوس علشان تشتغل ...وبعدين يابنى فى الاجازة كنت بترجع وش الفجر ماشى..انما فى الدراسة هتعمل ايه"
"اكيد لها حل يعنى"
"اسمع كلام ابوك مش عايزين نكد فى البيت"
"خلاص اكمل الاسبوعين دول لحد اول الشهر"
"مش بكرة اول يوم دراسة"
"ايوه المدارس تنتظم انما احنا ممكن نتأخر شوية مش هتأثر يعنى"
"طيب انا هقوم اقوله انك هتكمل الشهر وتقعد... ربنا يهديكم لبعض"

فى شقة 4
"عايز فلوس ياماما"
"مش لسه آخد 50 جنيه امبارح"
"خلصوا... هاتى 10 جنيه"
"ياحسين 50 جنيه يخلصوا ف يوم ليه؟؟انت لابتصرف على بيت ولا وراك مسئولية "
"انتى هتدينى محاضرة...هاتى فلوس وخلاص"
"خد من ابوك...انا مش معايا"
وخرجت نهلة من الاوضة
"يالا ياماما انا جاهزة"
حسين"انتوا نازلين"
نهلة"اه..رايحين نجيب هدوم"
وبرقت الام لنهلة
حسين"الفلوس دلوقتى ظهرت للهانم..هاتى فلوس بقولك"
الام"والله مامعايا احنا لسه هناخد من ابوك واحنا نازلين"
حسين"ماشى وانا نازل معاكوا...اما اشوف اخرتها معاكى انتى وجوزك ده"
وسكتت ام حسين ودخلت تكمل لبسها علشان تنزل مع نهلة

فى شقة 1
"انت نازل ياجمال"
"اه"
"رايح فين"
"رايح لسلوى شوية"
"اجى معاك"
"لا خليكى مرة تانية"
"ليه بس انا بقالى اكتر من اسبوع مشفتش الشارع"
"وهو انا منعتك من الخروج"
"هخرج اروح فين بس لوحدى"
"معلش يومين كده ونبقى ننزل مع بعض"
"فكرت فى الموضوع اللى كلمتك فيه"
"لأ"
"لأ مفكرتش؟؟"
"ايوه مافكرتش ومش هفكر علشان الموضوع محسوم بالنسبة لى"
"اسمعنى بس...انت ليه رافض اننا نكفل طفل هنا فى البيت ونحقق املنا ويبقى عندنا طفل"
"انتى بتضحكى على نفسك...هو لما نجيب عيل من ملجأ كده هيبقى ابننا"
"ايوه مش احنا اللى هنربيه"
"ولما يكبر تعيشى ازاى انتى وهو فى بيت واحد وهو غريب عليكى"
"هى حجج وخلاص... نجيب بنت"
"نفس الحكاية لما تكبر هتبقى غريبة عليا "
"حرام عليك انت عايز تحرمنى انى اكون ام"
وألتفت لها جمال بعد ماكان بيكمل لبسه... وبص لها شزرا
"انا حرمتك تكونى ام... عموما انا هحافظ على شعورك ومش هرد عليكى بكلام يجرحك"
"ليه... عايز تقول ايه؟؟عايز تعايرنى انى السبب فى عدم الخلفة.. وانك تفضلت عليا وعايش معايا... عايز تقول كده صح"
وخرج جمال من الاوضة وانعام وراه... بتكلمه ومش بيرد عليها
لحد ماخرج من البيت خالص... وقعدت هى تعيط وتقول
"يارب دى حكمتك وارادتك...مش ذنبى انى مقدرتش أخلف"

فى شقة 2
"حبيبتى مش ناقصك حاجة"
"لا ياماما ربنا يخليكى"
"حاجة المدرسة كلها جاهزة"
"اه ياماما اطمنى"
"عايزاكى تشدى حيلك السنة دى يا نونا علشان ارفع راسى واقول بنتى مشرفانى"
"متقلقيش ياماما..ان شاءالله مجموع احلى من السنة اللى فاتت كمان"
"يارب ياحبيبتى علشان تدخلى الكلية اللى نفسك فيها... نفسك تدخلى كلية معينة ولا لأ"
"لسه ياماما مش محددة حاجة معينة فى دماغى..ربنا يعدى السنة دى على خير "
"ان شاءالله ياحبيبتى..ربنا ينجحك ويفرحنى بيكى"

فى محل ابراهيم
ابراهيم"ايه نازلين؟؟خدى ياام حسين"
وناولها لفة فلوس
حسين"وانا عايز فلوس"
ابراهيم"مش مكسوف على طولك وانت كل يوم بتمدلى ايدك كده"
حسين"وهو انا مش ابنك زى البت دى"
ابراهيم"المفروض ان انت راجل وتشتغل انما هى بنت وبتتعلم"
حسين"ماانا كل مااشتغل مش برتاح فى شغل"
ابراهيم"وانت عايز تشتغل مدير...ماكلنا بنشقى علشان لقمة العيش"
حسين"اخلص بقى انتوا بتسلمونى لبعض واحد ورا التانى"
ابراهيم"غور من هنا خلينى اشوف شغلى"
وقبل ما يرد حسين...شدته امه
"خلاص ياابو حسين"
ومالت على ابنها"تعالى بره"
واول ماخرجت طلعت 20 جنيه من الفلوس واديتهالوا
"ايه ده..هاتى 50"
"انت مش كنت عايز 10 جنيه"
"وانتى كل الفلوس اللى اخدتيها دى لبنتك مش عايزة تدينى منهم 50 جنيه"
"خد ياحسين... ربنا يهديك"
وشدها منها"هاتى ده انتوا جلدة"
ومشت نهلة ومامتها فى طريقهم بعيد عنه
"اديتيله فلوس ليه"
"كان هياخد هياخد فجبت من الاخر بدل مايزعق ويسمع علينا الناس"
"خلاص اتعود يخوفكوا بصوته العالى وخوفكم من الفضايح"
"واحنا خايفين من الفضايح ليه..مش علشان ميوقفش سوقك"
وسكتت نهلة لما وصلوا لموقف الميكروباص

مشى حسين بعيد عن المحل...واتصل بالتليفون
"الووووو...ايه ياض..هتروحوا فين الليلة...جاى طبعا بس عايزين القعدة طرية مش كل يوم خلقكوا دى بس..ماشى جاى بالليل.. سلام"

الحلقة 2
بعد ما اشترت نهلة ومامتها الهدوم...وهما راجعين وطالعين على السلم
"تعالى نعدى على سامية شوية"
وخبطت ام حسين على شقة 3
ام حسين"ازيك يااسلام... ماما فين"
اسلام"جوه ياطنط اتفضلى"
ودخلوا ام حسين ونهلة لسامية وقعدوا كلهم مع بعض واسلام معاهم
ام حسين"نزلت مع نهلة نجيب هدوم للكلية... انتى عارفة ابوها مش بيستخسر فيها حاجة"
سامية"عارفة طبعا ربنا يخليهولكوا"
ام حسين"قومى يانهلة افتحى الشنط وفرجى سامية واسلام على الهدوم اللى جيبتيها"
وقامت نهلة ونفذت كلام مامتها...ومسكت كل طقم وتفرجه لهم
واسلام يتفرج بدون تركيز لام كل تركيزه على الساعة اللى قدامه
سامية"مبروك ياحبيبتى عقبال فستان الفرح"
ام حسين"يارب ان شالله.. دى امه داعياله اللى هياخد نهلة...شطارة وعقل وابوها مجهزها من مجاميعه"
سامية"ربنا يرزقها بابن الحلال...اقوم اعمل الشاى"
ام حسين"تقومى فين...قومى يانهلة انتى اعملى الشاى"
ودخلت نهلة المطبخ تعمل الشاى
وقام اسلام دخل البلكونة وهو كل شوية يبص فى الساعة
لما نهلة خلصت الشاى وقدمته لمامتها وسامية...اخدت شاى اسلام ودخلت له البلكونة
"اتفضل الشاى يااسلام"
"شكرا"
"انت معندكش شغل النهاردة"
"لا...وهسيب الشغل من اول الشهر اجبارى"
"اترفدت"
"اترفدت ايه بس...بابا مش عايزنى اشتغل علشان اركز فى المذاكرة"
"وانت زعلان ليه"
"خلاص لا زعلان ولا فرحان...ادينى ساكت اهو"
"شفت الهدوم الجديدة...ايه رأيك فيها"
"بصراحة وحشة"
"وحشة ليه"
"طريقة لبسك يانهلة مش بتعجبنى ولولا انى عارفك كويس كنت قلت عليكى بنت مش كويسة"
"وانا لبست ايه مختلف عن باقى البنات"
"وهو انتى لازم تقلدى وخلاص...البنت لازم تكون جوهرة محفوظة وميشوفهاش غير اللى يستاهلها...مش تبقى مشاع الكل يتفرج عليها"
"لو عايزنى اروح اغيرهم ...اروح"
"انا بنصحك علشان انتى غالية عليا ...انما مش بقولك البسيهم او لأ...انتى حرة"
وسكتت نهلة..واسلام.. وهما الاتنين واقفين جنب بعض فى البلكونة
وابتسم اسلام لما شاف نيفين ظهرت من اول الشارع وتابعها بعينيه لحد ما دخلت العمارة

"اهلا ياجمال.. ايه بس اللى انت جايبه للعيال ده"
"دى حاجة بسيطة ياسلوى... وبعدين مش ولادك هما ولادى... الخال والد"
"طبعا ياحبيبى ...ربنا يديك يارب"
"انا متضايق وملقيتش حد غيرك اتكلم معاه"
"اتكلم...مالك ياخويا"
"انعام بتلح عليا فى حكاية كفالة طفل يتيم"
"طيب وماله "
"وانا ايه اللى يخلينى اربى عيل غريب...وانا اقدر اتجوز واخلف"
"انا بقالى فترة عايزة اكلمك فى الموضوع ده بس محبيتش اعمل مشاكل بينكم...انا شايفة ان حقك تتجوز وتخلف وتشوف عيالك وخصوصا انك مأثرتش معاها فى حاجة... بس انعام بتحبك اوى وبتغير عليك.. مش لازم تقولها"
"انا لسه بفكر وقلت افضفض معاكى قبل مااخد اى قرار... بس مينفعش مقولهاش...لانى مش عايز جواز فى السر واحدة اروح لها ساعتين سرقة فى اليوم...لا انا لو اتجوزت لازم اعدل دى زى دى... ابات هنا وابات هنا"
"وهتقدر على مصاريف بيتين...وتتجوز فين"
"من ناحية المصروف العادى...اه اقدر انما المشكلة هتبقى فى شراء شقة وعفش والذى منه ... سيبيها لله اكيد هيكون لها حل ان شاءالله... انا كنت باخد رايك من حيث المبدأ...خفت اكون بتفكيرى ده بظلمها"
"هى اكيد هتبقى صدمة كبيرة عليها بس برضه ده حقك"
"ريحتينى ربنا يريح قلبك"
"وبالنسبة لو احتجت فلوس...فلوسى اللى ورثتها لسه موجودة زى ماهى انا عارفة انك صرفت ورثك كله فى عمليات وعلاج انعام... لو احتجتهم مشوار صغير للبنك ويكونوا معاك"
"ربنا يخليكى ليا ...مع انك اختى الصغيرة بس بتحسسينى انك امى"
"امك بس...الله يسامحك... انا امك واختك وبنتك ولا ايه"
"طبعا ياحبيبتى...يالا اقوم انا وابقى سلميلى على جوزك البراوى ده"
"معلش والله هو مقصر معاك بس يدوب بيلحق ينام بالعافية"
"ربنا يخليكوا لبعض"

تانى يوم ونيفين راجعة من المدرسة... وطالعة السلم قابلت اسلام نازل
"ازيك يانيفين...عاملة ايه"
"كويسة الحمدلله...ازيك وازى طنط وعمو"
"كويسين الحمدلله... ابقى تعالى مع مامتك انتى من زمان مجيتيش"
"معلش انت عارف المذاكرة والمدرسة...ربنا يهون بالسنة دى"
"ان شاءالله ربنا ينجحك... بقولك الدرس اللى بترجعى منه متأخر اوى ده فين؟؟"
"انهى درس"
"بتاع الجمعة اللى بترجعى منه الساعة 11بالليل"
"وانت عرفت منين"
"مفيش حاجة تخصك انا معرفهاش... هو فين علشان كده متأخر اوى وانا خايف عليكى"
"متقلقش مش هروحه تانى...اتنقلت مجموعة تانية بدرى "
"كده احسن...افتحى البلوتوث عايز ابعت لك اغنية جبتها مخصوص علشانك"
"اغنية ايه؟"
"ابقى اسمعيها لما تطلعى البيت... وحاولى تبقى تيجى مع مامتك علشان نقعد مع بعض زى زمان"
"ان شاء الله هحاول... خلاص الاغنية وصلت..سلام"
ولسه نيفين هتطلع...لقت اسلام بيمد ايده يسلم عليها... سلمت عليه حست انه طول فى السلام...شدت ايدها وطلعت تجرى على السلم

اول ما دخلت نيفين البيت فتحت التليفون علشان تعرف ايه الاغنية دى...يمكن اغنية جديدة؟؟؟
واول ما اشتغلت الاغنية...سمعت محمد منير
يا بنت يا ام المريلة كحلي
يا شمس هاله و طاله من الكوله
لو قلت عنك في الغزل قوله
ممنوع عليا ولا مسموحلي

أنا أحب أقول الشعر في الحلوين
و الحلو أقوله يا حلو في عيونو
و لو ابتديت بشفايفك النونو
ما يكفنيش فيهم سبع دواوين

يا ملاك يا جنيه يا ست الحسن
يعجبني توهانك في أحلامك
يعجبني شد الخصر بحزامك
يعجبني أخذك للكتب بالحضن

الحلقة 3

بعد ماسمعت نيفين الاغنية... ابتسمت بفرحة

الاغنية كلماتها جميلة واكيد اسلام يقصدها هى

راحت وقفت قدام المراية وهى بالمريلة الكحلى

وقعدت تستعيد كلامه ليها تانى كلمة كلمة

اول مرة تاخد بالها من كلامه ...كلامه الحلو ده

لما جت ميرفت من الشغل... وهما فى المطبخ بيحضروا الغدا

"ماما اخبار طنط سامية ايه"

"كويسة"

"من زمان مشفتهاش...لما تكونى رايحة لها خدينى معاكى"

"لما تبقى فاضية نطلع لها..انا بروح لها اى وقت"

فى شقة 4

"نهلة...بت يانهلة"

"نعم ياماما... لما نكون عند سامية عايزاكى تخفى شوية"

"اخف ازاى يعنى"

"يعنى من غير مااقولك تعملى اى حاجة ...مواعين ولا تنشرى الغسيل ولا ترتبى حتة...اى حاجة من دى"

"ماانا بعمل كل ده وريحى نفسك شكله ع الفاضى"

"فاضى ليه؟؟اسمعى الكلام بس هو احنا هنلاقى زى اسلام"

"ماشى مش هنلاقى زيه بس واضح ان مش فى دماغه خالص"

"هو قالك حاجة"

"من غير مايقول...لما بنكون عندهم بيقعد معانا كده دقايق من باب الذوق ويقوم يقفل اوضته عليه"

"استمرى انتى بس من ناحية وكلامى من ناحية وانا عارفة ان سامية وحامد بيحبوكى ومش هيلاقوا احسن منك"

"طيب ربنا يسهل"

فى شقة 1

"مالك ياجمال...ايه اللى شاغلك اليومين دول"

"مفيش حاجة"

"اومال ليه دايما سرحان وكلامك بقى قليل"

"مش ملاحظة انك بقيتى اخدة بالك منى اوى"

"وايه الجديد..ماانا طول عمرى اخدة بالى منك...هو انا عندى حد تانى اهتم بيه..لو كان اهتمامى ده مضايقك وافق على طلبى وانا يجيلى اللى يشغلنى"

"انتى مش بتزهقى من الموضوع ده... مش عايز كلام تانى فيه"

ورن جرس التليفون

"الو... يا ستار يارب.. اه طبعا جاى معاكوا...ساعة بالظبط واكون عندكم...مع السلامة"

"مين؟؟فى ايه؟"

"ده محسن زميلى بيقول ان جوز هدى زميلتنا عمل حادثة وبيجمعنا علشان نروح نزوره"

"انت تعرفه"

"لا محدش فينا يعرفه..بس نعرفها هى"

"وايه لزومه يعنى"

"اولا زيارة المريض يا حاجة ثانيا هدى ظروفها تعبانة واكيد محتاجة حاجات كتير فمحسن بيلم مننا علشان نساعدها"

"ربنا يقدرك على فعل الخير"

"مع انى حاسس بتريقة...بس وماله ربنا يجازينا خير"

فى شقة 3

اسلام قاعد فى اوضته...وبيسمع نفس الاغنية اللى بعتها لنيفين

"اسلام ياحبيبى...قاعد لوحدك ليه"

"بسمع اغانى شوية ومش عايز اضايقك وانتى بتتفرجى على التليفزيون"

"طول عمرك حنين ربنا يخليك ليا...قولى بقى بتسمع ايه"

"اغانى"

"بس انا سامعة اغنية واحدة بتعيد فيها بقالك ساعة"

"عادى ياماما اصل الاغنية حلوة"

"هى حلوة فعلا...خدت بالك من ام حسين"

"مالها"

"شكلها عايزاك لنهلة"

"لالالا نهلة ايه"

"مالها نهلة...هى وحشة"

"مش موضوع حلوة ولا وحشة...انا بحب نهلة زى اختى متنسيش اننا متربيين مع بعض من يوم مااتولدت واحنا مختلطين يعنى مفيش فى قلبى ناحيتها اكتر من اخت.. وبعدين بحس ان دماغها فاضية عايزة تلبس زى فلانة وتعمل شعرها زى فلانة...وانا محبش كده"

"بس والنبى شاطرة وبتحبك"

"ياماما ماهى لازم تحبنى زى اخوها...ولا بلاش اخوها ده اعوذبالله من سيرته"

"انا مش عارفة الواد ده جرى له ايه من بعد الاعدادية"

"ياماما ده اتلم على شوية عيال بيشربوا وحرامية وهو مكنش المفروض يبقى وسطهم...عم ابراهيم طول عمره راجل طيب ومحترم وكل الناس بتحبه"

"على رأى المثل يخلق من ضهر العالم فاسد"

"ههههههه تصدقى فعلا بالظبط زى المثل مابيقول"

"اومال ايه الامثال مش بتكدب...ده انا كان نفسى اخطب لك وافرح بيك وقلت نهلة مننا وعلينا..بس انت بقى بتعتبر نهلة ونيفين زى اخواتك...يعنى هتجيب لنا واحدة غريبة"

"انا جبت سيرة نيفين"

"ماهو انت ونهلة وحسين ونيفين متربيين مع بعض طول عمركم"

"بس انتى مسألتنيش على نيفين"

"يعنى احساسى صح"

"اللى هوا ايه؟"

"بتحب نيفين؟"

وسكت اسلام لحظات وهز راسه وكمل

"من زمان ياماما وانا مش بتخيل انى ممكن ارتبط بواحدة غيرها"

"زمان امتى؟دى البنت لسه 17 سنة"

"من واحنا لسه بنلعب مع بعض على السلم وانا بحبها وبخاف عليها"

"كل ده من ورانا...ولا يبان عليكو"

"بس هى متعرفش حاجة عن احساسى ده"

"لسه مش متأكد منها يعنى"

"متكلمتش معاها فى حاجة ...انتى عارفة انى مش بشوفها غير يدوب حاجات بسيطة ومع مامتها"

"خلاص شد حيلك السنة دى وانا اخطبهالك"

"بجد ياماما...طيب وبابا هيوافق"

"وميوافقش ليه انت عارف انه بيحب نيفين"

"طمنتينى ياماما ربنا يخليكى"

"ويخلي... ايه الصوت ده"

"ايه ده...صوت حد بيصوَت"

"الصوت جاى من فوق... ام حسين ونهلة اللى بيصوتوا كده"

"انا طالع اشوف فى ايه"

"استنى انا جاية معاك...ربنا يستر"

الحلقة 4
وفى اقل من دقيقتين كانت العمارة كلها فى شقة 4
ماعدا حامد لانه كان فى المكتب ولسه مرجعش
جمال"خير يا ابو حسين"
ابراهيم"منك لله ياحسين... مش عايز اشوف وشك تانى...اطلع بره"
جمال"استنى بس ياابراهيم...هو عمل ايه"
ابراهيم"عمايله سودة...خليه يغور من بيتى"
حسين"سايبهالكوا مخضرة...عيشة تقرف"
وخرج حسين من البيت ورزع الباب وراه

كل الموجودين اتجمعوا علشان يطمنوا على نهلة اللى تقريبا فاقدة الوعى وفى دم على وشها
وقربت من ميرفت...وحاولت تفوقها
ميرفت"نيفين ادخلى اعمليلها مياه بسكر"
ودخلت نيفين المطبخ تعمل لنهلة مياه بسكر
واسلام بيحاول بفوق نهلة
سامية"اسندها معايا يااسلام لما ندخلها اوضتها"
وجه اسلام يسندها
"حاسبى ياماما... هوديها انا"
وشالها اسلام...علشان يدخلها اوضتها..فى اللحظة اللى خرجت منها نيفين من المطبخ...دخل اسلام بنهلة وحطها على سريرها
وبدأت تفوق...واخدت ميرفت الكوباية من نيفين وبدأت تشرب
سامية"ايه اللى حصل... ولازم حد يشوف الجرح اللى فى راسها ده"
نيفين"ورينى كده ...متخافيش ياطنط...انا هنضفهولها واربطه هنزل اجيب من شقتنا شاش وقطن ومطهر"
نزلت نيفين...وحاول اسلام ينزل وراها بس ملقاش اى حجة فسكت
ام حسين"شفتوا الواد عمل ايه فى اخته"
اسلام"وهو عملها كده ليه اصلا"
ام حسين"وقف يطلب من ابوه فلوس...اداله 10 جنيه رماها فى وشه وقاله عايز 50... فابوه قاله خلاص بلاش خالص...قعد يزعق ويقول اشمعنى نهلة كل مابتقولك عايزة فلوس بتديها...خرجت نهلة وقالتله انا مش بطلب كل يوم 50 جنيه ولما باخد فلوس بتبقى للكلية او حاجة انا محتاجاها ...رد وقالها والمكياج واللبس ده كمان للكلية...ردت عليه وقالت له وانت مالك بيا...هجم عليها ضربها ولما ابوهم جه يخلصها من ايده...زقها واتخبطت فى ايد الكنبة فى دماغها...وبعدين زى ماانتوا شايفين كده"
ميرفت"هو حسين اتغير كده ليه"
سامية"ربنا يهديه"
رجعن نيفين وقعدت تنضف الجرح لنهلة...وبعد ماخلصت
نيفين"سلامتك يانهلة..معلش انا هنزل علشان ألحق البس واروح الدرس"
نهلة"شكرا يانيفين"
نيفين"ماما هتنزلى معايا ولا قاعدة"
ميرفت"لا قاعدة شوية...متتاخريش"
ونزلت نيفين...وانسحب وراها اسلام...ونزل وراها

وعلى السلم
"نيفيييييين"
"نعم"
"مالك..نزلتى ليه"
"علشان ألحق الدرس"
"بجد ولا فيه حاجة تانية"
"حاجة زى ايه"
"انك زعلانة مثلا"
"اه طبعا زعلانة علشان نهلة صعبت عليا اوى"
"يعنى مش زعلانة منى"
"ازعل منك ليه"
"كنت فاكرك حاسة بيا"
واتكسفت نيفين بعد تلميحه...وحطت وشها فى الارض
"انا كده هتأخر"
ونزلت سلمتين لحقها اسلام ووقفها من ايدها
"بموت فى برائتك وخدودك لما يحمروا من الكسوف"
وشدت ايدها من ايده..بكسوف
"شكلنا كده مش حلو يااسلام...لو حد نزل هيقول ايه"
"طيب عايز اعرف... انتى مرتبطة"
"يعنى لو مرتبطة مش العمارة كلها هتعرف...وبعدين لسه بدرى"
"مش قصدى خطوبة...بتحبى يعنى"
"ايه ده اللى بتقوله...لالالا كده كتير"
ونزلت نيفين بسرعة...على شقتها وقفلت الباب وراها
دخل اسلام واول حاجة عملها اتصل بيها على تليفون البيت
ردت نيفين على التليفون واتفاجئت انه اسلام
"نيفين...انا عايز اعرف حاجة ولو بتتضايقى مش هفتح معاكى الموضوع ده تانى"
"عايز تعرف ايه"
"حاسة بيا ولا لأ"
"اه"
"اه ايه؟؟؟فرحينى"
"بص يااسلام...انا مش بفكر فى اى حاجة غير انى اخلص الثانوية العامة وحاسة ان لسه بدرى على الكلام ده"
"انا بحبك ومش هعطلك عن مذاكرتك...انا بس عايز اطمن انى لما اتقدملك هتوافقى"
"اطمن"
"يعنى بتحبينى"
"سلام بقى علشان انا بجد اتأخرت"
وقفلت نيفين بسرعة وهى مبتسمة بفرحة كبيرة...اما اسلام فاخد التليفون فى حضنه وباسه وهو فرحان بكلام نيفين

جمال فى الشغل
"جمال احنا بنلم تانى علشان هدى"
"حاضر...اتفضل"
"والله محدش بيدفع زيك كده... ربنا يكرمك ويباركلك"
"الله يخليك... هو جوزها كان بيشتغل ايه"
"بيركب تكييفات... والحادثة حصلت له وهو بيركب تكييف فى شقة ووقع من الدور الخامس"
"ربنا يرحمه...انا لما روحت المستشفى كانت منهارة لما عرفت ان حالته ميئوس منها"
"اه طبعا...اصلهم اتجوزوا بعد قصة حب كبيرة وبعدين هو رغم انه على قده بس بيحبها وبيحب بيته وبناته...وهو كان مخليها مش شايلة هم فى الدنيا وهو اللى شايل كل حاجة"
"ربنا ينجيه علشان خاطرها وخاطر بناته"
"يارب ان شاءالله"

فى شقة 4
"ياابو حسين الواد بقاله 3 ايام بره"
"ان شاالله يبقوا 3 شهور"
"حرام عليك تطرده من بيته"
"وهو مش حرام اللى عمله فى اخته"
"ياما بيحصل دى مصارين البطن بتتخانق"
"وكل يوم فلوس فلوس...هو انا بكسب قد ايه علشان اصرف عليه وعلى البيت وعلى البنت اللى بتتعلم وبتتجهز دى"
"ربنا يخليك لينا...بس والنبى سامحه"
"بصى عايز يرجع...يعيش محترم فى البيت ويشتغل ولو مش لاقى شغل ييجى يشتغل فى المحل وانا اديله يومية...غير كده مشوفش وشه تانى"

الحلقة 5

رجع حسين البيت بعد ما وافق انه يشتغل مع باباه فى المحل

"هتنزل معايا المحل زيك زى اى واحد غريب وليك يومية 20 جنيه"

"بس انا معرفش حاجة عن الحلاقة"

"تتعلم وتشتغل ولما تبقى كويس هزودلك اليومية...قلت ايه"

"ماشى"

"وتتعامل مع اختك كويس وتعتذرلها"

"لا بقى انت كده هتفرعنها اكتر ماهى"

"وهى عملت لك ايه؟؟انت اللى ضربتها وبهدلتها"

"خلاص بقى اللى حصل ماهى اللى ردت عليا ونرفزتنى"

"ملكش دعوة بيها تانى...انت فاهم"

"طيب"

"يالا ...هتنزل معايا المحل من دلوقتى"

"نيفين انا طالعة لسامية..جاية معايا"

"اه جاية..بس دقيقة"

ودخلت نيفين اوضتها...واختارت طقم حلو وعملت شعرها بطريقة مختلفة عن التقليدى اللى بتعمله كل يوم...وخرجت لميرفت

"يالا ياماما انا جاهزة"

اتفاجئ اسلام بنيفين وميرفت وهو بيفتح الباب

كان هيطير من الفرحة وهو شايف نيفين جاية عندهم البيت

بعد السلامات قعدوا كلهم مع بعض...وقعد معاهم اسلام

كل تركيزه مع نيفين كل ما تتكلم ... وابتسامات خفيفة متبادلة بينهم

سامية"تعالى يا ميرفت اما اوريكى جبت ستاير جديدة لاوضتى"

وقامت سامية على اوضتها ووراها ميرفت ولما قامت نيفين وراهم راح اسلام شدها من ايدها...وهمس فى ودنها

"استنى هنا"

"اييييه...سيب ايدى"

"رايحة فين"

"داخلة مع ماما"

"لا انا عايز اقعد معاكى"

"وماما هتقول ايه"

"عادى.. قوليلها انك سيبتيها تقعد مع ماما يتكلموا براحتهم وكنتى بتسألينى على حاجة فى الانجليزى"

"وده كلام منطقى"

"اه منطقى...استنى"

وقام اسلام دخل اوضته ورجع بكراسة وقلم...وقعد جنب نيفين على الكنبة الكبيرة...بس كان ملاصق ليها

"بصى اهو علشان مامتك لما تسالك كأنى كنت بشرحلك حاجة فى الانجليزى"

"طيب..بس اتاخر شوية كده"

"بس علشان نعرف نتكلم علشان محدش يسمعنا"

"ايه؟"

ومسك شعرها وبعده عن خدها

"شكلك حلو اوى كده"

"ايد ده يااسلام...انت بقيت جرئ اوى كده ليه...اللى اعرفه عنك انت بتتكسف ...بس دلوقتى حاسة انك حد تانى"

"معاكى بس جرئ وعايز اقول كل اللى جوايا انا بحبك اوى يانيفين من واحنا صغيرين...وانتى"

واتكسفت نيفين وحطت وشها فى الارض ...رفع اسلام وشها

"ورينى وشك وجاوبينى...بتحبينى"

وابتسمت نيفين وقامت من جنبه

"انا داخلة لماما"

فى شقة 1

"اتأخرت ليه ياجمال"

"كنت فى جنازة"

"يا ستار يارب...مين"

"جوز هدى زميلتنا فى الشغل"

"اللى كان تعبان مش كده؟؟"

"اه...كان حصل له حادثة وقعد فى المستشفى فترة وكانوا الدكاترة عارفين انه منتهى"

"يعنى مراته كانت عارفة انه بيموت... تلاقي ده مصبرها"

"بالعكس منهارة تماما...اخده بناتها فى حضنها وبتعيط وبتصرخ بهيستريا"

"عندها كام بنت"

"2 اكبرهم عندها 5 سنين...بس حالتها صعبة اوى ربنا يصبرها..تخيلى جوزها مالوش معاش ولا اى حاجة تقدر تصرف منها على بناتها"

"لا حول ولا قوة الا بالله...ربنا يقدرها على تربيتهم ...يمكن بناتها دول حظهم كويس ان عندهم ام تربيهم...فيه اطفال تانيين مش لاقيين ام ولا اب...واحنا ام واب من غير اطفال...ليه بقى منشوفش طفل يتيم نصرف عليه ونربيه ويبقى ابننا"

"تاااااااااااااانى...انتى مبتزهقيش...اعوذ بالله من زن الستات"

وقام جمال ودخل اوضته ينام وقفل الباب عليه

فى محل ابراهيم

زبون"ايه ده ياعم انت اللى عملته ده...ايه الحلاقة المقرفة دى"

حسين"مقرفة ايه...ماتتكلم كويس ياجدع انت"

الزبون"مش لما تعرف تشتغل تبقى تتكلم...ده انت صنايعى فاشل"

وهجم حسين على الزبون وشده من هدومه

"انت هتبيع وتشترى فيا بالكام جنيه اللى بتدفعهم..غور من هنا زباين هم"

وجه ابراهيم على الصوت من بره

ابراهيم"ايه ده فى ايه"

الزبون"انت مشغل عندك واحد صايع وقليل الادب"

حسين"طيب اطلع بره بقى بدل ماااوريك قلة الادب "

ابراهيم"اسكت ياحسين متنطقش خالص...حقك عليا يا استاذ...قولى بس ايه اللى مضايقك وانا اعملهولك...مليش بركة الا انت"

حسين"انت بتقول ايه...ده قليل الادب"

ابراهيم"اخرس انت وامشى من هنا"

فى شقة 2

"كنتى قاعدة مع اسلام ليه يانيفين..مدخلتيش معايا جوه"

"ابدا ياماما كان فيه قاعدة فى الانجليزى مش فاهماها شرحهالى"

"والدرس اللى بتاخديه...مش بتفهمى منه"

"لا بفهم بس دى كانت حاجة مستعجلة عليها"

"بس كده يعنى..مفيش حاجة تانية"

"حاجة ايه"

"يعنى حاسة كده ان نظراتكم لبعض متغيرة شوية ...وسامية لمحت لى على حاجة كده بس انا عملت نفسى مش اخدة بالى"

"حاجة ايه يعنى"

"قعدت تقولى نفسى افرح باسلام مع واحدة كويسة وبنحبها وبتحبنا... ونكون عارفينها كويس...انتى ململحكيش بحاجة"

واتكسفت نيفين بس ردت

"هو صرح مش لمح...بس انا مردتش عليه"

"وانتى عايزة ايه"

"يعنى اسلام مؤدب ومحترم وعارفينه كويس"

"خلاص لما يبقوا يتكلموا صراحة نبقى نشوف لان لسه بدرى اوى وانا مش عايزة حاجة تعطلك عن دراستك"

فى شقة 4

"انت ياواد انت مش هتتلم بقى...دى رابع خناقة فى اسبوع"

"ماهما زباينك اللى بيستفزونى"

"الزبون دايما على حق ولازم تكون كويس مع الناس كلها"

"والله انا كده ومش بحب حد يبيع ويشترى فيا"

"انت من يوم ماجيت وانا خسرت كام زبون بسببك"

"ان شالله تخسرهم كلهم...مين اهم ابنك ولا زباينك"

"ولما اخسرهم كلهم...هتصرف انت ع البيت"

"سيبلى المحل وانا امشيه كويس"

"ولااااااا...متجيش المحل تانى وشوفلك شغلانة تانية بعيد عنى"

الحلقة 6

فى شقة 3

"بقولك ايه ياحامد..امتحانات اسلام قربت وهيخلص وعايزة اخطب له"

"خطوبة دلوقتى...مش لسه بدرى"

"هو انا بقول يتجوز..دى خطوبة ... علشان البنت متروحش مننا"

"هى مين؟؟؟شكلكوا متفقين على حد"

"انا شفته ميال لنيفين... وانت ادرى بيها مش هقولك عليها"

"طمنتينى انا كنت خايف يكون عايز نهلة"

"ومالها نهلة ياحامد اخص عليك... البنت كويسة"

"كويسة لنفسها مش لابننا...انما نيفين مناسبة اكتر"

"يعنى موافق...اتكلم مع سامية"

"لالا..أجلى اى كلام لما يخلص وينجح وبعدين البنت داخلة على امتحانات...لما يخلصوا"

"طيب هتكلم معاها بس اشوف رأيها ايه"

"رأى ايه؟هى مش ممكن تقول لأ على اسلام هى هتلاقى زيه فين "

فى شقة 4

"ابراهيم... حسين مجاش البيت من امبارح انا خايفة يكون جراله حاجة"

"هيجراله ايه...تلاقيه صايع هنا ولا هنا"

"حرام عليك ياابراهيم...ده ابنك برضه روح ياراجل دور عليه"

وقطع كلامهم خبط على الباب

"استنى انتى لما افتح...تلاقى ابنك جه على السيرة"

وفتح ابراهيم لقى البوليس قدامه

"حسين فين"

"مش موجود...انا ابوه خير"

الظابط"فتشوا البيت"

"فيه ايه بس ياباشا"

"حسين متهم بسرقة محل موبايلات هو و2 اصحابه... هو الوحيد اللى لسه هربان"

ووقع ابراهيم فاقد الوعى... وفضلت ام حسين تصوَت

فى اللحظة اللى جت فيها نهلة من كليتها وشافت البوليس نازل وابوها واقع فى الارض... وكل العمارة عندهم فى البيت بيحاولوا يفوقوا ابراهيم واتصل حامد بالاسعاف وراح معاهم المستشفى

فى شقة 1

"بقولك ايه ياجمال.. دلوقتى بعد مااتقبض على حسين وابراهيم ربنا يشفيه معدش لا بيتحرك ولا بينطق من الجلطة.. لازم نقف مع ام حسين وبنتها"

"طبعا ياحامد... انا بس مش متوفر معايا فلوس دلوقتى كام يوم كده وربنا يسهل"

"انا مقصدش فلوس بس... احنا لازم نشوف محامى للواد ونتابع المحل علشان الصنايعى اللى فيه يشتغل من غير مايسرقه "

"انا معاك شوف محتاج منى ايه"

"كل واحد فينا يروح المحل يوم بالليل بس يشوف الايراد ويوصله لام حسين... علشان بس منسيبش الحكاية كده"

"خلاص اتفقنا... وانا هشوف محامى كويس لحسين... مفيش اخبار عن خروج ابراهيم من المستشفى"

"لا.. شكله هيطول شوية...ربنا يشفيه"

فى شقة 2

"اهلا يا سامية تعالى"

"ازيك ياميرفت وازى نيفين"

"بخير الحمدلله...انتى عاملة ايه واسلام عامل ايه فى الامتحانات"

"كويس الحمدلله... انا لسه نازلة من عند ام حسين ياختى الواد حسين بعد ماخرج من المصيبة اللى كان فيها ولا همه ابوه المشلول ده ولا عامل لامه حساب... فالح بس ينزل ياخد ايراد المحل ويرمى لهم الفتافيت وياخد هو الفلوس يشرب ويتنيل بيها"

"اعوذبالله على ده ولد... الله يكون فى عونها دى حتى نهلة اللى كانت وردة مفتحة شفتها رايحة الامتحان وهى دبلانة وحزينة ومتغيرة خالص"

"ربنا يشفيه الراجل طب فى لحظة... المهم انا جيالك فى موضوع مهم"

"خير ياسامية"

"انا عايزة اخطب نيفين لاسلام...ايه رأيك"

"هو ده وقته...العيال فى امتحانات"

"هو انا بقول هنعمل خطوبة النهاردة...احنا بنتكلم علشان نتفق ويتخطبوا بعد الامتحانات"

"انتى فاجئتينى يا سامية... نيفين لسه صغيرة على الخطوبة وانا مش عايزة اجوزها غير لما تخلص دراسة"

"العيال بيحبوا بعض... وخليهم يحبوا بعض وهما مرتبطين فى النور بدل مايحبوا بعض فى الضلمة"

"استنى عليا لحد الامتحانات ماتخلص اكون فكرت وارد عليكى"

"انتى لسه هتفكرى يا ميرفت...هو اسلام يترفض ولا انتى متعرفيهوش...عموما براحتك اهى بنتك وانتى حرة فيها"

"ايه ياسامية هى نيفين بنتى لوحدى...انتى عايزة تعملى عليها حماة من دلوقتى...انا بقول افكر فى حكاية الخطوبة بدرى اوى كده"

"انا افتكرتك هتفكرى اه او لأ...حامد كان هيزعل منك اوى لو كنتى اعترضتى على اسلام"

"اسلام ده ابنى ومتربى قدام عينى ومش هلاقى احسن منه"

"ازيك ياسلوى...الولاد عملوا ايه فى الامتحانات"

"الحمدلله نجحوا... وعندهم تمرين فى النادى ماتيجى نروح النادى شوية"

"لا انا جاى عايز اتكلم معاكى شوية"

"خير..فيه حاجة بينك وبين انعام"

"لا...بس انا...."

"انت ايه متردد كده ليه"

"انا بعد السن ده... وحبى وعشرتى لانعام... حبيت"

"حبيت؟!..مين وازاى"

"انا هحكيلك من الاول..من كام شهر واحدة زميلتى جوزها عمل حادثة ومات...فى الاول كانت صعبانة عليا وعايز اساعدها واساعد بناتها اليتامى ...فكنا بنجمع لها فلوس كل فترة...وبعدين بدأت اتعلق ببناتها..واكلمها كل يوم واكلم البنات...ولما كانت واحدة فيهم تتعب اخدها واروح بيها للدكتور...او لو البنت الكبيرة عندها مشكلة فى المدرسة اروح اشوف مالها...البنات اتعلقوا بيا اوى وانا اتعلقت بيها وبيهم... انا عايز اتجوزها وخايف ترفض"

"ترفض ليه"

"انا عندى 45سنة وهى عندها 28 سنة ده غير انها كانت بتحب جوزها اوى"

"انت اكيد هتحس اذا كانت متجاوبة معاك او لأ"

"كل كلامى معاها كلام عادى متكلمتش معاها فى حاجة"

"خلاص فاتحها فى الموضوع وشوف"

"انا عايز افاتحها فى الجواز بس لازم انعام تكون عارفة لانى مش هتجوز من وراها...وخايف اقول لانعام هدى ترفض ...انا مش عارف ابدأ مع مين الاول؟"

الحلقة 7

فى شقة 2

"بتذاكرى يا نيفين"

"ايوه ياماما...عايزة حاجة"

"خلاص لما تكونى فاضية"

"لا انا كده كده كنت هقوم اقعد معاكى شوية انا بذاكر من بدرى"

"بصى سامية كلمتنى وعايزين يخطبوكى اول ماتخلصى امتحانات"

وفرحت نيفين جدا بس متكلمتش خجلا من مامتها

"شكلك فرحانة...انتى موافقة"

"مش انتى عارفة ياماما من الاول... وفرحانة ان اسلام مكدبش عليا بالعكس هو قال اول مايخلص امتحانات هيتقدملى واهو اتقدم قبل مايخلص امتحاناته"

"يعنى موافقة؟؟"

"انتى مش موافقة ياماما"

"انا بس مش عايزاكى تنشغلى عن دراستك...ومش عايزاكى تتجوزى وانتى لسه فى دراسة...مش عارفة الموضوع ده هو اللى قلِقنى انما غير كده فرحانة طبعا...مبروك ياحبيبتى ربنا يسعدك"

"الله يبارك فيكى ياماما"

"بس اوعدينى انك متنشغليش الايام دى عن المذاكرة ولا بعدين"

"اطمنى ياحبيبتى...الا مستقبلى"

فى شقة 4

"حسييييييين...انا عايزة فلوس"

"مش مديكى 20 جنيه اول امبارح"

"انت بتستعبط ولا بتستهبل...20 جنيه عايزهم يقعدوا معايا 3 ايام... وابوك محتاج دوا وكل اللى معايا خلص"

"اتصرفى ياما انا اجيب منين"

"وانا اجيب منين...الدهب اللى كنت لابساه انا واختك راح كله على علاج ابوك ومصاريف البيت وانت ولا انت هنا ولا بتحس"

"وانا اعمل لكم ايه...المحل حاله واقف ومفيش زبون بيدخله"

"مش انت اللى طفشت الواد اللى كان شغال وممشى المحل"

"ده كان بيتعامل على انه احسن منى"

"ماهو فعلا كان احسن منك على الاقل كان المحل ماشى دلوقتى المحل مفتوح علشان انت واصحابك الصيع تتلموا فيه"

وخرجت نهلة بصينية اكل كانت بتأكل ابوها منها

وقفلت عليه باب الاوضة

نهلة"صوتكم شوية بابا سامعكم ومرضيش ياكل"

حسين"اسكتى يابت انتى هتدينى اوامر"

نهلة"متتعبيش نفسك معاه ياماما ده خلاص لابقى عنده دم ولا احساس"

حسين"خليكى انتى ياام احساس تضحكى على ابوكى وامك بكلمتين... عيشة تقرف"

وخرج حسين من البيت ورزع الباب وراه

قعدت ام حسين تعيط وتكلم نفسها

"اعمل ايه بس ياربى...اتصرف ازاى وانا مبقاش حيلتى حاجة"

فى شقة 3

حامد"مبروك النجاح والتخرج يااسلام"

اسلام"الله يبارك فيك يابابا"

سامية"مبروك ياحبيبى..احنا لازم ياحامد نكمل فرحتنا بخطوبة العيال وخصوصا بعد ما اسلام ونيفين نجحوا"

حامد"حددى معاد مع ميرفت نتكلم ونتفق علشان نحدد معاد قراية الفاتحة"

وقامت سامية اتصلت بميرفت واتفقوا على زيارتها تانى يوم للكلام فى كل تفاصيل الخطوبة والجواز

فى شقة 2

ميرفت"اهلا وسهلا ...نورتونى"

حامد"اهلا بيكى ومبروك لنيفين...طبعا سامية كلمتك اننا عايزين نيفين لاسلام"

ميرفت"ربنا يسعدهم يارب"

حامد"انا مش هقولك الكلام التقليدى اسألوا علينا ونسأل عليكم والكلام ده... احنا نقرا الفاتحة على طول مش لسه هنحدد معاد تانى"

ميرفت"ثوانى بس...قبل مانقرا الفاتحة انا عايزة نتفق من دلوقتى علشان يبقى كل حاجةعلى نور"

حامد"عايزة تعرفى ايه"

ميرفت"اسلام هيجيب شقة امتى وهيتجوزوا امتى وهيكتب لها مؤخر كام والقايمة طبعا قبل كتب الكتاب"

حامد"ايه ياميرفت هو احنا اغراب علشان تقولى لنا الكلام ده"

ميرفت"معلش ياابو اسلام الحاجات دى متزعلش ومفيهاش معارف ولا اغراب... ده حق بنتى ولازم اطمن عليها دى يتيمة ومالهاش حد وانا مش هعيش لها العمر كله"

حامد"بصى احنا مش هنجيب شقة ولا ابنى هيمضى على قايمة"

سامية"ازاى؟؟"

حامد"احنا معندناش غير اسلام ومش هنسيبه يدور على شقة بره... هو هيتجوز معانا وكده نبقى وفرنا عليهم كتير وممكن يتجوزوا خلال سنة ولا سنة ونص...احنا موضبين الشقة وهنجيب الحاجات اللى علينا وانتى هتجيبى الحاجات اللى عليكى..من غير قايمة"

ميرفت"بس موضوع الاقامة فى بيت الاهل ده بيعمل مشاكل وانا مش عايزة يحصل بيننا مشاكل احنا طول عمرنا اهل وكمان مش عايزة بنتى تتجوز وهى بتدرس لانها اكيد هتهمل فى دراستها"

حامد"يعنى انتى وافقتى نيجى علشان تهزأينا بالذوق وتقولى لأ"

ميرفت"لا والله ازاى تقول كده"

حامد"عموما ده اخر كلام عندى...لو فكرتى وغيرتى رايك ابقى اتصلى بينا...سلام عليكم"

سامية"استنى ياحامد...ليه كده ياميرفت"

وقبل ماميرفت ترد

حامد"يالا ياسامية سيبيها تفكر براحتها...يالا يااسلام"

وقاموا مشيوا وميرفت مستغربة من رد فعل حامد على كلامها

فى شقة 1

"مالك ياجمال بقالك فترة متغير"

"مفيش حاجة"

"لأ فيه حاجة...انت بقالك كام شهر بتخرج كتير من غير مااعرف انت رايح فين على عكس ما اتعودنا...حتى وانت فى البيت سرحان ومش معايا خالص"

"انتى عايزة ايه دلوقتى"

"عايزة اعرف مالك...متغير ليه"

"قلت لك مفيش وكفاية نكد بقى"

"اسأل اى ست هتقولك انها بتحس بجوزها لما يكون متغير معاها"

"وانا متغير فى ايه...بطلت اجيبلك طلباتك... مش موجود فى البيت معاكى... مانع عنك اى حق من حقوقك"

"بص ياجمال انا هجيب لك من الاخر وياريت تكون صريح معايا وانا عارفة ومتأكدة انك مش بتحب الكذب ومش هتكذب عليا"

"عايزة تقولى ايه"

"انت ف حياتك واحدة تانية...صح؟"

الحلقة 8
اتفاجئ جمال بكلام انعام
"انتى بتقولى ايه؟؟من امتى وانا بتاع الكلام ده"
"ماهو علشان طول عمرك ملكش فى الكلام ده لما اتغيرت بقى واضح عليك اوى"
"انا عمرى ما هعمل حاجة من وراكى...اطمنى"
"انا مش مصدقاك يا جمال...قولى الحقيقة وصدقنى انا مش هزعل"
"يعنى لما اقولك مش هتزعلى"
"اه"
"انا عايز اتجوز ... مش علشان انتى مقصرة معايا فى حاجة بس انا نفسى يكون لى ابن"
وسكتت انعام ومتكلمتش خالص... ولا ثارت زى ماكان متخيل
"ولقيت العروسة ولا لسه"
"لسه...لما الاقى اكيد هقولك"
"وانا"
وقرب منها جمال وضمها لحضنه
"انتى حبيبتى ومراتى وعشرة عمرى...بس اكيد انتى حاسة بيا وانا متاكد انك مش هتكرهى لى الخير"
"اه طبعا... بس قبل ماتاخد اى خطوة ابقى قولى"
"حاضر"
وسحبت نفسها من بين ايديه وقامت دخلت المطبخ
جمال طول اليوم بيراقب تصرفات انعام... وشايفها بتتصرف وكأن شئ لم يكن على عكس المتوقع... فأيقن انها سلمت بالامر الواقع

فى شقة 2
"انتى زعلانة منى يانيفين"
"لا ياماما مش منك...بس زعلانة من اللى حصل"
"انا بعمل علشان مصلحتك ومكنتش قصدى افركش الدنيا...ابوه هو اللى اخد الكلام بحساسية وقام...يابنتى والله انا خايفة عليكى"
واترمت نيفين فى حضن مامتها وهى بتدمع دموع صامتة
"انا عارفة ياماما ان محدش هيخاف عليا غيرك... خلاص اللى حصل حصل"
"بتعيطى ليه طيب"
"متضايقة من اللى حصل وفى نفس الوقت مقتنعة بكلامك"
"خلاص يا حبيبتى متعيطيش ولو ليكوا نصيب مع بعض محدش هيقدر يفرقكوا"

فى شقة 3
"ليه كده يابابا"
"ليه ايه ياسى اسلام"
"مشيتنا كده من غير اى اتفاق"
"وانت كنت عايزنا نروح ونترفض واسكت"
"ياباباا.."
سامية"بس يااسلام... بابا معاه حق...ادخل انت غير هدومك"
وغمزت سامية لاسلام علشان يسكت وميتكلمش فى الموضوع ده
ودخل اسلام اوضته ودخلت ورا مامته
"اسلام متتكلمش مع ابوك دلوقتى"
"ليه ياماما انتى راضية باللى حصل"
"ماهو برضه يااسلام ده اللى نقدر عليه ومش هنغير حاجة يعنى ابوك مغلطش فى اللى قاله"
"يعنى كده خلاص مش هخطب نيفين"
"انت بتحبها وهى بتحبك؟؟"
"ايوه ياماما"
"خلاص انا هتصرف"
"هتعملى ايه"
"ربنا يقدرنى بقى...وربنا يهدى ابوك"
وقامت سامية خرجت من الاوضة...وكان حامد قاعد بيتفرج على التليفزيون...قفلت التليفزيون وقعدت قصاده
"قفلتيه ليه"
"علشان نتكلم"
"الموضوع خلص"
"انا عايزة اعرف انت قفلت مع ميرفت كده ليه"
"مشفتيش كلامها"
"شفته وعادى هى مغلطتش فى حاجة"
"يعنى المفروض اجيب شقة طبعا لان ابنى مش هيقدر خلال 4 سنين يجيب شبكة وشقة وعفش وتوضيب ...وانا اجيب منين"
"انا مقلتش كده...ميرفت مش غريبة عننا وظروفها شبه ظروفنا لو كنا اتكلمنا معاها بالراحة اكيد كانت هتعذرنا وتحس بينا...وبعدين انت ناسى حاجات مهمة...العيال بيحبوا بعض...وغير كده بقى نيفين متربية وعارفينها وعارفين طباعها يعنى مش احسن ماابنك يجيب لنا واحدة منعرفلهاش اصل ولا فصل"
"انا مش هروح اتحايل عليها توافق"
"انا مش بقولك روح حايلها...انا اللى هروح اتكلم معاها ونحدد قراية الفاتحة..هااااا قلت ايه"
"لو شايفة ان ده فى مصلحة اسلام...روحى"
وضحكت سامية وطبطبت على كتف حامد
"ايوه كده ربنا يخليك لينا"

فى شقة 2
"اهلا ياسامية تعالى"
"بصى يا ميرفت انا مستنيتش لبكرة وقلت اجى اتكلم معاكى فى نفس اليوم علشان احنا اهل ومش هنعمل فرق بيننا ونقول يصح وميصحش....فين نيفين"
"احنا طبعا اهل ياسامية...نيفين جوه...عايزاها؟؟"
وندهت سامية على نيفين
"تعالى يانيفين اسمعى الكلام اللى هقوله علشان اسمع رأيك"
"حاضر يا طنط"
"عينيكى باين عليها العياط...متخافيش انا وماما هنتفق علشان احنا منقدرش نزعلك انتى واللى قاعد زعلان فوق ده"
وضحكت نيفين وارتاحت ميرفت لما شافت ابتسامة بنتها
"بصى ياميرفت... احنا مش هنقدر نجيب شقة بس ممكن نوضب الشقة فوق زى ما نيفين عايزة وبعدين يعنى احنا معندناش غير اسلام وانتى معندكيش غير نيفين يبقى العيال يقعدوا معانا واهى تبقى بنتك جنبك بينك وبينها كام سلمة يعنى كانها معاكى بالظبط... وموضوع الدراسة ممكن بعد سنة 2 يتجوزوا وطبعا لما هتبقى فى الكلية مش هخليها تعمل حاجة فى البيت تعطلها وياستى لو مش مصدقانى تبقى تيجى تذاكر هنا قدامك... كده لسه عندك اعتراض"
وبصت ميرفت لنيفين... وحست ان نظرة عين نيفين كلها رجاء
ميرفت"ايه رأيك يا نيفين... قولى متتكسفيش"
"متهيالى ياماما طنط سامية كلامها صح"
ميرفت"خلاص يا سامية على خيرة الله"
سامية"بكرة نيجى نقرا الفاتحة ان شاءالله..زغروطة خلى الواد يطمن والناس تعرف ان بكرة قراية الفاتحة"
وزغرطوا الامهات...وباركوا لنيفين

فى قراية الفاتحة...اسلام ونيفين قاعدين ونظرات الحب بتنطق فى عيونهم
وانعام وجمال موجودين...ونزلت ام حسين ونهلة بالتبادل كل واحدة ربع ساعة يباركوا واستأذنوا لانهم مش بيقدروا يسيبوا ابراهيم لوحده
ومجموعة بسيطة من اصحاب نيفين واسلام وفرحة كبيرة على كل الموجودين وسط اغانى جميلة
وفى عز الفرحة... سمعوا خبط جامد على الباب...وصوت نهلة بتستنجد بيهم من قبل ما يفتحوا

الحلقة 9
جريت ميرفت تفتح الباب...وقام كل الموجودين على صوت نهلة
اول ما ميرفت فتحت ... كانت نهلة بتعيط وشبه منهارة
"الحقونى... بابا تعبان اوى"
سامية"اهدى يانهلة متقلقيش"
جمال"انا طالع اشوف ابراهيم"
حامد"انا جاى معاك"
سامية"خليكى ياميرفت مع العيال وانا طالعة معاهم"

فى شقة 4
دخل جمال وحامد على اوضة ابراهيم
ووراهم انعام وسامية... مع نهلة
ام حسين"الحقنى يا ا\جمال ابراهيم اغمى عليه فجأة"
جمال"متقلقيش ياام حسين"
حامد"متخافيش ياام حسين..هنحاول نفوقه"
وقرب حامد من ابراهيم... ومسك ايده... وبص لجمال
حامد"نطلب الاسعاف يا جمال"
جمال"يكون احسن"
وخرج حامد وجمال ناحية التليفون
"على فكرة ياجمال...ابراهيم مات"
"انا فهمت كده برضه... بس حالتهم صعبة اوى ومعتقدش هنقدر نقولهم"
"ماانا بقول الاسعاف ييجى احسن منها نتأكد ومنها متجيش مننا وهما حالتهم كده
واتصلوا بالاسعاف... وبعد ماوصل ووقع الكشف على ابراهيم
"البقاءلله ياجماعة"
وصرخت ام حسين ونهلة...وانهاروا تماما

طول ايام العزاء وكل العمارة واقفة مع ام حسين ونهلة
حتى اجراءات الدفن اللى عملها جمال وحامد
اما حسين فكان وجوده زى عدمه
وبعد حوالى اسبوع بدأت ام حسين ونهلة يستوعبوا الصدمة ويرجعوا لحياتهم الطبيعية كما كانت ...مع وجود الحزن الداخلى
وحسين قافل المحل ويدوب بيفتحه ساعتين فى اليوم... زى قلتهم

فى شقة 3
"ايه يااسلام نيفين استقرت على كلية ايه"
"مش عارف لسه يابابا"
"يعنى ايه مش عارف...مش انت خطيبها ولازم تبقى عارف كل حاجة"
"عادى يابابا هى حرة تدخل اللى هى عايزاه"
"لالا ازاى هى حرة لازم تدخل سياحة وفنادق زيك علشان لو حبت تشتغل تبقوا مع بعض وتقدر تخلى بالك منها غير كده لأ"
"وافرض هى مش عايزة"
"مفيش حاجة اسمها مش عايزة...هو انت مش راجل ولازم تسمع كلامك ولا ايه"
"طبعا يابابا لازم تسمع كلامى"
"انا نازل لها اهو"

فى شقة 2
"اهلا يااسلام تعالى...يا نيفيييييييين"
وجت نيفين من اوضتها... وسلمت على اسلام وقعدت معاه ... وسابتهم ميرفت ودخلت تنشر الغسيل
"ايه يانيفين نويتى على كلية ايه...متهيالى مجموعك يخليكى تختارى براحتك"
"اه الحمدلله... نويت على ألسن ان شاءالله"
"اشمعنى يعنى"
"ابدا بحب اللغات وحاسة انى هستمتع وانما بدرسها"
"بس انا من رأيي تدخلى سياحة وفنادق"
"لا مجموعى ده خسارة ادخل بيه سياحة وفنادق "
"قصدك ايه يعنى انا شهادتى اى كلام"
"لا خالص مقصدكش كده ...انا قصدى..."
"اوعى تكونى يعنى محدش غيرك جاب مجموع كبير فى الثانوية العامة... المجاميع كتير"
"مالك يااسلام... انا قلت حاجة كل اللى قلته انى عايزة ادخل كلية بحبها انت مضايق نفسك ليه بقى"
"مضايق علشان مش عايزة تسمعى كلامى من دلوقتى...اومال بعد كده هتعملى ايه"
وجت ميرفت من البلكونة
"ايه ياولاد صوتكم عالى كده ليه"
"تعالى ياطنط شوفى نيفين بتعاندنى من دلوقتى"
"ياماما هو اللى جاى معرفش ماله...لما سألنى هادخل كلية ايه قلتله ألسن قالى لا لازم سياحة وفنادق"
"صحيح حصل كده يااسلام"
"ايوه...فيها ايه لما تدخل سياحة وفنادق...حتى بابا قاللى انها هتنفعها لو اشتغلت"
ميرفت"ماهى الالسن كمان هتنفعها لما تشتغل"
اسلام"ومالها السياحة والفنادق بس"
ميرفت"ماتسيبها براحتها يااسلام هى اللى هتدرس مش انت"
اسلام"خلاص هى حرة...انا ماشى"

جمال فى الشغل
"هدى...انا عايزك فى كلمتين"
"خير يا ا\جمال"
"هو المكان هنا مش مناسب بس انا لقيت فرصة ان محدش فى المكتب غيرنا علشان اكلمك"
"ياترى ايه هو الموضوع المهم ده"
"انا ... انتى عارفة انى بحب البنات قد ايه... فبقول يعنى لو تقبلى نتجوز وابقى اب للبنات "
وسكتت هدى... وبان عليها التردد
"ايه ياهدى...انا عارف انك كنتى بتحبى ابو البنات بس هو خلاص الله يرحمه وطبعا لازم البنات يفضلوا فاكرينه وانا هحترم ذكراه... بس انا كمان بحب مراتى ومش هطلقها... ولو وافقتى هتكونى مراتى قدام كل الناس وحقوقك زى حقوقها بالظبط"
"انا... بصراحة مش عارفة اقولك ايه؟؟ انا عمرى مافكرت انى هتجوز حد تانى.. بس حبك للبنات وحبهم ليك هيخلينى افكر"
"فكرى براحتك بس ياريت تعملى فى اعتبارك حبى للبنات"

فى شقة 4
ام حسين"يا حسين البيت مفيهوش ولا مليم"
حسين"وانا اعمل ايه"
ام حسين"مين هيصرف علينا غيرك بعد ابوك الله يرحمه"
حسين"ماهو على يدك اهو المحل لما بفتحه مبيدخلوش زبون واحد"
نهلة"خلاص ياحسين سيبلى المحل وانا اشغله"
حسين"وانتى ان شاءالله هتقفى تحلقى للرجالة"
نهلة"لا هعمله اى حاجة تانية بس يبقى لينا دخل"
حسين"لا طبعا انا مش موافق الناس تقول عليا ايه سايب اختى واقفة فى محل ابويا"
نهلة"خلاص شغله انت واصرف على البيت"
حسين"انا قررت ابيعه"
ام حسين"تبيعه؟؟ ويبقى محيلتناش حاجة"
حسين"انا محتاج 25 الف جنيه علشان اسافر بره"
ام حسين"سفر ايه؟؟انت بتقرر من ورانا"
حسين"ماهو المحل مش ماشى واتفقت مع واحد صاحبى هيسرفنى ايطاليا...هناك اشتغل وابقى ابعتلكم شهرية"
نهلة"تسافر تشتغل!!!...عويل بلده عويل بلد غيره...انا مش موافقة على بيع المحل"

الحلقة 10
حسين"يعنى ايه مش موافقة على بيع المحل...انتى مالك"
نهلة"مش موافقة وشوف هتبيع ازاى من غير موافقتى"
حسين"شايفة بنتك...عايزة توقف حالنا"
نهلة"حالنا واقف بسبب الكسل والفشل اللى انت فيه"
حسين"بتعايرينى علشان مدخلتش جامعة زيك"
ودورت نهلة وشها مستهينة بكلامه وفهمت انه بدأ التأثير على الام
حسين"ياماما المحل جايب 30 الف جنيه ممكن احوال اخليهم 32 انا هاخد 25 اسافر بيهم وانتوا خدوا الباقى ظبطوا اموركم لحد مااشتغل وابعتلكم من هناك"
الام"يابنى ولما الفلوس تخلص وانت مبعتش هنعمل ايه ونعيش منين"
نهلة"بص يا حسين عايز تسافر سافر انت واحنا نأجر المحل ونعيش منه"
حسين"هتأجريه بكام يعنى 300 او 400 جنيه ...هينفعوا معاكى ياما؟؟"
الام"ولا ينفعوا ابدا"
حسين"اسمعى كلامى يانهلة وخدى انتى الفلوس واتصرفى واصرفى على البيت والسنة اللى فاضلة فى الكلية وطبعا قبل كده هكون اشتغلت وبدأت ابعتلكوا"
وسكتت نهلة تفكر فى كلامه
الام"مفيش قدامنا حل تانى"
نهلة"وهتسافر بتأشيرة يعنى"
حسين"تأشيرة مين ... انا مسافر كده"
نهلة"كده ازاى... هجرة غير شرعية يعنى"
حسين"ايوه"
الام"ايه ده يانهلة فهمينى... غير شرعية ايه؟؟حرام يعنى"
نهلة"انت اتجننت انت عايز تموت نفسك"
الام"فال الله ولا فالك...فهمينى ايه غير شرعية دى"
نهلة"ياماما دول مجموعة شباب يسافروا بمراكب عادية لا تصلح من غير اوراق رسمية ولا حاجة بس اغلبهم بيغرقوا فى البحر ومبيوصلوش"
الام"بعد الشر...بلاش ياحسين الاخطار دى"
حسين"متخافيش انا مسافر مع واحد صاحبى اخوه سافر السنة اللى فاتت ووصل واشتغل وعايش كويس"
نهلة"بلاش ياحسين والنبى...احنا مالناش غيرك دلوقتى"
حسين"متخافيش العمر واحد... انا هشوف المشترى اللى كلمنى ونخلص فى اسرع وقت"

فى شقة 1
"انتى متغيرة كده ليه"
"انا؟؟فين التغيير ده"
"حاسس بكده"
"لا اكيد بيتهيألك"
"انتى زعلانة منى"
"ليه علشان موضوع الجواز يعنى...ابدا ده حقك وانا مش ممكن اعترض..بس ياترى لقيت العروسة ولا لسه"
"انا لسه مستنى ردها"
"ابقى عرفنى علشان اباركلك"
"طبعا...انا مش هعمل حاجة من وراكى"

فى شقة 3
حامد"عملت ايه مع نيفين بخصوص الكلية... اوعى تكون مقدرتش تمشي كلامك عليها"
سامية"احنا مالنا ياحامد ماتسيبهم هما احرار مع بعض"
حامد"ازاى يعنى مش هى هتيجى تعيش معانا لازم تبقى عارفة من الاول ان الكلمة فى البيت ده للرجالة بس"
اسلام"متقلقش يابابا الموضوع خلص"
حامد"يعنى سمعت كلامك وهتدخل سياحة وفنادق"
اسلام"هى اقتنعت بس طبعا كله حسب التنسيق"

فى شقة 2
"مبروك يا نونا خلاص كده بقيتى فى ألسن زى ماكان نفسك"
"الله يبارك فيكى ياماما...الحمدلله ربنا حققلى اللى كان نفسى فيه انى اجيب مجموع كبير وادخل اى كلية براحتى ميبقاش مفروض عليا حاجة"
"الحمدلله...انتى تعبتى كتير وربنا مبيضيعش تعب حد... بس هتعملى ايه مع اسلام اكيد هيزعل"
"انا يومها قلتله انى هدخل زى ماانا عايزة مكدبتش عليه"
"انا حاسة ان الكلام مش كلامه"
"كلامه ولا مش كلامه المهم انه ميفرضش عليا حاجة تخصنى لوحدى ومتخصش اى حد تانى"
"ربنا يكملك بعقلك ياحبيبتى ويهديهولك"

فى شقة 4
حسين"خدى يانهلة دول 5 الاف جنيه اللى اتبقوا بعد مادفعت فلوس السفر...مشى نفسك بيهم لحد ما ربنا يفرجها واشتغل"
نهلة"وانت معاك فلوس"
حسين"اه اخدت 1000جنيه معلش انا مش ضامن الظروف"
ام حسين وهى بتعيط"يعنى لازم السفرية دى يابنى"
حسين"معلش ياما يمكن ربنا يفرجها هناك"
نهلة"خد ياحسين الف جنيه كمان انت هتبقى فى غربة ومحدش ضامن هتشتغل بعد قد ايه"
حسين"ماشى يانهلة ربنا يسهل واشتغل بسرعة"
وسلم عليهم وحست نهلة ومامتها انهم بسفر حسين بقوا فعلا لوحدهم
وكانت لحظة الوداع كلها دموع من نهلة ومامتها

فى شقة 1
جمال خلص مكالمة تليفون
"انعااااااام"
"ايوه"
"زى مااتفقنا انى مش هعمل حاجة من وراكى... انا رايح اخطب يوم الجمعة الجاية"
"مبروك ياعريس"
"تحبى تيجى معايا علشان تتعرفى على العروسة واهلها"
"لا ...لان مش هيكون لى علاقة بيك"
"قصدك ايه"
"هتطلقنى قبل ماتخطب التانية"
"ايه الكلام ده.. احنا ماتفقناش على كده"
"انا قلت لك انى هعيش معاك بعد ماتتجوز واحدة تانية؟؟"
"لا مقلتيش وف نفس الوقت معترضتيش"
"كان عندى امل انك تعمل حساب العشرة والسنين وترجع فى كلامك...عموما ده قرارك وانت حر...انا كمان حرة فى اختيارى انى اقبل اعيش معاك اولأ..ولا هتجبرنى اعيش معاك غصب عنى"
"اكيد مش هقولك تعيشى معايا غصب عنك"
"خلاص يبقى القرار قرارك...تطلقنى قبل يوم الجمعة"
"مقدرش استغنى عنك"
"خلاص استغنى عن التانية"
"والخلفة؟؟"
"انت حر ياجمال... قدامك 3 ايام من هنا ليوم الجمعة تكون اخدت قرارك"

الحلقة 11
فى شقة 4
"ماما...الحقى ياماما"
"ايه يانهلة"
"مكتوب فى شريط الاخبار غرق مركب هجرة غير شرعية "
الام وهى دموعها بدأت تتساقط
"اوعى تقولى ان دى المركب اللى فيها اخوكى"
نهلة بترد عليها وهى بتعيط
"مش عارفة... بس مكتوب انها كانت رايحة ايطاليا وغرقت عند السواحل المصرية"
"ابببببببببببببننننننننننننننننننننننننى"
وصرخت ام حسين صرخة وقعت بعدها مغمى عليها
وكالعادة اتجمعوا سكان عمارة 8 بيحاولوا يهدوا نهلة اللى كانت بين خوفها على امها وخوفها من فقدان اخوها
بعد مافاقت
"كده خلاص ابنى راح ورا ابوه"
سامية"بس ياام حسين متقوليش كده"
ام حسين"طيب اقول ايه..وايه معنى الخبر ده"
ميرفت"يمكن مركب تانية"
ام حسين"انجدونى ياناس حد يدلنى اطمن على ابنى ازاى"
نهلة"نسأل ياماما متخافيش والنبى انا مش ناقصة يجرالك حاجة"
وسمعوا صوت حد بينادى من تحت البلكونة
وخرجت نهلة ومعاها ميرفت على الصوت
وكان واحد من ضمن اصحاب حسين اللى بيقعدوا معاه فى الشارع
"المركب اللى فيها حسين غرقت"
وانفجرت نهلة فى عياط متواصل وبدأت ميرفت تهديها
وسألت ميرفت الشاب اللى بيكلمهم
"كلهم غرقوا ولا ايه"
"مش عارف ...لسه مش متأكدين"

جمال فى بيت اخته
"شفتى ياسلوى انعام عايزة ايه؟"
"ايه؟مش عايزاك تتجوز ولا ايه بعد ماوافقت"
"لا بتقولى اطلقها قبل مااخطب هدى...يااما لو عايزها متجوزش"
"وانت هتختار ايه"
"انا عايزهم الاتنين"
"هى حقها انها تطلب الطلاق"
"وانا من حقى اتجوز"
"وهى معترضتش على حقك ده"
"انتى بتدافعى عنها وموافقة على كلامها كده ليه"
"لانى ست زيها ولما حطيت نفسى مكانها مقدرتش اتحمل الفكرة يبقى هى معذورة وده اقل رد فعل ممكن اى ست فى مكانها تعمله"
"ليه محدش بيحط نفسه مكانى انى نفسى اكون اب"
"انا عارفة ان نفسك تكون اب وعلشان كده شجعتك على الجواز"
"يعنى اطلقها"
"القرار قرارك انت ...شوف تقدر تستغنى ان ايه...انعام ولا الخلفة"

الحزن بيخيم على عمارة 8
لان كل الاسئلة عن حسين كانت اجابتها واحدة... مفقود
وكل محاولات البحث عنه او عن جثته... تبوء بالفشل

فى شقة 1
"بكرة الجمعة ياجمال"
"ماانا عارف"
"وهتعمل ايه؟"
"انتى لسه مصممة على اللى فى دماغك"
"مش انت كمان مصمم على اللى فى دماغك"
"مش ده حقى"
"احنا مش هنعيد الكلام تانى اختار ياجمال اللى يريحك"
"انا خلاص رايح للناس بكرة بعد المغرب"
"يبقى قبل المغرب تكون مطلقنى... ولو حبيت دلوقتى مفيش مانع بس انا عاملة حساب العشرة وانك تلحق تظبط امورك"
"يعنى استغنيتى عنى بالسهولة دى... علشان الشقة بتاعتك سهل تطلبى الطلاق انما لو كانت شقتى مكنتيش طلبتيه..مش كده"
"انا عمرى قلت ولا لمحت حتى ان دى شقتى وشقة اهلى...انا كنت قربت انسى من طول عشرتنا مع بعض وانك من يوم ماجيت هنا وانت راجل البيت ... انما تتجوز عليا ابدا حتى لو كنت هعيش فى الشارع...مقدرش اتحمل كده"
"وهتعيشى ازاى"
"زى ماالناس بتعيش"
"هتصرفى منين ومين هيشوف طلباتك"
"متشيلش همى انا اقدر اصرف امورى كويس... قبل ماانام هلم لك هدومك كلها ومتقلقش كل هدومك نضيفة ومكوية وهرتبهالك فى شنط"
"يعنى كده خلاص... مش هنشوف بعض تانى"
"يمكن لو كان بيننا عيل كنا اتقابلنا تانى وتالت"
"ماهو لو كان بيننا عيل..مكنتش فكرت اتجوز تانى"
"قسمتى ونصيبى وانا راضية بيهم"
"فكرى تانى"
"خلاص مينفعش التفكير...بكرة نبقى ننزل نروح للمأذون فى الوقت اللى يعجبك"

فى شقة 3
"ازيك يا طنط...عمو حامد موجود"
"اهى يانهلة ...اه موجود تعالى... ازى ماما"
"الحمدلله بحاول اواسيها على قد مااقدر بس الصدمتين ورا بعض بابا وبعدين حسين كانوا صعب اوى"
"ربنا يصبركم ياحبيبتى... ثوانى اصحى حامد"
ودخلت سامية اوضتها تصحى حامد
خرج اسلام من الحمام وشاف نهلة موجودة وقاعدة لوحدها
"اهلا يانهلة...اخبارك ايه"
"مخنوقة اوى يااسلام حاسة ان المصايب جاية ورا بعض ومش قادرة الاحقها"
وبدأت تعيط من كتر همومها
"صلى ع النبى يانهلة ربنا يصبركم ان شاءالله"
"يارب..بس انا خايفة ماما يجرالها حاجة وابقى لوحدى"
"بعد الشر عليها وبعدين انتى مش لوحدك مش انا اخوكى وبابا زى عم ابراهيم الله يرحمه"
"طبعا ربنا يخليكوا ليا"
والباب خبط...وجه اسلام يقوم يفتح
"خليك انت يااسلام...هقوم افتح انا"
وفتحت نهلة الباب...
"ازيك يانيفين...تعالى ادخلى"
ودخلت نيفين...وشافت اسلام قاعد ومفيش حد تانى معاه
وبصت لاسلام ونهلة شذرا
"هو مفيش حد هنا ولا ايه"
نهلة"لا طنط وعمو جمال جوه"
اسلام"تعالى يانيفين ...مالك"
نيفين"انا كنت كويسة"
نهلة"مالك يانيفين بتتكلمى كده ليه"
نيفين"ابدا...واضح انى جيت فى وقت مش مناسب...اسيبكم براحتكم"
وجريت نيفين على الباب...وفتحته
وحاول اسلام يلحقها... ونهلة بتنادى عليها
فى اللحظة اللى خرج حامد من اوضته ووراه سامية
حامد"هو فى ايه"
ورجع اسلام من على الباب بعد ما جريت نيفين من غير مايلحقها
ونهلة من احراجها...صعبت عليها نفسها...وقعدت تعيط

الحلقة 12
حامد"بتعيطى ليه يانهلة"
نهلة"مفيش انا كنت جيالك ياعمو وشكلى عملت مشكلة "
اسلام"لا معملتيش مشكلة ولا حاجة"
سامية"فى ايه ياولاد بس"
اسلام"اوعى تزعلى يانهلة... انا هلبس ونازل لنيفين"
حامد"اقعدى يانهلة هغسل وشى واجيلك...اعمليلى شاى من ايديكى ومش عايز اشوف دموعك"
نهلة"حاضر ياعمو"
ودخل اسلام اوضته دقيقتين وخرج
ولما نهلة خلصت الشاى قدمته لسامية وحامد وقعدت معاهم
حامد"قوليلى بقى يانهلة عايزانى فى ايه"
نهلة"طبعا حضرتك عارف ان الفلوس اللى سابها حسين قبل مايسافر مش هتكفى البيت والدراسة وكل المصاريف علشان كده بقول لو حضرتك تقدر تشوف لى شغل فى اى حتة انا فاضلى سنة وابقى بكالوريوس تجارة وبفهم فى الكمبيوتر كويس ومش هعترض على اى شغل حتى لو طول النهار"
حامد"ودراستك"
نهلة"هتابعها برضه من صحابى متقلقش هحاول اظبط امورى"
حامد"طيب سيبينى كده كام يوم علشان اشوفلك شغل اثق فيه"
نهلة"ربنا يخليك ياعمو متحرمش منك"

فى شقة 2
اول ما نيفين فتحت الباب لاسلام
"ايه اللى عملتيه ده"
"انت بتقولى انا...مش تشوف نفسك الاول"
"اشوف ايه؟ انا مش فاهم حصل ايه اصلا"
"انت والست نهلة قاعدين لوحدكم وهى بتعيط وتلاقيك بقلبك الحنين كنت بتواسيها"
"وايه الجديد فى كده لانهلة اول مرة تجيلنا ولا انا اول مرة اخفف عنها مشكلة هى فيها"
"الجديد انى بقيت خطيبتك ولازم تحترمنى...كلنا عارفين ان نهلة كانت بتحبك"
"بتحبنى؟؟ حتى لو كانت بتحبنى الحب اللى تقصديه المهم انا بحب مين ونهلة كانت قدامى لو كنت عايزها هى كنت خطبتها"
"اهى قدامك روح لها"
"ماشى يانيفين براحتك"
وقام اسلام مشى ورزع الباب وراه
جت ميرفت من جوه
"على فكرة انا كنت سامعة كل كلامكم ومرضيتش اتدخل علشان تحلوا اموركم بنفسكم بس واضح انك فعلا صغيرة ومش عاقلة"
"ليه ياماما"
"من امتى واسلام يتشك فيه ومع مين ...نهلة اللى المفروض زى اختكوا...عيب اوى يانيفين اللى عملتيه ده"
"ياماما انا دخلت لقيتهم لوحدم وهى شكلها معيطة"
"لوحدهم ايه بس مش مامته وباباه موجودين... وبعدين لقيتيها معيطة شوفيها مالها طبطبى عليها مش تحرجيها...كفاية مصيبتهم فى ابوها واخوها اللى محدش عارف عايش ولا ميت"
"انا اتصرفت من غير ماافكر"
"مفيش حد عاقل يتصرف قبل مايفكر...فكرى قبل ماتتصرفى"
"هعمل ايه انا دلوقتى"
"انتى شايفة الصح ايه"
"مش معقول هروح اعتذر لاسلام"
"صح مش معقول تعتذرى لاسلام بس...لازم تعتذرى لنهلة كمان"

فى مستشفى عام ووسط مجموعة من المرضى
حسين على سرير وجنبه واحد صاحبه
"هتخرج النهاردة ياحسين حمدالله على سلامتك"
"الله يسلمك"
"انت ليه مقلتش لحد هنا فى المستشفى على اسمك الحقيقى ولا طمنت اهلك عليك"
"لان موتى احسن لهم"
"مش معقول ياراجل متقولش كده"
"اومال اقول ايه بس...اقول انى كنت طول عمرى غلط واتسببت فى موت ابويا وكمان بعت المحل علشان اسافر دلوقتى ارجع ليه ارجع علشان ابقى عبء عليهم وهما عبء عليا... انا يدوب اقدر اشيل هم نفسى بعد ماكل حاجة ضاعت"
"يعنى مش ناوى ترجع لهم"
"لا هرجع بس مش دلوقتى"
"اومال امتى"
"لما اكون قد المسئولية ابقى ارجع تانى"
"وهتعيش فين ومنين"
"اى حتة تلمنى واى شغل هشتغله واستحمله علشان اعوض اللى عملته فى امى واختى وابويا الله يرحمه"

فى شقة 1
"انا خلاص جاهز ياانعام للى انتى عايزاه"
"كويس انا كمان جاهزة"
"ممكن ابقى اسال عليكى"
"لأ"
"ليه طيب حتى علشان عشرة العمر"
"مش عايزة سؤالك ولا اى حاجة منك"
"الله يسامحك"
"انا داخلة البس 5 دقايق واكون جاهزة نروح للمأذون ونخلص"
"تحت امرك"

فى شقة 3
"نسيت اقولك ياسامية ان جمال قابلنى واحنا راجعين من صلاة الجمعة...وقالى حاجة لسه مش مصدقها لحد دلوقتى"
"ايه ياحامد خير"
"قال انه هيطلق مراته النهاردة"
"يا مصيبتى...يطلقها ليه"
"انتى هتصوتيلى... الراجل نفسه يخلف وصارحها انه هيتجوز وافقته وفجأة طلبت الطلاق ومقدرش يقولها لا احتراما ليها"
"هيطلقها علشان بيحترمها...رجالة ايه دى"
"يعنى ياست انتى يعيش معاها غصب عنها هيبقى كويس"
"انا عارفة بقى...ياعينى ياختى اللى لا ليكى عيل ولا تيل يونس وحدتك بعد ماتتطلقى"
"كفاية ندب وحياة ابوكى ياسامية خلينى اقول الكلمتين اللى عايزهم قبل ماانزل"
"خير"
"جمال قالى ناخد بالنا منها ومنسيبهاش لوحدها كتير يعنى ولو احتاجت اى حاجة نبقى نبلغه"
"وهو هيصرف عليها"
"لا بيقول هى رافضة وهتاخد معاش ابوها تعيش منه"
"لا حول ولا قوة الابالله...ربنا يهدى"
وجه اسلام من بره وهوبيفتح بالمفتاح
"اهلا يا بيه...خطيبتك جت واتقمصت وانت جريت وراها ومعبرتكش كل ده علشان ايه"
"مفيش يابابا...بسيطة مفيش حاجة"
"يعنى ايه مفيش حاجة...لازم تفهم انها لما تيجى هنا لازم تحترم الكبار الموجودين فى البيت ولما خطيبها ينده عليها تقف ترد بكل ادب واحترام...ثم يعنى حصل ايه لده كله"
"معرفش ايه اللى حصل لما شافتنى انا ونهلة"
"واضح انك دلعتها بزيادة ودلعها بقى ماسخ ولازم ارد لها عقلها"
سامية"معلش ياحامد عقل عيلة برضه"
"مفيش حاجة اسمها عيلة ...لها كبيرة يترد عليها ولازم تقف عند حدها"

الحلقة 13

فى شقة 2

"ماماااا"

"ايه"

"مش قادرة اطلع اعتذرلهم لوحدى...اطلعى معايا"

"المفروض تروحى لوحدك بس ماشى هطلع معاكى... هنتطلع لمين الاول؟؟"

"نطلع لنهلة وبعدين ننزل لاسلام..ايه رايك"

"يالاااااا"

فى شقة 3

سامية"اهلا يا ميرفت تعالى...اهلا يانيفين"

ميرفت"ازيك يا سامية"

وبعد السلام دخلوا وقعدوا

نيفين"اسلام فين يا طنط"

سامية"موجود يا حبيبتى...اسلااااااااااام"

وجه اسلام من اوضته

اسلام"ازيك يا طنط"

نيفين"وانا لأ...مفيش ازيك"

اسلام"لأ..ماانا كنت لسه من شوية عندك وياريتك قدرتى نزلتى وراكى"

نيفين"على فكرة انا لسه نازلة من نهلة بس هى احسن منك مغلستش عليا كده"

اسلام"يرضيكى ياطنط اللى حصل من نيفين"

سامية"يوووو يااسلام ماخلصنا بقى"

ميرفت"لا يااسلام هى غلطت بس الغلط مردود واعتذرت لك واعتذرت لنهلة"

سامية"قوموا انزلوا مع بعض شوية وتصالحوا وحلوا مشاكلكم مع بعض...وميرفت هتقعد معايا شوية لحد ماتيجوا"

ميرفت"تصدقى فعلا بقالنا فترة مقعدناش مع بعض بعيد عن سيرة العيال ...متتأخروش وابقى اطلعيلى هنا يانيفين لو ملقتينيش فى البيت"

وابتسم اسلام ونيفين وفى دقيقة كانوا مع بعض ونازلين وايديهم متشابكة مع بعض

عند المأذون

حامد ومعاه جوز اخته وواحد صاحبه وانعام فى اجراءات الطلاق

اثناء اجراءات الطلاق كان الحزن على وش جمال حتى اثناء نطقه بكلمة "انتى طالق" نزلت دموعه

اما انعام فكانت فى منتهى الثبات وكانها عاشت عمرها كله فى تعاسة مع جمال وفى انتظار لحظة الطلاق

ومع انهاء الاجراءات مشيت انعام من غير ماترد على جمال وهو بيكلمها...ووقفت تاكسى وعلى البيت

اول ما دخلت بيتها...انهارت فى بكاء متواصل وبشكل هيستيرى

ومر شريط حياتها قدام عينيها من اول يوم دخولهم البيت وهما عرسان مرورا بكل اللحظات الحلوة اللى كانت بتجمعهم فى البيت

ودخلت اوضتها وقعدت على السرير ومسكت مكان نوم جمال ومخدته وحضنتها وقعدت تعيط...كل ده وهى قاعدة فى الضلمة

فى بيت هدى...راح جمال واخته سلوى وجوزها

وكان فى بيت هدى مامتها وخالها وخالتها

جمال"قبل مانقرا الفاتحة ياجماعة انا خلال شهر هأجر شقة واحاول افرشها بالمعقول معلش علشان ضيق الوقت ونتجوز ان شاءالله"

هدى"لا معلش انا مش هينفع اسيب بيتى وبيت ولادى...تعالى عيش معانا فى البيت وانا مليش اى طلبات غير اب حنين لولادى"

جمال"انا اسف كان المفروض اجيبلك شقة بس ظروفى متسمحش"

هدى"زى ماقلت انا مش عايزة غير المعاملة الطيبة"

وقراوا الفاتحة واتفقوا ان الدخلة هتكون بعد اسبوعين بس وهيقعدهم جمال عند سلوى

فى شقة 3

اول ما جه اسلام ونيفين من بره

ميرفت"هننزل بقى ياسامية...ابقى تعالى"

سامية"ان شاءالله...الوقت مر بسرعة معاكى وبرضه مخلصناش رغى"

ميرفت"ابقى انزلى نكمل رغى براحتنا"

وسمعوا صوت المفتاح فى الباب ودخل حامد

حامد"السلام عليكم"

وردوا كلهم السلام

حامد"كويس انك هنا ياميرفت انتى ونيفين...انا كنت عايزكم"

ميرفت"خير ان شاءالله"

حامد"واضح ان نيفين علشان بنتك الوحيدة انتى دلعتيها زيادة اوى ومفهمتيهاش انها لازم تحترم حماها وحماتها وخطيبها"

ميرفت"ليه هو حصل ايه لكل ده...الموضوع بسيط وخلص"

حامد"لازم تفهم انها مش عيلة صغيرة ولازم تكون احسن من كده"

سامية"ايه ياحامد... نيفين مفيش زيها بس انت عارف عقل البنات"

ميرفت"على فكرة كده كلامك معناها انها مش متربية وانا مربية بنتى كويس الحمدلله"

حامد"انا مجبتش سيرة التربية ولو مش متربية مكنتش دخلت بيتكم وطلبتها لابنى...انا بقول عايزة تتعلم تحترم خطيبها واهله"

اسلام ونيفين بيسمعوا ومش بيتكلموا

اسلام مش قادر يقول لابوه يسكت

ونيفين بدات دموعها تنزل من قسوة الكلام

ميرفت"ماشى ياابو اسلام... لما تشوفها اتعلمت الاحترام تبقى تستحق تكون خطيبة ابنك... انما دلوقتى معتقدش انها تستحق الشرف ده ... يالا يانيفين"

وقامت نيفين ورا ميرفت ونزلوا بسرعة

"ليه كده ياحامد"

"ليه يابابا زعلتهم كده...احنا كنا اتصالحنا خلاص وهى اعتذرت لنهلة وليا وخلاص الموضوع خلص"

"انت مش فاهم حاجة...انا بعمل كده علشان اعودها على طبعك وترتاح بعد كده مش تبقى هى مدلعة وبتعمل اللى عايزاه وانت ماشى وراها دلدول"

"بس معنى كلام طنط ميرفت انها زى ماتكون بتفسخ الخطوبة"

"هى هتلاقى فين زيك...بلاش كلام ستات فاضى"

ودخل حامد اوضته ولا كأن حاجة حصلت

"شايفة ياماما...بابا هيفضل طول عمره يتعامل معايا باللى هو شايفه بس ومش بيعملى اى اعتبار"

"هو جديد علينا... قوم انزلهم واعتذر عن كلام ابوك وخلاص"

فى شقة 2

دخل اسلام بعد ما فتحت له ميرفت

"انا اسف ياطنط... بس بابا طول عمره كلامه جامد شوية بس مبيكونش قصده حاجة وحشة والله"

ردت نيفين وكانت بتعيط من قبل ما ييجى اسلام

"باباك اهاننى واهان ماما... اتفضل دبلتك يااسلام كل شئ نصيب"

الحلقة 14

فوجئ اسلام بكلام نيفين

"ايه يانيفين اللى بتقوليه ده...عايزة تسيبينى علشان كلمتين من بابا"

نيفين"كلمتين ولا قول اهانة "

اسلام"قولى حاجة ياطنط...انتى شايفة كده صح"

ميرفت"باباك ضايقنا اوى يااسلام"

اسلام"وانا مستنيتش ونزلت على طول علشان اعتذرلكم وحقكم عليا...بس انتى عارفة مش معقول هغير بابا وطريقته بعد السن ده"

ميرفت"ياحبيبى انا مش بقولك يتغير...بس مينفعش يتدخل بينك وبين خطيبتك كده اهو جدد مشكلة كانت خلصت"

نيفين"على العموم خلاص لا عاد هيتدخل ولا احنا هنكمل مع بعض"

اسلام"انتى برضه بتكرريها"

ميرفت"بص يااسلام من رايي علشان جوازكم يتم لازم تعيشوا فى شقة لوحدكم...انما نيفين وباباك مش هينفع يعيشوا مع بعض"

اسلام"شقة ازاى ياطنط هو انا هقدر اشترى شقة"

ميرفت"تشترى او تأجر انا مش هعترض على اى حاجة...المهم تكونوا لوحدكم...وممكن تعيشوا معايا لو عايزين...ايه رايك يا نيفين"

نيفين"كلامك صح...يااما نبقى لوحدنا بعيد عن باباه علشان محدش يتدخل...يااما كل واحد يروح لحاله"

اسلام"ربنا يقدم اللى فيه الخير...المهم مش عايز اسمع كلمة كل واحد يروح لحاله دى...تصبحوا على خير بقى لان الوقت بقى متأخر اوى"

فى شقة 3

"على فكرة يااسلام طول اليومين اللى فاتوا دول مقلتش لابوك على كلام ميرفت ونيفين لانى لو قلتله كان هيعند...من يومها وانا بفكر اقولهاله ازاى"

"بصى ياماما انا علشان ميزعلش لا هقعد هنا ولا اقعد عند طنط ميرفت...انا هحاول اشوف شقة معقولة كده بس ده طبعا لما اقف على رجلى شوية...انا لسه يدوب بقالى بس كام شهر بشتغل... ومش مستعجلين نيفين لسه قدامها 4 سنين وتخلص اكون خلصت كل حاجة ان شاءالله"

"يعنى اقول لابوك ايه"

"يوافق بقى ولا ميوافقش انا مش هطلب منه فلوس"

وسمعت سامية صوت حامد بينادى عليها

"اما اشوف ابوك عايز ايه...ومن الاحسن منتكلمش فى موضوع سكنك بعيد ده اليومين دول"

ودخلت سامية لحامد اوضته

"بقولك ايه...اطلعى لام حسين وقولى لنهلة ان السكرتيرة اللى معانا هتتجوز وتسيب الشغل اول الشهر وانا قلت للاستاذ على نهلة فقال تيجى من بكرة علشان تلحق البنت تعلمها الشغل قبل ماتمشى"

"الحمدلله ياحامد انك قدرت تلاقيلها شغل"

"دى تدابير ربنا ...الحمدلله وكده ابقى مطمن عليها لان كل الناس اللى معانا فى المكتب كويسين ومحترمين..بس هتشتغل فترتين"

"مش مهم هى قالت مستعدة تشتغل ...دى هتفرح اوى"

"انتى مسألتيش على انعام"

"لا والله مكنتش فاضية اليومين اللى فاتوا... كنت برتب الدواليب وكانوا اخدين الوقت كله...هسأل عليها النهاردة"

"انا نازل مش عايزة حاجة"

"لا يااخويا ربنا يخليك ويعينك"

فى شقة 4

"ازيك يانهلة... فين ماما"

"ازيك ياطنط...تعالى ادخلى ماما جوه"

"ازيك ياام حسين...انا عارفة انى مقصرة معاكى ...عاملة ايه"

ام حسين"الحمدلله...مكنتش اعرف ان ابراهيم شايل مسئولية كبيرة كده الا لما سابنا... ده غير حرقة قلبى على حسين"

سامية"ربنا يرحمهم يارب...ادعيلهم بالرحمة"

ام حسين"وانا بعمل حاجة غير انى بدعيلهم"

سامية"انا جايبة لنهلة خبر حلو اوى"

ام حسين"خير ياختى ...يارب يكون عريس كويس"

سامية"لو عندى عريس ليها مكنتش سيبتها...بصى يانهلة من بكرة هتروحى المكتب اللى عمك حامد بيشتغل فيه وتشتغلى هناك بس فترتين مش بالليل بس مع حامد"

نهلة"بجد والنبى ياطنط...ميرسى ربنا يخليكوا لينا"

سامية"ده انتى بنتى يانهلة هتشكرينى على ايه...بقولك ايه ياام حسين تعالى ننزل لانعام شوية نسأل عليها"

ام حسين"ليه مالها"

سامية"ليه متعرفيش ان جمال طلقها يوم الجمعة اللى فاتت"

نهلة"ده انا كنت فاكراهم مش موجودين خالص"

ام حسين"ليه بتقولى كده"

نهلة"كل ماانزل ولا اطلع لا بلاقى شباك مفتوح ولا نور منور"

سامية"تكون راحت عند حد من قرايبها بعد الطلاق"

ام حسين"قرايبها مين؟؟هى لها حد خالص... هاتى يانهلة العباية من جوه اما ننزل نسأل عليها...انا قلقت كده"

سامية"ربنا يستر"

فى شقة 3

"ماماااااا...شفتى اسلام بيقولى ايه"

"اييييييه"

"مكلمنى من شوية وبيقولى منقولش قدام باباه اننا مش هنعيش معاهم فى البيت"

"يعنى ايه؟؟رجع فى كلامه ولا ايه مش فاهمة"

"لا بيقولى مش هيقول لباباه دلوقتى بس هو هيجيب شقة ونستقل فيها"

"فين المشكلة دلوقتى"

"خايف من باباه ياماما ومش عايز يقوله...انا حاسة ان شخصيته ضعيفة اوى قصاد باباه"

"هو باباه صعب شوية... وبعدين احنا مالناش غير راحتك وهو قال هينفذ شرطنا...خلاص بقى بلاش تحرجيه مع باباه وسيبيه يقوله فى الوقت اللى هو شايفه مناسب"

"ماشى ياماما"

ورن موبايل ميرفت

"ايه ده...دى نجاة بتتصل تانى مع انها لسه قافلة معايا من شوية"

"الو"

"حضرتك تعرفى صاحبة التليفون ده"

"ايوه مين معايا"

"صاحبة التليفون ده عملت حادثة خبطتها عربية وجريت وانا اتصلت باخر رقم لقيته علشان محتاجين حد من معارفها او اهلها فى المستفى"

وبدأت ميرفت تعيط

"هى حصلها ايه؟؟؟عايشة ولا لأ"

"معلش يامدام انا معرفش حاجة ياريت حضرتك تيجى دلوقتى مستشفى الامل وهتعرفى كل حاجة..مع السلامة"

واتخضت نيفين من المكالمة اللى خلت مامتها تعيط كده

"ايه ياماما فى ايه"

وردت ميرفت وهى داخلة على اوضتها تلبس وبتعيط

"نجاة عملت حادثة واتصلوا بيا من تليفونها"

"يا عينى...هى عايشة لوحدها"

"اه بنتها اتجوزت من شهرين وسافرت السعودية وهى قاعدة لوحدها ...يا حبيبتى يا نجاة...ربنا ينجيكى يا صاحبة عمرى"

وبسرعة خلصت ميرفت لبس ونزلت تجرى

على السلم وقدام باب شقة 1

ام حسين"مالك ياميرفت ...نازلة تجرى وبتعيطى كده ليه"

ميرفت"صاحبتى عملت حادثة ومالهاش حد ومش عارفة ان كانت عايشة ولا..."

سامية"اهدى ياميرفت ان شاءالله خير"

ونزلت ميرفت... وكملوا سامية وام حسين خبط على انعام

"هى مبتفتحش ليه"

"تكون مش موجودة"

"بس كلام نهلة انها مشفتهاش يقلق"

"يادى المصيبة...ليكون جرالها حاجة وهى جوه لوحدها"

الحلقة 15

ام حسين وسامية بيخبطوا على انعام ومحدش بيفتح

ام حسين"نعمل ايه دلوقتى"

سامية"مش عارفة نقول لحامد يتصل بجمال...اكيد معاه المفتاح يدخل يشوف فيه ايه"

ام حسين"طيب...اللى تشوفيه"

ولسه هيطلعوا...اتفتح باب شقة 1

انعام بصوت تعبان"ميييين"

ام حسين"انتى فين ياختى قلقتينا عليكى"

انعام"كنت نايمة...اتفضلوا"

سامية"مالك ياانعام وشك اصفر كده ليه...وانتى كنتى نايمة بلبس الخروج كده"

انعام"اااه تصدقى مقدرتش اقلع هدومى من ساعة ماجيت من بره"

سامية"انتى كنتى فين"

انعام"كنت مع جمال عند المأذون...اتطلقنا"

وبصت سامية وام حسين لبعض مستغربين

سامية"امتى الكلام ده"

انعام"احنا الصبح ولا بالليل... احنا روحنا الجمعة العصر... هو احنا بقينا السبت ولا ايه؟"

ام حسين"مالك ياحبيبتى احنا النهاردة الاحد واحنا دلوقتى بالليل"

انعام"ايه ده بجد...مش عارفة انا كنت نايمة"

ام حسين"نايمة من يوم الجمعة تلاقيكى مأكلتيش حاجة"

انعام"شبعانة والله الحمدلله"

ام حسين"ده انتى وشك اصفر ودبلان وباين عليكى مأكلتيش ولا دوقتى الزاد بقالك كام يوم...البت نهلة عاملة النهاردة فراخ وملوخية انما ايه...يستاهلوا بؤك ...هبعت اجيبلك لقمة تتقوتى بيها"

ميرفت فى المستشفى

"لو سمحتى فى واحدة اسمها نجاة جت هنا فى حادثة عربية"

"اه...اتفضلى فى الدور التانى هى فى العناية المركزة... وده الموبايل بتاعها اللى جابوها سلموهولى هنا "

"شكرا"

وطلعت ميرفت وقعدت قدام العناية المركزة وسألت الدكتورة الموجودة

"لو سمحتى هى المدام اللى جوه حالتها خطر"

"لا يامدام اطمنى ... عملنا اشعات على المخ والبطن والحوض سليمة بس عندها كسور مضاعفة فى رجلها ومحتاجين حد من قرايبها يمضى على اقرار علشان نعملها عمليات تركيب مسامير وشرايح"

"ممكن امضى انا صاحبتها"

"فين قرايبها"

"جوزها متوفى وبنتها متجوزة فى السعودية"

"مالهاش اخوات"

"اه...صحيح...طيب هتصل باخوها ...بس عايزة اطمن عليها"

"اطمنى بس هى اخده مسكنات ومتعلق لها محاليل دلوقتى علشان لازم نعمل العملية فى اسرع وقت"

ومشيت الدكتورة..ومسكت ميرفت موبايل نجاة

"اخوها...اخوها...اه ..نبيل...نبيل؟؟نبيل؟؟؟اهو الحمدلله مفيش غير نبيل واحد يبقى هو ده اخوها"

واتصلت ميرفت

"الو...استاذ نبيل"

"ايوه يافندم ...مين معايا"

"انا ميرفت زميلة نجاة فى الشغل"

"اهلا وسهلا..اؤمرينى"

"ياريت حضرتك تيجى مستشفى الامل لان نجاة عملت حادثة...بس متقلقش هى بخير وبسيطة ان شاءالله"

"اختى جرالها حاجة"

"لا والله بعد الشر عليها ياريت بس حضرتك تيجى بسرعة"

فى شقة 4

"طمنينى يا نهلة عملتى ايه النهاردة"

"الحمدلله ياماما... عمو حامد قدمنى للاستاذ وقال للسكرتيرة تعلمنى الشغل قبل ماتمشى ومن بكرة الصبح هروح عادى فى مواعيدى"

"ربنا يوفقك ياحبيبتى...والمرتب كام قوليلى"

"امممم 400 جنيه"

"400 جنيه..يعنى بعد المواصلات ومصروفك هيتبقى كام للبيت"

"انا مش هصرف حاجة غير المواصلات كفاية اوى...وباقى 2000جنيه من اللى سابهم حسين قبل مايمشى... بس لسه هشترى كتب وملازم ...مش هفكر ياماما دلوقتى خليها ماشية ببركة ربنا"

"ربنا يسترها معانا...وتخلصى كليتك اهى برضه المصاريف تخف"

"اطمنى ياست الكل...طول مااحنا مع بعض اهو بنتسند على بعض وعايشين الحمدلله"

فى شقة 2

"ها ياماما طمنينى على طنط نجاة"

"الحمدلله...بس محتاجة رعاية لان العمليات فى رجلها...والدكاترة قالوا على الاقل شهر لما تبدأ تمشى وتتحرك"

"ياعينى ياماما...ومين هيخدمها"

"ربنا مبينساش حد...انا مش هسيبها...معلش يانونتى استحملينى الفترة دى هبقى احضرلك الاكل اللصبح قبل مااروح الشغل وانتى لما ترجعى من الكلية تسخنيه وتاكلى...وانا هطلع من الشغل عليها واقعد لحد المغرب كده وارجع ان شاءالله"

"بس كده هيبقى تعب عليكى اوى ياماما"

"معلش ياحبيبتى ده ثواب ومقدرش اسيبها"

"طيب بس من المغرب لتانى يوم الضهر...هتقعد لوحدها؟؟"

"لا...ليها اخ هيبات معاها وقبل مايروح الشغل هيقرب لها كل اللى ممكن تحتاجه وربنا يعدى فترة الصبح دى على خير لحد ماارجعلها"

"طيب بدل اخوها هيقعد معاها هتروحى كل يوم ليه"

"يابنتى اكيد هتحتاج حاجات مينفعش اخوها يعملها... ومين هيطبخ لها ولا يغسل هدومها...اكيد اخوها مش هيقدر وبعدين زى ماقلتلك ده ثواب"

فى شقة 3

"بقولك ايه ياسامية...انا عايز نهلة فى كلمتين"

"هقوم اتصل بيها تنزلك ... تصدق ياحامد انعام تقلق اوى"

"ازاى يعنى"

"روحنالها يوم الاحد اللى فات طلعت لادريانة باليوم ولا الساعة"

"ومروحتيلهاش تانى"

"لا بروح لها انا وام حسين...تحس كده انها تايهه"

"يمكن من صدمتها بعد الطلاق...ابعتيلى نهلة قبل مااقوم انام"

ولما جت نهلة

"اسمعى يابنتى...انا عايزك تغيرى لبسك ده شوية علشان محدش يتكلم عليكى"

"ماله لبسى ياعمو"

"مش محترم"

واتفاجئت نهلة من الكلمة...وعنيها دمعت

"متزعليش منى بس لما انا اقولك احسن ما حد تانى يقولهالك...الاستاذ بتاعنا مراته بتغير عليه ومش عايزلك مشاكل"

"حاضر ياعمو..بس كام شهر بس اوفر فيهم حاجة واجيب لبس مش معقول هاخد فلوس البيت اللى ساترانا واجيب بيها هدوم"

"طيب يانهلة بس اسرعى فى الموضوع ده"

"حاضر ان شاءالله"

الحلقة 16
فى شقة 4
"ماما ...مش عارفة اتصرف ..فى الشغل فيه تلميحات على لبسى ومحتاجة اجيب لبس جديد "
"جيبى اللى انتى عايزاه"
"انا خايفة الفلوس بتخلص بسرعة ومرتبى مش هيكفى"
"مش احسن ما تقعدى فى شغلك وانتى متضايقة"
"يعنى اجيب كام حاجة كده للشغل"
"اه طبعا ياحبيبتى"

فى شقة 2
"ماما... اخبار طنط نجاة ايه"
"احسن شوية الحمدلله"
"عايزة اجى معاكى ازورها"
"يوم تكونى هتخلصى كليتك بدرى تعالى على هناك ونبقى نرجع مع بعض ع البيت"
"مروحتيش لطنط انعام خالص بعد الطلاق... طنط سامية بتقول انها مصدومة اوى"
"انا عديت عليها مرة بس لما فتحتلى وكانت نايمة مرضيتش ادخل وقلتلها تدخل تكمل نوم"
"ياعينى صعبانة عليا اوى بعد الصدمة وكمان بقت لوحدها"
"ربنا يقويها...بس محدش بيموت من غير حد وهى من غيره اكيد هتتعود...انا بعد ابوكى عشت فى صدمة بس قلت لنفسى لازم افوق منها بسرعة علشان اقدر اربيكى"
"ماهى ياماما معندهاش الدافع انها تقوى فاكيد ده تاعبها اكتر"
"ربنا يقويها ويعينها يارب...ابقى اسالى عليها يانيفين"

فى فندق فايف ستارز
حسين بيشتغل شيال شنط ومقيم فى غرفة جماعية للعاملين بالفندق
حسين"ياااااه الواحد اتهد حيله النهاردة"
زميله"وايه اللى رماك ع المر انت معاك دبلوم مش زينا ...مشتغلتش حاجة تانية ليه"
حسين"اهو النصيب الحمدلله"
زميله"انت ملكش اهل"
حسين"ليا بس فيه شوية مشاكل مستنى احلها وبعدين ارجعلهم"
زميله"شكلك اول مرة تشتغل كده بتتعب بسرعة"
حسين"فعلا..ابويا الله يرحمه كان هو اللى شايل كل حاجة يالاااا اهو ربنا يقوينى على الشغل...مفيش حاجة مخليانى مستحمل غير ان الناس هنا محترمين والبقشيش حلو حلو"
زميله"ايوه ياعم ناس مبسوطة من البقشيش وناس قاعدة فى المطبخ مش لاقية غير بواقى اكل الزباين"
حسين"يا ساااااااااتر...سيبنى فى حالى ياعم وابعد عينك دى عنى... تصبح على خير"

فى بيت نجاة...نيفين بتخبط على الباب...بتفتح لها ميرفت
ميرفت"اهلا يا حبيبتى...تعالى"
نيفين"ازيك ياماما... طنط نجاة صاحية؟"
ميرفت"اه صاحية....تعالى ادخلى لها الاوضة"
ولما دخلت نيفين الاوضة سلمت على نجاة وقعدت على كنبة جنب السرير
"اخبارك ايه ياطنط"
نجاة"الحمدلله ياحبيبتى...معلش يانونا انا اخدت منك ماما الفترة اللى فاتت"
نيفين"متقوليش كده ياطنط...انا لولا امتحاناتى قربت كنت جيت لك كل يوم اعذرينى"
نجاة"ربنا ينجحك يارب ويفرح ميرفت بيكى...ازى خطيبك"
نيفين"كويس الحمدلله"
نجاة"وابوه الغلس عامل معاكى ايه"
نيفين"ههههههه حاليا مفيش حاجة ربنا يستر وميكونش الهدوء اللى بيسبق العاصفة"
نجاة"ربنا يهديه يارب ويسعدك...ميرفت حطى غدا لنيفين"
نيفين"لا ياطنط ميرسى"
ميرفت"انا عاملة حسابك يانونا متتكسفيش ...وعلى فكرة الدكتور قال ان نجاة من الاسبوع الجاى هتبدأ العلاج الطبيعى وتقدر تتحرك ان شاءالله"
نيفين"الحمدلله ده خبر كويس ربنا يتم شفاكى على خير ياطنط"
وبعد مااتغدت نيفين ورجعت قعدت مع نجاة
سمعوا صوت المفتاح بيفتح باب الشقة
نجاة"ده اكيد نبيل وصل"
ودخل الاوضة بعد ما نادى من بره الاوضة
نبيل"السلام عليكم...احنا عندنا ضيوف"
ميرفت"دى نيفين بنتى"
نبيل"اهلا اهلا بالقمر...ازيك يا نيفين"
نيفين"الحمدلله"
نبيل"ماشاءالله يامدام ميرفت بنتك زى القمر"
ميرفت"ربنا يخليك"
نبيل"انتى بتدرسى يانيفين مش كده"
نيفين"اه انا فى أولى ألسن "
نبيل"والله...انتى تعرفى دكتور محمود عبداللطيف"
نيفين"اه طبعا بس مش بيدرسلى الترم ده"
نبيل"ده صاحبى من ايام المدرسة...انا لازم اجيلك الكلية اوصيه عليكى"
ميرفت"مالوش لزوم تتعب نفسك"
نبيل"لا ازاى...هاتى رقمك يانيفين علشان لما اجى الكلية ابقى اكلمك واعرفك على دكتور محمود"

فى بيت هدى... جمال قاعد بيذاكر مع البنات
"جمال ...انا عايزاك فى حاجة"
"استنى لما اخلص مع البنات"
"متهيألى حاجة المفروض متستناش"
وقام جمال من على السفرة وراح قعد جنب هدى
"خير"
"اولا كل سنة وانت طيب"
"كل سنة وانا طيب؟؟؟ بس النهاردة مش عيد ميلادى"
"ماانا عارفة...احنا النهاردة بقالنا شهرين متجوزين"
"ههههه وانتى طيبة ياستى عيد جوازنا الشهرى يعنى"
"ومبروك كمان"
"انتى النهاردة المفروض اسميكى نيللى مش هدى"
"اشمعنى يعنى"
"عمالة تقوليلى فوازير"
"مش فزورة ولا حاجة انا قلتلك مبروك...اسألنى بقى ليه"
"ليه"
"انا لسه عاملة اختبارحمل...انا حامل"
"ايه انتى بتقولى ايه؟؟؟بجد حامل...انا مش مصدق اللى بسمعه"
وقام جمال ودموعه مغرقة عينه وسجد شكرلله وبعدين قام حضن هدى بكل حنان وفرحة

الحلقة 17
فى شقة 3
حامد"خير يااسلام كنت عايزنى فى ايه"
اسلام"ثوانى يابابا لما ماما تيجى علشان اتكلم معاكم ...ياماماااا"
سامية"ايوه يااسلام"
اسلام"بصوا ياجماعة انا جالى شغل فى شرم الشيخ بمرتب ومنصب كويس جدا وطبعا اللى نفعنى ان معايا شهادات خبرة من ايام ماكنت بشتغل وانا بدرس"
حامد"شرم الشيخ؟"
سامية"وهتسافر وتقعد لوحدك"
اسلام"لا ياماما هقعد فى الفندق ومتقلقيش يعنى من ناحية الاكل والشرب والنوم...اطمنى فاهمك انا"
حامد"بس انا شايف مالوش لازمة السفر"
اسلام"المرتب هناك اضعاف اضعاف مرتبى وخبرة اكبر"
حامد"طيب انت ادرى بشغلك"
سامية"اتكلمت مع نيفين وشفت رايها"
حامد"انتى بتقولى ايه...عايزاه يستأذن قبل ما يقرر ولا ايه"
سامية"ل ل ل أأ مش قصدى"
اسلام"متقلقش يابابا انا مقرر اصلا وقرارى مش هيتأثر سواء قلت لنيفين الاول او بعدين...وعموما انا لسه مقلتهاش"
حامد"جدع يااسلام...متعودهاش يابنى انك تقولها كل حاجة وتاخد رايها فى كل حاجة لاحسن تلاقيها بقت تناطحك الراى"
اسلام"حاضر يابابا"

قدام شقة 1
ام حسين وميرفت وسامية رايحين يزوروا انعام
ام حسين"هو احنا كل مانيجى نقف نخبط كده كتير"
سامية"تلاقيها نايمة زى كل مرة"
ميرفت"على فكرة انا مبشوفهاش بتفتح الشبابيك خالص"
وفتحت انعام الباب
انعام"اهلا... اتفضلوا"
ودخلت ام حسين على الشبابيك فتحتها وقالت
"ايه ده ياانعام...البيت كمكم انتى مش بتفتحيه خالص"
انعام"لا ...بخاف انام والشبابيك مفتوحة"
ميرفت"انتى نايمة كده على طول ليل ونهار"
انعام"اه...كل مااصحى الاقى جسمى بيوجعنى ومكسر اقول امدد على السرير شوية الاقى فات 10..12 ساعة"
سامية"ومبتاكليش خالص"
انعام"لما بجوع باكل اى لقمة"
ميرفت"بس انتى شكلك اتبدل خالص كانك مش بتاكلى نهائى"
انعام"هيحصلى ايه يعنى...هموت..هو انا كده عايشة...هقوم اعملكم شاى"
ولما قامت انعام دخلت المطبخ
ميرفت"على فكرة شكلها مش طبيعية خالص...انا بقول نجيب لها دكتور"
سامية"معاكى حق ياميرفت"
وفجأة سمعوا صوت كوبايات بتتكسر...جروا على المطبخ
شافوا انعام واقعة على الارض والكوبايات وقعوا من ايدها
وبعد ما الدكتور اللى جابوه خلص كشف عليها
"ياجماعة عندها ضعف شديد..دى تقريبا مش بتاكل خالص ومن كلامكم عن نومها الكتير انا عايز شوية تحاليل"

فى شقة 2
"هاااا ايه رأيك يا نيفين فى اللى قلته"
"مش انت شايف يااسلام ان ده فى مصلحتك يبقى خلاص انت ادرى بشغلك"
"مش مصلحتى بس انتى ناسية ان المفروض اجيب شقة واجهزها"
"ربنا معاك يا حبيبى بس هتيجى كل قد ايه "
"هقعد هناك 3 اسابيع واجى اجازة اسبوع"
"ياااااه 3 اسابيع مشوفكش فيهم...هتوحشنى"
"انتى هتوحشينى اكتر بس اهو لما هتعب دلوقتى ممكن نتجوز اسرع "
"ربنا يوفقك...بس اوعى عينك تروح كده ولا كده انا عارفة هناك البنات رايحين جايين بالمايوهات"
"انا عينى مش شايفة غير قمر واحد بس"
"ياااه وحشنى كلامك الحلو ده من زمان بعيد عن المشاكل"
"متفكريش فى اى مشاكل دلوقتى... انا قدامى يوم ومسافر"
"بسرعة كده...هتسافر امتى"
"بكرة الساعة 12بالليل..عايز نقضى اليوم بكرة مع بعض"
"لازم اروح الكلية بكرة عندى تسليم بحث هخلص واكلمك"

تانى يوم فى الكلية...رن موبايل نيفين...واستغربت لما شافت رقم غريب
"الو...مين معايا"
"ازيك يانيفين...انا نبيل"
"اهلا وسهلا...ازى حضرتك"
"الحمدلله...انتى فين"
"فى الكلية"
"طيب تعالى مكتب دكتور محمود حالا...انا مستنيكى هناك"
وطلعت مكتب دكتور محمود زى مانبيل قالها...واستغربت من الاستقبال والترحيب من الدكتور المعروف عنه الجدية
"اهلا يانيفين...نبيل قالى انك قريبته ويهمه امرك...اخبارك ايه فى الكلية...فيه اى مشاكل ولا حاجة"
"لا الحمدلله مفيش حاجة"
"طيب لو عايزة اى حاجة اطلعيلى فى اى وقت... انتى مدام تبع نبيل تبقى زى بنتى ...مستعدة لامتحانات التيرم...كلها اسبوعين وتبدأ"
"اه تمام...مستعدة الحمدلله"
نبيل"طيب يامحمود...مش هعطلك بقى...مش عايز حاجة"
محمود"ماتقعد شوية"
نبيل"لا معلش ...ابقى كلمنى نتقابل...سلام"
محمود"مع السلامة...لما تعوزى حاجة يانيفين ابقى اطلعى"
نيفين"ميرسى"
وخرج نبيل ونيفين من المكتب
"لسه وراكى حاجة ولا اوصلك البيت"
"لا انا خلصت بس خطيبى جايلى"
"جاى هنا؟؟هى مامتك مش بتخليكوا تخرجوا مع بعض"
"لا بنخرج بس هو مسافر النهاردة علشان كده قلنا نقضى اليوم مع بعض"
"طيب ربنا يسعدكم...مش عايزة حاجة"
"لا ميرسى...انا مش عارفة اشكر حضرتك ازاى ده كتير اوى انك تيجى لحد هنا وتوصى عليا"
"اوعى تقولى كده...انتى زى بنتى وبعدين انا مش هعرف ارد لمامتك جميلها فى وقفتها مع اختى "
"ازاى متقولش كده...طنط نجاة صاحبة ماما من زمان ومعزتها عند ماما كبيرة اوى...يعنى مفيش بينهم جمايل"
ورن موبايل نيفين
"ده اسلام خطيبى"
"همشى انا بقى علشان تردى عليه براحتك...بس هبقى اكلمك اطمن عليكى...ولا يضايقك"
"لا ابدا مفيش مضايقة...مع السلامة"

فى شقة 4
"مالك يانهلة...بتعيطى كده ليه يا بنتى"
ونهلة بتعيط بحرقة... ومش بترد على مامتها
"يابنتى طمنينى...حد عملك حاجة...انتى كويسة"
"اطردت م الشغل ياماما"
"يامصيبتى...ليه عملتى ايه"
"معملتش حاجة....مرات الاستاذ جت المكتب النهاردة ولما شاقتنى بصت لى من فوق لتحت وسالتنى ان كنت مخطوبة ولا متجوزة فقلت لها لا...بعد شوية لقيت الاستاذ بيندهلى ويقوللى انه بيشكرنى ومش محتاج سكرتيرات...لما عمو حامد شافنى وانا بعيط بعد ما خرجت من مكتب الاستاذ قالى ان مراته بيتغير عليه واكيد هى اللى أمرت انه يمشينى"
"حسبى الله ونعم الوكيل فيها...متزعليش نفسك على الاقل تذاكرى والامتحانات فاضل عليها ايام"
"وهنعيش وناكل ونشرب منين"
"ربك مابينساش حد...قومى اغسلى وشك وقولى يارب"

الحلقة 18
ميرفت وسامية بعد مااخدوا نتيجة التحاليل راحوا للدكتور علشان يعرفوا النتيجة...ولما دخلوا للدكتور
سامية"طمنا يادكتور...هى عندها ايه"
الدكتور"اممم... الحاجات اللى كنت قلقان منها سليمة...وكل التحاليل كويسة بس كل اللى عندها انيميا حادة وده واضح من شكلها"
ميرفت"اه فعلا باين عليها مش بتاكل خالص"
الدكتور"هى عايشة لوحدها؟؟"
سامية"ايوه"
الدكتور"انا شايف انها لازم تتعرض على دكتور نفسى... لانها غالبا بتعانى من اكتئاب"
ميرفت"اكتئاب"
الدكتور"هى مرت بظروف صعبة فى الفترة الاخيرة"
سامية"اتطلقت ومعندهاش اولاد"
الدكتور"انا رايي انا لازم تروح مصحة نفسية علشان حد يقدر يراعيها ويتابع الادوية بتاعتها قبل المرحلة ماتتطور وتحاول الانتحار"
سامية"يامصيبتى انتحار"
ميرفت"طيب يا دكتور لو سمحت اكتب لنا اسم مصحة كويسة والتكاليف ومدة العلاج هتكون قد ايه"
الدكتور"بصى يامدام...دى مصحة كويسة انما كل التفاصيل اللى بتسألى عنها...هتعرفيها لما تكلميهم"

فى شقة 3
"بعد اللى حكيتيه ده ياسامية...لازم نشوف حكاية المصحة دى بسرعة قبل الست ماتعمل فى نفسها حاجة"
"خد ياحامد اسم المصحة اهو واسال انت ياخويا"
"هاتى... هتصل واتفق معاهم انها تروح فى اقرب وقت"
"بس المصاريف مين هيدفعها"
"لازم اكلم جمال واحكيله...مش علشان المصاريف بس لا علشان كمان يعرف اللى جرالها بعد الطلاق"
"تفتكر هيهتم"
"هنشوف"

فى شقة 4
"عملتى ايه فى الامتحان يا نهلة"
"كويس ياماما"
"بتقوليها كده ليه"
"انا مش شايلة هم الامتحانات ...الفلوس خلاص بتخلص وكل اللى باقى يمشينا بالكتير شهر ...شهر واحنا ماسكين على نفسنا خالص"
"والله يابنتى لو اعرف اشتغل اى حاجة هشتغل"
"ازاى تشتغلى ياماما وانتى طول عمرك قاعدة فى البيت...انا اللى هدور على اى شغل ومن دلوقتى مش هستنى الامتحانات تخلص"
"ربنا يوفقك يابنتى ويبعتلك شغل كويس"
"يارب ياماما

فى الفندق"مكان شغل حسين"
مسئول"حسييييين... انت بقالك فترة معانا وكنت طلبت نقلك فيه مكان فاضى فى الرووم سيرفيس وانا نقلتك هناك"
حسين"متشكر جدا يافندم"

فى شغل جمال... حامد راح له
جمال"اهلا يا حامد...ايه المفاجأة الحلوة دى"
حامد"ازيك ياجمال...انت مشيت ونسيت كل اللى فى العمارة"
جمال"لا متقولش كده حد ينسى عشرة العمر...اعرفك هدى مراتى"
حامد"فرصة سعيدة...عايزك ياجمال لوحدنا بعد اذنك"
جمال"المكتب فاضى مفيش غير انا وهدى..اتكلم"
هدى"هروح ياجمال لنادية شوية"
جمال"لا خليكى...هننزل احنا"
ونزلوا جمال وحامد وقعدوا فى قهوة قريبة من الشغل
جمال"انا مخليتش هدى تمشى لانها حامل ومش عايزها تتعب"
حامد"مبروك بس ياترى انت كده نسيت انعام خالص"
جمال"انا مكنتش عايز اطلقها وهى اللى صممت...ويوم الطلاق شكلها كانت مستنياه من زمان"
حامد"انعام من يوم الطلاق وهى فى حالة نفسية صعبة ودخلت مصحة نفسية امبارح لان عندها اكتئاب حاد"
جمال"انت بتقول ايه؟؟؟انعام فى مصحة نفسية"
حامد"ايوه... ومحتاجة كل الناس تقف جنبها وانت عارف اول واحد المفروض يقف جنبها مين"
جمال"وهى هترضى تشوفنى"
حامد"ياجمال انت عارف كويس ان انعام اللى تعبها بعدك عنها"
جمال"فين المصحة دى"

نهلة فى الكلية
امنية"نهلة انتى بتدورى على شغل مش كده"
نهلة"اه ياامنية"
امنية"ماتيجى تشتغلى معايا"
نهلة"انتى بتشتغلى؟؟"
امنية"ماما عندها مركز تجميل مش كبير اوى يعنى...بس شغالين كويس...تعالى اشتغلى معانا"
نهلة"بجد ينفع وانا معنديش خبرة"
امنية"انا هعلمك بس فى الاول هتعملى حاجات بسيطة لحد ماتعرفى بعد كده تعملى كل حاجة"
نهلة"اجى امتى"
امنية"اخر يوم فى الامتحانات ..هنخرج من الامتحان مع بعض"

نيفين فى الكلية...رن الموبايل وشافت رقم نبيل
"الو...ازيك يانيفين...اخبار الامتحانات ايه"
"الحمدلله تمام...اخبار حضرتك ايه"
"كويس...كنت عايزك فى موضوع كده...انا واقف قدام الجامعة"
"عرفت منين انى لسه مخلصة امتحان دلوقتى"
"من جدولك...المهم مستنيكى بره"
قفلت نيفين وهى مستغربة اهتمام نبيل الزايد وكمان موضوع ايه اللى عايزها فيه...ومكنش عندها اى فرصة للتهرب ؟؟؟
لما خرجت نيفين كان نبيل واقف
"مش هعطلك كتير...نقعد بس فى الكافتيريا دى نشرب حاجة ونقوم على طول"
"خير ياعمو..ايه الموضوع المهم ده"
ولما قعدوا فى الكافتيريا
"ها...خير ان شاءالله"
"بصى يانيفين من يوم ماشفتك وانا ندمت اوى انى متجوزتش تانى وخلفت وعيشت حياتى...عرفت قد ايه مهم للانسان يكون له ولاد ويشوفهم وهما بيكبروا ويفرح بيهم"
نيفين مش لاقية كلام ترد ...بتحاول ترد باى حاجة وفى الاخر قالت
"ومتجوزتش ليه"
"انا اتجوزت مرة واحدة فى حياتى وانا شاب صغير وطلقتها بعد 6 شهور... كانت بتخوننى مع واحد بتحبه قبل ماتتجوزنى...وبصراحة فقدت الثقة فى الستات والبنات وسافرت والدنيا شغلتنى وشيلت موضوع الجواز ده من دماغى...لحد ما..."
وسكت...ولما شاف نيفين ساكتة...كمل
"لحد حادثة نجاة...وشفت مامتك ...واتعودت اشوفها كل يوم...وشفت قد ايه هى ست محترمة وانتى كل حياتها ولما شفتك انتى كمان حسيت انى نفسى اكون باباكى... علشان كده قلت اكلمك انتى الاول"
وضحكت نيفين بعد مافهمت اهتمامه وتلميحاته
"وبتطلب ماما منى"
"بصراحة اه...او ممكن تقولى باخد رايك الاول"
"ومسألتهاش الاول ليه"
"واضح من اهتمامها بيكى انك اهم حاجة فى حياتها...خفت اكلمها الاول...قلت اشوف رايك انتى الاول وبعدين اقرر هعمل ايه"
"انا؟؟ معنديش مانع طبعا"
"بجد"
"اه والله...اقولك سر انا كمان مفتقدة الاب اوى وكان عندى امل ان حمايا يعوضنى الاحساس ده بس للاسف محسيتوش"
"يعنى انتى معايا...اتقدم خطوة"
"هههههه معاك طبعا...بس سيبنى اكلمها انا الاول وبعدين تدخل فى الموضوع على الجاهز...انا اعرف اقنعها ازاى"

الحلقة 19
دخلت نيفين البيت كانت ميرفت لسه موصلتش
اتصلت نيفين بميرفت
"الو..ماما انتى فين"
"جاية اهو...متصلتيش بيا ليه اول ماخلصتى"
"اتلبخت فى موضوع كده لما تيجى هحكيلك"
"خير ياحبيبتى..حصل حاجة"
"مفيش حاجة...انتى جاية امتى انا جعانة اوى"
"نص ساعة بس...طلعى صينية المكرونة من التلاجة سخنيها فى الفرن لحد مااجى"
"اوك...مستنياكى"
ودخلت نيفين المطبخ ونفذت اللى مامتها قالته
وبعدين دخلت تغير هدومها واتصلت باسلام
"ازيك ياحبيبى وحشتنى"
"ازيك يانونتى...انتى كمان وحشتينى...عملتى ايه فى امتحان النهاردة"
"تماااااااام"
"شكلك حليتى كويس...صوتك فرحان وبيضحك"
"انا الحمدلله حليت كويس...وحكاية صوتى فرحان فانا فرحانة فعلا"
"ليه هو انتى اول مرة تحلى كويس"
"انا فرحانة من حاجة تانية"
"ايه هيا"
"لا دى بس اتاكد منها وهتبقى مفاجاة "
"شوقتينى"
"مش انت جاى كمان 3 ايام...خلاص هتعرف كل حاجة"
"هتخلصى امتحاناتك بكرة"
"لا بعد بكرة ان شاءالله"
"كويس علشان لما اجى الاجازة نبقى براحتنا ونخرج من غير ماتقوليلى وراكى مذاكرة"
"لااااا الحمدلله ان اجازتك جت مع اجازة نص السنة...ونخرج ونتفسح ونشوف بعض كتييييييييير"
"ونعوض ال3 اسابيع اللى فاتوا من غير مااشوف قمرى"
"اسلااااااااام...انا تقريبا حرقت المكرونة...سلام ياحبيبى"
"طمنتينى على مستقبلى معاكى....سلام ياحبى"
وجريت نيفين على المطبخ... فى نفس لحظة دخول ميرفت
"ياريتنى ماقلتلك سخنى الاكل"
"ههههههه لحقتها والله ياماما...اطمنى بنتك طباخة ماهرة"
"ايه ده؟؟؟هو انا عندى بنت تانية بتعرف تطبخ"
"هعديها ادخلى غيرى هدومك على مااحضر الاكل"
"لالالالا انتى مش طبيعية النهاردة...مالك يا بت"
"فرحااااااااانة"
"يارب دايما... اكيد علشان اسلام اجازته قربت"
"طبعا..وفيه سبب تانى"
"خير"
"ادخلى بس غيرى هدومك وهنتكلم واحنا بنتغدا"
وحضرت نيفين الغدا...وقعدوا يتغدوا
"ها قوليلى ياحبيبتى ايه اللى مفرحك كده"
"قوليلى انتى بتروحى لطنط نجاة"
"لا خلاص الحمدلله نزلت الشغل وبقت كويسة"
"عمو نبيل جالى تانى النهاردة فى الكلية"
"اكيد علشان يوصى عليكى تانى...كتر خيره راجل طيب"
"هو فعلا راجل طيب...تصدقى ياماما حسيت كده انه بيخاف عليا وعلى مصلحتى...يعنى لو كان بابا الله يرحمه عايش اكيد كان هيخاف عليا كده"
"الله يرحمه"
"بس هو مكنش جاى يوصى عليا...ده كان جاى يوصينى"
"يوصيكى انتى؟؟؟على ايه؟؟"
"عمو نبيل عايز يتجوزك"
وقعت الشوكة من ايد ميرفت وارتبكت
"هههههههههه انتى مكسوفة ياماما"
"بس يا نيفين عيب كده"
"عيب انى بضحك ولا عيب انه عايز يتجوزك"
"الاتنين...وهو اهبل رايح يكلمك انتى"
"بالعكس هو صح جدا...حب يشوف رايي الاول علشان اكيد فهم اننا واحد واننا بنفكر مع بعض"
وقامت ميرفت دخلت المطبخ وعملت انها بتغسل المواعين
"انتى قمتى ليه ...انتى لسه مأكلتيش"
"انا متفاجئة من الموقف يانيفين"
"طيب تعالى نتكلم بالعقل...انتى معترضة على عمو نبيل فى حاجة"
"انا كل اللى اعرفه عنه انه راجل محترم وكويس"
"طيب خلاص مبروك"
"ازاى يعنى اقول للناس انا هتجوز وبنتى على وش جواز"
"بصى ياماما... اولا انا نفسى احس احساس وجود الاب فى حياتى ثانيا انا كلها كام سنة واتجوز هتبقى لوحدك ليه وانتى ممكن تبدأى حياة جديدة...فكرى فى كلامى ياماما كويس وحطى فى اعتبارك انى فرحانة وسعيدة بسعادتك اللى انا متأكدة انك هتلاقيها مع عمو نبيل"

فى بيت جمال وهدى
"مالك ياجمال من ساعة جارك ماكان عندنا النهاردة فى الشغل وانا حاسة انك حزين ومهموم...فى ايه"
"انا حاسس انى ظلمت انعام...تصدقى من حزنها تعبت ودخلت مصحة نفسية"
"لا حول ولا قوة الا بالله...ربنا يشفيها يارب...انت لازم تروح لها ياجمال"
"انتى اللى بتقولى كده...انا كنت فاكرك هتزعلى من سيرتها"
"انا ازعل من الحق...هى مراتك من قبلى بسنين كتير...وانا عمرى ماهقلل من احترامى لحبك ليها او عشرتك معاها"
"انا مش مصدق اللى بسمعه"
"كلامى ده انا اتعلمته منك...اتعلمته من احترامك لذكرى ابو بناتى... احترامك لوجود صوره مع البنات وانت بنفسك اللى بتقولى دايما اكلمهم عنه...ايه ده؟؟انت بتدمع ياجمال"
"احساسى بظلمى لانعام...وفرحتى بعقلك وتفكيرك...غصب عنى دمعت"
"خد لها هدية حلوة هى بتحبها وروح زورها... وحاول ترجعها لعصمتك تانى"
قام جمال حضن راس هدى بين ايديه وباس راسها

فى المصحة النفسية
جمال راح عند انعام فى الاوضة
وبمجرد دخوله الاوضة... وشافته انعام
صرخت"امشى من هنا...مش عايزة اشوفك...انت جاى تشمت فيا"
وقرب لها جمال... وحاول يمسك ايدها
"انا جاى اطمن عليكى علشان بحبك"
"انا مبحبكش...انت مبتحبنيش...امشى اطلع بره"
وجت الدكتورة وطلبت من جمال الخروج
وادت انعام حقنة مهدئة...ونامت
لما خرجت الدكتورة ...سألها جمال
"هى هتفضل كارهه تشوفنى كده"
"لا فى الاول بس ...اهم حاجة انت متقطعش الزيارة وهى واحدة واحدة هتبقى احسن واهدا"

فى الفندق اللى بيشتغل فيه حسين
وبعد فترة من عمله فى الرووم سيرفيس
وهو بياخد عشا لنزيل فى الفندق...شاف حاجة غريبة
عامل المطبخ اللى حضر الوجبة...طلع قزازة صغيرة جدا من جيبه
وهو بيبص حواليه بكل خوف وحذر
وصب محتويات القزازة فى كل طبق عدد من النقط

الحلقة 20

وقف حسين مش عارف يعمل ايه؟؟

وياترى ممكن يكون القزازة دى فيها ايه؟؟

"انا مالى... كأنى مشفتش حاجة"

واخد حسين العشا وطلع بيه للغرفة المنشودة

لما خبط حسين على الباب فتح له راجل فى الخمسينات وواضح عليه الهيبة والاحترام وكان بيتكلم فى الموبايل

وسمعه وهو بيقول

"متقلقش يا ثروت... انا معايا الدليل اللى هيطلعه براءة ويبعد عنه حبل المشنقة وهقدمه فى جلسة بكرة ان شاءالله"

بعد ما خرج حسين من الاوضة... فكر

"الراجل دلوقتى هياكل... مش يمكن يكون القزازة دى فيها سم ويموت ويبقى ذنبه فى رقبتى... مش كفاية ابويا مات بسببى... لالالا مينفعش اسكت"

وخبط على باب الغرفة بسرعة وبقوة

فتح النزيل

"فيه ايه انت بتخبط كده ليه"

"معلش يابيه انا عايزك فى كلمتين بسرعة"

"كلمتين ايه...قول"

"جوه بس بعد اذنك"

ودخل معاه اوضته وحكى له على اللى شافه بالظبط

"يعنى الاكل ده مسموم"

"يابيه انا مش عارف انا قلت اللى شفته وخلاص"

"انا متشكر جدااااا يا....انت اسمك ايه"

"حسين"

"ماشى ياحسين متشكر اوى وقبل ماامشى من الفندق عايز اشوفك"

"لو تقصد فلوس ولا حاجات من دى ... انا والله مش عايز حاجة غير ارضى ضميرى"

"برضه عايز اشوفك قبل ماامشى ان شاءالله"

"حاضر انا بكرة شيفت من 1 الضهر... سلام عليكم"

وخرج حسين وكان فاضل حوالى ساعة على نهاية الشيفت...كمل شغله وكأن شيئا لم يكن
تانى يوم وهو بيستلم شغله عرف من زمايله ان البوليس كان موجود امبارح الفجر وكانت الدنيا مقلوبة... ولما سأل عن السبب عرف ان النزيل فى غرفة 442 كان مبلغ انه متهدد وعملوا كمين ومسكوا واحد كان داخل يسرق ورق قضية من النزيل وكان متوهم انه متخدر ولما حققوا عرفوا ان واحد من المطبخ كان حاطط منوم فى العشا وبالصدفة النزيل مأكلوش
استغرب حسين ان الحكاية جت وكأنها كلها بعيدة عنه... واستغرب ان مجتش سيرته بس قال فى نفسه"كده احسن"
واثناء شغله... استدعاه النزيل
"ازيك يا حسين"
"اهلا يابيه...انا عرفت ان حضرتك بلغت ومسكوا اللى كان عايز يسرق"
"اه يا حسين... انا على فكرة مجبتش سيرتك خالص علشان انت عملت فيا جميل مش معقول ارده بإساءة"
"اساءة ايه مش فاهم"
"اللى كانوا عايزين يسرقوا الورق دول ناس كبار اوى وعاملين زى الاخطبوط ليهم 100 دراع واى حد يقف فى طريقهم بيدوسوا عليه وخصوصا لو على قده... فلو كنت جبت سيرتك ان انت اللى قلت كانوا انتقموا منك"
"وحضرتك مش خايف"
"لا متقلقش انا مأمن نفسى منهم وميقدروش عليا... انت مبسوط هنا"
"الحمدلله"
"لو بتعرف تسوق وتحب تيجى تشتغل السواق الخاص بتاعى ياريت بس انا بيتى ومكتبى فى اسكندرية"
"مش فارقة بابيه هنا من هناك"
"يعنى موافق"
"ان شاءالله بس اول الشهر علشان اخد مرتبى من هنا"
"ده الكارت بتاعى ابقى تعالالى وتستلم الشغل على طول"
"حاضر... متشكر اوى"

فى شقة 2

"حمدالله على السلامة ياحبيبى"

"الله يسلمك يا حبيبتى...انا قلت اعدى عليكى قبل مااطلع"

"وانت كنت تقدر تطلع من غير مااشوفك"

"تعالى ادخل"

"لا يدوب اطلع اطمن بابا وماما عليا وانام شوية وانزلك اخر النهار... اومال طنط ميرفت فين"

"نايمة شوية"

"سلمى عليها لحد ما انزلك"

وبعد ساعات نزل اسلام وقعد معاهم شوية وسابتهم ميرفت وقامت

"مسألتنيش يعنى عن المفاجأة اللى قلت لك عليها"

"اه...قولى يالا"

"ماما هتتجوووووووووووووووووز"

وبرق اسلام عينه من هول المفاجأة... ومتكلمش

"اسلام...اسلااااام...ايه مالك "

"طنط ميرفت هتتجوز وانتى فرحانة كده"

"اه ايه الغريب يعنى"

"موقفك هو اللى غريب... مامتك هتتجوز حد غير باباكى وانتى عادى وكمان فرحانة"

"وهو بابا عايش علشان ازعل... وطبعا لازم افرح اى حاجة هتفرح مامتى تفرحنى"

وسكت اسلام وهو قالب وشه

"فيه ايه يااسلام...افرد بوزك ده شوية...امى انا اللى هتتجوز على فكرة مش مامتك انت"

"انتى بتقولى ايه...انا امى اصلا متعملش كده"

"وهى هتتجوز ازاى ...على باباك مثلا"

"انتى بقيتى سخيفة وكلامك بايخ... انا قايم"

"فيه ايه يااسلام انا عمالة اهزر معاك وانت بتغلس كده"

"انتى بتقولى مش امك اللى هتتجوز ...بتتريقى على امى"

"انا متريقتش...عموما انا شايفة مفيش حاجة تستاهل"

"فعلا مفيش حاجة تستاهل... انا نازل رايح لصحابى"

فى شقة 3

حامد"مالك يااسلام...من امبارح وانت مش طبيعى"

اسلام"تصدق يابابا طنط ميرفت هتتجوز"

حامد"ايييييه؟؟؟دى اكيد اتجننت"

سامية"احنا مالنا بس ...هى حرة"

حامد"حرة ايه بس... دى قلة قيمة لما تتجوز فى السن ده"

سامية"سن ايه؟؟دى مجبتش 40سنة"

حامد"ايه انتى قليلة العقل زيها... واحدة بنتها بتتجوز رايحة تتجوز هى...ستات ناقصة عقل"

اسلام"انا مش عارف يعنى واحد ييجى يخطبها منى ويقولى انا طالب القرب منك فى حماتك... ولا اقول انا رايح فرح حماتى"

حامد"اكيد نيفين هترفض وهى مش هتقدر تزعلها"

اسلام"نيفين فرحانة وده اللى مجننى"

حامد"ده الكلام بجد بقى مش مجرد كلام وخلاص"

اسلام"لا بجد طبعا"

حامد"وانت هتسيب خطيبتك تعيش مع راجل غريب... احنا ايه يضمنلنا اخلاقه ولا يبص لها ازاى"

اسلام"معاك حق يابابا... راجل غريب معاهم فى بيت واحد ازاى...لالالا مقدرش اتحمل كده"

حامد"انت لازم تاخد موقف ومتسمحلهاش انها تعيش مع راجل غريب فى بيت واحد"

سامية"راجل غريب راجل غريب...مش هيبقى غريب عليها لما يتجوز مامتها"

حامد"بقولك ايه اسكتى انتى كمان لاوالله اقلب عليكى .. ده انتوا صحيح عقلكم صغير وباين كده لما بتكبروا بتتهبلوا ستات مجانين "

الحلقة 21
وقبل ما يخلص حامد كلامه مع اسلام
قام واتصل بميرفت
"الو...بقولك ياميرفت انا جاى لك مع اسلام بكرة بالليل"
"اهلا وسهلا تشرف فى اى وقت"
"مع السلامة"
بعد المكالمة
سامية"انت هتروح لها ليه"
حامد"علشان الموضوع ده مينفعش فيه كلام العيال"
سامية"بس انت هتروح تقولها ايه؟؟"
حامد"بكرة هتعرفى... وانت يااسلام موافق على الجوازة بتاعة حماتك دى"
اسلام"مم مم مش عارف بس مش مرتاح للوضع ده"
حامد"خلاص سيبنى اتصرف واقرر صح"
اسلام"حاضر يابابا"

فى شقة 2
بعد المكالمة
"فى ايه ياماما"
"مش عارفة حماكى قال جاى بكرة...هو حصل حاجة بينك وبين اسلام"
"مفيش حاجة...مش معقول يكون جاى علشان ..."
"علشان ايه؟؟؟"
"يعنى لما قلت لاسلام على موضوع جوازك وشه اتقلب كده فقلت له دى مامتى مش مامتك...زعل من الكلمة دى"
"يعنى هييجى هو وابوه علشان كلمة... بقولك ايه ياخبر بفلوس بكرة هيبقى ببلاش"
"احكيلى بقى اتفقتى مع عمو نبيل على ايه"
"لسه متفقناش على جاجة يا حبيبتى انا يدوب قلت انى موافقة"
"عايزين نفرح بيكى ياعروسة ههههههه"
"عيب يابنت خليكى مؤدبة"
"ياختى كميلة ماما بتتكسف"

فى شقة 4
"ياه يانهلة طول اليوم بره كده وسايبانى"
"معلش ياماما النهاردة اول يوم شغل ليا وكان لازم اخرج من الامتحان على الشغل"
"وعملتى ايه"
"الحمدلله...انا لسه بتعلم بس المدام قالت عليا انى بتعلم بسرعة... واللى نفعنى ياماما انى اصلا غاوية الحاجات دى وبفهمها من الاول...اهى نفعت"
"والناس اللى معاكى كويسين"
"اه...امنية صاحبتى ومامتها صاحبة المكان وفيه بنات تانيين بس باين عليهم طيبين وكويسين"
"ربنا يوفقك يابنتى ويوقفلك ولاد الحلال"
"معلش ياماما الشغل هيبقى طول اليوم...متزعليش منى انا هسيبك لوحدك غصب عنى"
"لا يابنتى انا عارفة انا بس كنت بطمن عليكى"

فى شقة 2
ميرفت"اهلا وسهلا اتفضلوا"
حامد"ازيك يا ميرفت"
ميرفت"الحمدلله...سامية مجتش معاكوا ليه"
وبعد ما قعدوا
حامد"عرفت انك عايزة تتجوزى يا ميرفت صح الكلام ده"
وفوجئت ميرفت بالسؤال ولهجته اللى كأنها اتهام
"انا مكنتش بفكر فى الجواز انما لقى راجل محترم عرض عليا الجواز فقلت مفيش مانع"
حامد"عموما انتى حرة..بس مينفعش نيفين تعيش مع راجل غريب"
ميرفت"مش فاهمة قصدك"
حامد"يعنى لو هتتجوزى نيفين مش هتعيش مع معاكى"
ميرفت"ومين اللى يقدر يحرمنى من بنتى وازاى اصلا هسيب بنتى تعيش لوحدها"
ونيفين اللى كانت قاعدة ساكتة..قامت وقعدت جنب مامتها ومسكت فيها وهى مستغربة وبتقول
"يعنى ايه ماما تسيبنى"
حامد"انتوا بتتسرعوا ليه فى فهم كلامى"
ميرفت"تقصد ايه"
حامد"انا قصدى لو هتتجوزى يتجوز اسلام ونيفين الاول وتبقى نيفين معانا وانتى تعيشى مع جوزك وتبقى بينكم زيارات طبعا مفيش مشكلة خالص"
ميرفت"مش سامعة صوتك يعنى يااسلام...انت جاهز للجواز"
حامد"انا اللى بتكلم...وبعدين ماهما هيتجوزوا معانا وممكن نجيب اوضة نوم سهلة مش صعبة"
ميرفت"وليه الاستعجال والجواز بالطريقة دى"
حامد"علشان جوازك"
ميرفت"ولو مااتجوزتش"
حامد"خلاص هنرجع لاتفاقنا الاولانى"
نيفين"بس ماما هتتجوز ان شاءالله وانا مش هتجوز غير لما اسلام يخلص كل اللى اتفقنا عليه"
حامد"الكلام مع مامتك مش معاكى"
نيفين"ماهو انا اللى المفروض هتتجوز اسلام مش ماما... وانا واسلام اتفقنا اننا هنعيش فى شقة لوحدنا واسلام لسه مجابهاش يبقى هنتجوز ازاى"
حامد"شقة؟؟ شقة ايه؟؟ هى بتقول ايه يااسلام"
اسلام"اصل... اصل..يابابا"
حامد"يبقى كلامها صح...بتتفقوا من ورايا"
وكانت كل النظرات موجهه لاسلام...حامد وميرفت ونيفين
كلهم مستنيين يسمعوا رده
ورد اسلام"الكلام ده كان قبل الظروف اللى جدت انما دلوقتى انا رايي هو نفس راى بابا بالظبط"
وقام وقف معلن عن نهاية كلامه
حامد"فكروا يومين كده وردوا علينا لو هتتجوزى يا ميرفت نحدد معاد جواز اسلام ونيفين الاول...سلام عليكم"

فى المصحة النفسية
"يادكتورة لو سمحتى اخبار حالة انعام ايه"
"بخير زياراتك المتكررة ليها وودك فى التعامل معاها خفف عنها كتير وقصر مدة العلاج"
"يعنى هى ممكن تخرج قريب"
"اه ممكن اسبوع كمان وتخرج"
"انا ممكن اطلب منها انها ترجعلى ويكون ردها باقتناع"
"اه ممكن طبعا"
وبعد المحادثة بين جمال والدكتورة دخل لانعام اوضتها
"اخبارك ايه النهاردة"
"انا بقيت كويسة الحمدلله...بس ينفع كده تتعب نفسك كل يوم وتيجى تزورنى"
"انتى بتقولى ايه...تعب؟؟؟دى احلى الاوقات اللى بقضيها معاكى"
"بس كده مراتك هتتضايق لو عرفت انك بتجيلى كل يوم"
"هى عارفة ومش متضايقة ولا حاجة... انا كنت عايز اطلب منك طلب"
"خير"
"عايزك توافقى ترجعيلى... انا حياتى من غيرك صعبة اوى انتى حبيبتى ومراتى وعشرة عمرى"
"ومراتك؟"
"انا مش اول واحد الظروف تحكم عليه انه يتجوز مرتين...انتى مراتى وهى مراتى وواجب عليا العدل بينكم...بس طبعا القلب بيميل ليكى انتى...هاااااا اجيب المأذون"
وابتسمت انعام وهزت راسها موافقة وبصت فى الارض وكانها بنت 17 سنة وحبيبها بيطلب ايدها لاول مرة

الحلقة 22
فى شقة 2
"شفتى ياماما الراجل بيتكلم ازاى"
"بصى يا نيفين انا اصلا مكنتش بفكر فى الجواز ووافقت علشانك ...بس لو الجواز ده هيأثر عليكى فمش مهم"
"انتى بتقولى ايه ياماما...لا طبعا انا مش ممكن اوافق على اللى بتقوليه ده"
"اومال اوافق على الجواز وتتجوزى انتى بالطريقة دى"
"ومين قالك انى عايزة اتجوز اسلام"
"نععععم....انتى مش بتحبيه"
"بحبه بس شفتى سلبيته وشخصيته قدام ابوه...وابوه ده مش ممكن اقدر اتحمله"
"بس بتحبيه"
"بقولك ايه ياماما...انتى طيبة اوى وبتسلمى بسهولة... انا بقى الراجل ده استفزنى لانه بيتدخل فى حاجة متخصوش ولازم ارد عليه"
"عيب يانيفين الكلام ده ....ده حماكى"
"لا خلاص مبقاش"
"انتى بتقولى ايه"
"هتعرفى حالا"
وقامت نيفين اتصلت باسلام وقالت انها عايزاه يطلع لها
بعد اقل من ربع ساعة جالها اسلام وسابتهم ميرفت زى ما نيفين طلبت منها
"ها يانيفين خير"
"خير طبعا اومال انا ندهت لك ليه"
"نحضر لجوازنا"
"لا...احنا مش هنتجوز"
"يعنى مامتك مش هتتجوز...والله عين العقل"
"ماما هتتجوز وانا هعيش معاها ومش هتجوزك يااسلام"
"ايه التخاريف اللى بتقوليها دى"
"التخاريف انى اتجوز واحد شخشيخة فى ايد ابوه زيك"
"احترمى نفسك انتى كده بتغلطى"
"اشمعنى انا لما غلطت اتحمقت ولما باباك بيغلط فيا بتسكت خالص"
"بابا مغلطش فيكى"
"بص يااسلام...من الاخر غلط مغلطش النتيجة واحدة انت ماشى بكلام باباك وانا كلام باباك ميمشيش عليا"
"مش مصدق انك تقصدى ..."
"نسيب بعض وكل واحد فينا يشوف حد يناسبه انما احنا مش مناسبين لبعض"
"والحب اللى بيننا"
"من غير تفاهم واحترام...مينفعش...اتفضل يا اسلام دبلتك وربنا يوفقك"
ودورت نيفين وشها قبل ماتنزل الدموع اللى حابساها.... وقام اسلام مشى بعدها...خرجت ميرفت من اوضتها واخدت نيفين فى حضنها
"يابنتى ليه كده بدل هتزعلى"
"بالعكس ياماما انا مبسوطة انى اخدت قرار صح"
"اومال بتعيطى ليه"
"مكنتش متخيلة ان الحب مش كفاية"
وسمعوا الباب بيخبط...لقوا حامد جاى لوحده
"ايه اللى عملتيه ده يانيفين..انتى بتفسخى الخطوبة"
ميرفت"خلاص ياابو اسلام كل شئ نصيب"
حامد"ايه عمايل العيال دى... وايه السبب ان شاءالله"
نيفين"السبب انى كنت فاكرة انى هتجوز اسلام بس اكتشفت ان راي اسلام من دماغ حضرتك وهو مالوش شخصية"
حامد"انتى قليلة الادب"
نيفين"طيب لو انا قليلة الادب عايز ابنك يتجوز واحدة قليلة الادب ليه...شوفله واحدة مؤدبة تناسبه"
حامد"1000بنت يتمنوا ابنى"
نيفين"شوفله واحدة منهم او حتى 4,,,انا لأأأأ"
مشى حامد وهو عمال يتكلم
"كنتى فى جرة وطلعتى برة... بنت قليلة الادب"
ورزع الباب وراه
"زودتيها اوى يانيفين"
"مش بسببه حبى اتحكم عليه بالموت...سيبينى بقى افش غلى"
"بس برضه مهما يكن ده راجل كبير"
"والنبى ياماما سيبينا بقى من الكلام ده...ياريت تحددى معاد جوازك من عمو نبيل بسرعة علشان نمشى من هنا"
"بسرعة ايه بس..ايه ياربى اللى حصلنا ده"

فى شقة 1
"ادخلى ياانعام نورتى بيتك"
"هو منور برجوعك ليه"
"بقولك ايه..فى رحلة تبع الشغل الاقصر واسوان...احجز فيها"
"لمين"
"انا وانتى"
"ومراتك"
"ماانا كنت معاها الكام شهر اللى فاتوا مش هيجرى حاجة لما نتفسح كام يوم كده...ها ايه رايك"
"موافقة طبعا بس مش عايزاك تظلمها"
"لا متخافيش بعد مانرجع ان شاءالله هنمشى بالعدل ولا تتضايقى"
"لا ابدا انا فكرت كتير مكنش المفروض نتطلق"
"خلاص بقى اللى حصل حصل المهم اننا رجعنا لبعض تانى"

فى مكتب مسعد الغريب المحامى
"اهلا ياحسين...حمدالله ع السلامة"
"الله يسلمك يابيه...انا كنت خايف تكون شفت حد تانى للشغل"
"لا انا كلمتى واحدة ومش اتفقت معاك خلاص"
"متشكر يافندم"
"طبعا انت معندكش مكان تسكن فيه ...انا عندى فى جنينة الفيلا اوضتين كده مبنيين واحدة للغفير والتانية كانت بتاعة الطباخ قبل مايمشى... وانا مروح تعالى معايا استلمها واستنانى بره لحد مااخلص بكده تبقى استلمت الشغل معايا خلاص"
"انا متشكر قوى يابيه...بعد اذنك"

فى شقة 2
"حطيتى كل الهدوم فى الشنط ياماما"
"ايوه يانيفين خلاص"
"يالا هانت كلها يومين ونمشى من هنا بسرعة بقى"
"ليه يانيفين كده انتى بتكرهى بيتنا"
"لا طبعا...بس انا بحمد ربنا ان اسلام قطع اجازته ورجع شغله بعد المشكلة علشان مش عايزة اشوفه"
"كرهتيه"
"مش عايزة اشوفه علشان بحبه مش علشان بكرهه..ماما نغير الموضوع انا هنزل اجيب الهدوم اللى عند المكوجى علشان معندوش حد يبعتها النهاردة"
"طيب مش هقفل الشنطة الكبيرة الا لما تجيبيهم"
وكملت نيفين لبسها... ونزلت
وقبل ماتخرج من العمارة...وهى على السلم
قابلت اسلام فى وشها راجع من السفر
وقفت ساكنة مش بتتحرك
ووقف اسلام مش بيتحرك
والاتنين عنيهم بتنطق من غير كلام
وايديهم مشتاقة تتلاقى زى الاول
وكل واحد فيهم عايز يرمى نفسه فى حضن التانى

الحلقة 23

اسلام ونيفين مش عارفين مر وقت قد ايه وهما واقفين

يمكن دقيقة يمكن اقل يمكن اكتر

وفجأة ظهر حامد داخل العمارة

شافته نيفين...وكملت نزولها من جنب اسلام وبعدين من جنب حامد

وخرجت من العمارة وهى دموعها شلالات على خدها

"شفت...دى اللى كنت هتتجوزها"

"هى عملت ايه بس"

"شوف عدت ازاى بكل بجاحة...بنت قادرة الحمدلله ان ربنا نجاك منها"

حس اسلام ان اى كلام عن نيفين مالوش اى لازمة

بل بالعكس بيتضايق من طريقة كلام باباه عليها ففضل السكوت

فى مركز التجميل

امنية"قوليلى بقى يانهلة بعد الفترة اللى قضيتيها معانا هنا مبسوطة ولا لا"

نهلة"اه الحمدلله مبسوطة اوى"

امنية"وماما مبسوطة منك اوى وبتقول انك اسرع واحدة اتعلمتى الشغل هنا... ووصيتها تبقى تبعتك للزباين المهمين"

نهلة"انا؟؟"

امنية"اه ...الزباين المهمين مش بييجوا هنا ...حد من عندنا بيروح البيت...وبيبقى الاجر حلو اوى"

نهلة"ميرسى ياامنية"

امنية "العفو يانهلة انتى تستاهلى لانك شاطرة...بس متبقيش تقولى للبنات علشان بيتخانقوا على اللى تطلع مخصوص"

نهلة"حاضر مش هقول لحد"

فى شقة 3

"مالك يااسلام من يوم ماجيت اجازة وانت قاعد زعلان كده"

"مفيش ياماما"

"انت لسه زعلان من يوم فسخ الخطوبة... ياحبيبى كل شئ نصيب"

"طبعا كل شئ نصيب...هما خلاص مشوا من العمارة"

"اه...كتب الكتاب كان امبارح ...انعام وجمال حضروا وبيقولوا ان جوزها باين عليه راجل محترم اوى وبيعامل نيفين كانها بنته بالظبط"

"وهما عرفوا منين"

"نيفين كانت عايزة تسيبهم كام يوم وتيجى هنا بس هو مرضيش يسيبها خالص وقال بنتى متقعدش لوحدها...انعام سمعت الحكاية دى وحكت لى"

"كان هيحصل ايه يعنى لو مكناش وقفنا كده قدام الجوازة دى"

"قول لنفسك...انت جاى تقول كده بعد ايه"

ودمع اسلام وهو بيقول

"على الاقل كنت هتصل بيها كل يوم واشوفها وانا فى الاجازة لحد مانتجوز"

"انت ندمان يااسلام؟؟"

"اووووى ياماما.... نيفين البنت الوحيدة اللى اتمنيتها فى حياتى... هى الوحيدة اللى حبيتها...انا بحبها اوى ياماما"

وسمعوا صوت حامد

"اوعى تتكلم كده قدام ابوك مش ناقصين نسمع لنا كلمتين"

"حاضر ياماما"

ودخل عليهم حامد

"مالكوا قاعدين كده ليه"

"مفيش قاعدين مع بعض ...هقوم احضر العشا"

وبعد مااتعشوا وقبل حامد ماينام

"بقولك ايه ياحامد...ماتيجى نصالح اسلام على نيفين"

"اوووووووووووعى اسمعك تجيبى اسم البت دى على لسانك...فاهمة ولا لأ"

ردت مضطرة"حاضر"

فى مركز التجميل

"يانهلة...روحى العنوان ده لمدام شادية واعمليلها شعرها وميك اب سواريه...سيبى اللى فى ايدك وروحى حالا"

"حاضر"

وراحت نهلة على العنوان المكتوب... العمارة اللى دخلتها فخمة اوى...ولما خبطت على الباب اكتشفت انها مش شقة... دى فيللا فى العمارة...سألت عن مدام شادية وصلتها الشغالة الفلبينية لاوضة النوم فى الدور التانى

"انتى نهلة"

"ايوه يامدام"

"برافو عليكى متأخرتيش عليا... انا رايحة حفلة مهمة وعايزة حاجة على المستوى"

"تحت امرك يامدام...فيه حاجة معينة عايزاها ولا اعملك تسريحة على ذوقى"

"ورينى ذوقك كده"

وبدأت نهلة تشتغل وشادية قاعدة بتتصفح فى مجلة ازياء عالمية

ودخل الاوضة فجأة...

"مامااااا...سورى عندك حد"

"تعالى يامروان...عايز ايه"

"عايز عربيتك علشان عربيتى بتتصلح"

"لااااا انسى انا عندى حفلة مهمة ومحتاجة العربية"

طول حديث مروان ومامته وهو مركز عينه على نهلة

وحاولت نهلة انها تتجاهل نظراته دى...بس كل ماتبص فى المراية تلاقيه بيبص لها وهو بيكلم مامته

"خلاص ياماما...أأجل مشوارى النهاردة علشان خاطر عيون القمر"

وهو بيقول الجملة دى كان موجه نظره على نهلة...وغمزلها وهو بيبتسم لحظة ماقال"علشان خاطر عيون القمر"

الكلمة والغمزة دول اربكوا نهلة لدرجة انها لسعت ايدها بالمكواة

"اااااه"

شادية"مالك يانهلة"

نهلة"لا مفيش دى لسعة بسيطة من المكواة"

مروان"خلى بالك...اجيبلك كريم للحروق"

نهلة"لالا مش مستاهلة دى بسيطة...ميرسى"

شادية"مروااااااااان اخرج بقى من الاوضة"

فى شغل جمال وهدى

"مش هتيجى معايا نجيب البنات من المدرسة"

"النهاردة يوم انعام ولو جيت معاكى البنات هيشبطوا اروح معاهم ...فبلاش اروح احسن"

"طيب هروح اجيبهم واروح لماما شوية وابقى اروح بالليل"

"براحتك ولو عايزة تباتى عند مامتك براحتك"

"لا ماانت عارف انى مش بستريح غير فى البيت"

"طيب تعالى اوصلك بالتاكسى للمدرسة وامشى انا"

خرجوا من المكتب... وقبل ماينزلوا

"استنى كده اما اشوف حاجة...شكلى نسيت المفاتيح فى الدرج"

"مش قادرة ارجع معاك...هستناك هنا"

وراح جمال المكتب ورجع بسرعة

"جمال...انا... دااااي...خ...اااااااااااا"

وقبل ما يستوعب جمال جملة هدى.... او يمسك ايدها اللى مدتهاله لحظة وهى وقف على طرف السلم

شافها بتقع فاقدة الوعى...ولانها على طرف السلم

كملت السلم كله متدحرجة على درجاته فاقدة الوعى... واول مانزل يجرى يلحقها كانت فاقدة الوعى تماما...وبتنزف.

الحلقة 24
جرى جمال على هدى...وكل الزملاء اللى شافوها
كل محاولات افاقتها كانت دون جدوى ...فاتصلوا بالاسعاف
راح جمال معاها...واتصل بمامتها راحت بسرعة
وافتكر جمال ان البنات فى المدرسة ولازم حد يجيبهم
هدى لسه فى العمليات... ومعاد المدرسة هيعدى
استأذن جمال من حماته...وراح يجيب البنات من المدرسة
رجع تانى المستشفى...بالبنات
كانت هدى خرجت من العمليات... وعرف انهم فقدوا الجنين
البنات لما شافوا مامتهم فى البنج... جالهم بكاء هيستيرى لما كلموها ومردتش عليهم.... كل محاولات جمال وجدتهم فى اقناعهم انها كويسة فشلت لحد ما بدأت ترد عليهم
الام"يا جمال مش هينفع البنات يفضلوا هنا... خدهم وروح البيت ارتاح شوية وبعدين ابقى تعالى"
جمال"لا ازاى مينفعش امشى واسيبكم افرضى احتاجتى اى حاجة ...هكلم سلوى اوديهم عندها"
وطلع جمال تليفونه واتصل بسلوى
"ازيك ياسلوى...وازى الولاد"
"الحمد لله... ازيك ياجمال... مالك"
"الحمدلله... انا مع هدى فى المستشفى وكنت عايز اجيب البنات عندك"
"مستشفى ليه؟؟؟مين تعبان"
"هدى وقعت من ع السلم"
"والجنين"
"مفيش نصيب"
قالها ودموعه مالية عينيه وكمل
"البنات بيعيطوا وهدى قلقانة على قلقهم وكنت عايز اجيبهم عندك"
"انا مش فى البيت والله ياجمال...انا فى البلد مع سامى عندهم حالة وفاة وروحنا نعزى"
"خير مين"
"خير متقلقش ...حماة اخوه"
"البقاءلله"
"اول ما نرجع هتصل بيك تجيب البنات... ومتزعلش نفسك ربنا يعوض عليك ان شاءالله"
"كله على الله... ترجعوا بالسلامة"
بعد ماقفل معاها شاف البنات لسه بيعطوا... و الكبيرة بتنام على الكرسى وهى بتعيط
والصغيرة سمعها بتقول لجدتها
"تيتة انا جعانة اوى"
"طيب ياحبيبتى دلوقتى نشترى اى بسكوت ولا كيك"
وهدى نايمة بين الوعى واللا وعى
ورن موبايل جمال
"الو... ايوه ياانعام"
"ايه ياجمال انت فين... انا محضرة الاكل بقالى اكتر من ساعة"
"معلش يمكن معرفش اجى"
"ليه...اااه يبقى روحت البيت التانى... ماشى ياجمال مع السلامة"
وقفلت قبل مايلحق يرد عليها...وسمع ملك بتقول تانى
"يا تيتة انا جعانة اوى ومش قادرة استحمل"
رد جمال"يالا يا ملك.. يالا يامريم علشان تروحوا تتغدوا"
ام هدى"عين العقل ياجمال....جيب اى حاجة وانت ماشى وخليك معاه فى البيت احسن"
جمال"انا هشوف الدكتور الاول قبل ماامشى محتاج حاجة ولا لا ومش هتأخر عليكى "

فى شقة 1
جمال بيفتح الباب بالمفتاح... شاف انعام قاعدة وحاطة ايدها على خدها ومش فاتحة التليفزيون كعادتها
انعام لما شافت جمال بيفتح بالمفتاح قامت وقفت
جمال داخل البنتين فى ايديه
انعام واقفة عينيها كلها دهشة وتساؤل
جمال واقف متردد ومش متأكد من رد فعلها
"مريم وملك... مامتهم فى المستشفى ومفيش حد يقعد معاهم ...تعبانين وجعانين بعد مارجعوا من المدرسة... ندخل ولا نمشى"
احاسيس مختلفة جت لانعام...موقف عمرها ما تخيلته
بنات ضرتها عندها... مالهمش حد ويتامى ... مالهمش ذنب فى اللى بيحصل بينها وبين جمال وهدى
بصت للبنات شدتها نظرة البراءة فى عينيهم ...انجذبت لهم
اتقدمت ناحيتهم...وطت لهم شوية ومدت لكل واحدة فيهم ايد
"مين مريم ومين ملك"
سلموا عليها ... وحضرت الغدا
جمال كان عارف ان حبها للاطفال كبير بس مكنش متخيل انها اول ماتشوفهم هتنسى كل حاجة بسرعة كده
جمال بيراقبها وهىمهتمة بيهم من اول ما دخلوا وغسلت لهم وشهم وايديهموحضرت الاكل وقعدت تأكلهم وفجأة
"ايه ده ياجمال...انت جايبهم من غير هدوم للبيت هيقعدوا ازاى ولا يناموا ازاى"
"انا... انتى صح انا غلطان...انا هنزل اجيب غيارات من البيت وارجع وبعدين اروح المستشفى"
"اه صحيح...معلش نسيت اسألك...مامتهم مالها"
"وقعت على السلم... وجالها نزيف و... سقطت"
"سقطت!!هى كانت حامل؟؟"
شافت دموعه المحبوسة وهو بيقول ان مراته سقطت...ومكنش عندها اى كلام تواسيه بيه لانها محتاجة اللى يواسيها
اليوم عدى بسرعة مع مريم وملك لدرجة ان انعام محسيتش بغياب جمال زى كل مرة بيكون فيها بره البيت... البنات مؤدبين وهاديين لدرجة انهم معملوش اى شقاوة تعتبر طبيعية
لما الوقت اتأخر بالليل اخدتهم انعام يناموا جنبها وسالتها مريم
"قوليلى ياطنط هى ماما راحت عند ربنا زى بابا ومش هنشوفها تانى"
الصوت المخنوق للطفلة البريئة وهى بتسأل خلا انعام ترد بسرعة
"لالالا بعد الشر ماما ان شاءالله هتبقى كويسة وترجع البيت تانى"
"عايزين نروح لها"
"بكرة بعد المدرسة...جمال هياخدكوا عندها"

نهلة من بعد شغلها فى بيت نادية وهى بتشوف مروان عند البيت وهى نازلة الصبح...مش عارفة هو عرف بيتها منين
لحد ما فى يوم
"تعالى يانهلة اوصلك للشغل"
"لا ميرسى انا هركب"
"انتى مكسوفة تركبى معايا...انا عايز اتكلم معاكى فى موضوع مهم جدا ومش عارف الاقيكى ازاى"
واترددت نهلة شوية وبعدين ركبت
اول مرة حد يهتم بيها كده
ومفيش شك انها انجذبت له من اول يوم شافته فيه
"ايه رايك نفطر مع بعض فى اى حتة الاول"
"لا بلاش علشان متأخرش"
"خلاص براحتك مش هضغط عليكى... انا مبسوط اوى انك قبلتى دعوتى لتوصيلك مع انى عارف انك جد اوى"
"انا بس عايزة اعرف...عرفت بيتى منين"
"انا اقدر اعرف اى حاجة عن اى حد ...وخصوصا بقى لو الحد ده انا مهتم بيه"
دورت نهلة وشها بعيد عنه لانها اتحرجت من نظراته المباشرة لعينيها ...سكتت وسكت شوية
"بصى يانهلة انا من اول لحظة شفتك فيها وانا معجب بيكى... معرفش ليه وازاى رغم انى شفت وعرفت بنات كتير بس حسيت الاحساس ده ناحيتك انتى بس........ انتى هتفضلى ساكتة كده كتير"
"عارف انا كمان اتعاملت مع ناس كتير اوى...بس اول مرة حد يقولى كده او الكلام ده"
"اكيد معندهمش نظر... ولا انا اللى حظى كويس علشان محدش خطفك قبلى"
كلام مروان دخل من ودان نهلة على قلبها مباشرة من غير مايمر على عقلها ... خاااااااالص

الحلقة 25
خرجت هدى من المستشفى وكانت حاسة بحزن جمال رغم عدم كلامه او شكواه ... هى كمان كانت زعلانة بس اكيد مش زى حزنه
ورجع جمال تانى لتقسيم ايامه بالعدل بين هدى وانعام
انعام كانت دايما بتسأله عن اخبار البنات من غير ماتبين هما قد ايه واحشينها لانها عارفة ومتأكدة انها خلاص مش ممكن هتقدر تشوفهم تانى لغرابة الصلة اللى بتربطهم
هدى بتحاول تخفف عن جمال بتجاهلها الكلام عن الجنين
بس حست انها لازم تتكلم معاه وفعلا واجهته باحساسها
"جمال...انا عارفة انك زعلان على الجنين"
"الحمدلله على كل شئ"
"بص ياجمال انا عارفة انك اتجوزتنى علشان نفسك فى طفل... وعارفة انت قد ايه بتحب مراتك... لو عايز تطلقنى والله مش هزعل"
"ايه الكلام ده...طلاق ايه بس اعوذبالله...ان شاءالله ربنا هيعوض علينا وحتى لو محصلش ربنا يخليلنا مريم وملك ولا هما مش بناتى انا كمان"
"لا ازاى انت عارف هما بيحبوك قد ايه... وعايزة اقولك حاجة تانية"
"خير"
"انت ليك حق تحب انعام اوى كده... فعلا مفيش حد زيها"
"انتى اللى بتقولى كده...ليه"
"اى واحدة مكانها كانت هتفرح لما تعرف انى سقطت وتشمت فيا وفيك... هى اهتمت ببناتى وادتهم رعاية وحنان وحب وكمان كانت بتطمنهم وتدعيلى انى اقوم بالسلامة"
"انتى عرفتى الكلام ده منين... انا معرفش كل ده"
"البنات حكولى عن كلامهم معاها وكلامها معاهم... وال3 ايام اللى قعدوهم عندها اتبسطوا واطمنوا وحبوها اوى"
"على فكرة انتى كمان مفيش زيك... مفيش واحدة هتتكلم مع جوزها كده على ضرتها"
"ليه يعنى ...انا اول ما عرفتك حطيت نفسى مكانها علشان كده مكرهتهاش وقدرت موقفها... وموقفها مع البنات خلانى احبها... على فكرة البنات عايزين يروحولها يوم"
"وانتى مش هتضايقى"
"لا خالص... شوف هى لو مش هتتضايق"
"هى بتسألنى عليهم كل يوم"
"خلاص... خدهم يوم الجمعة من الصبح"

فى بيت نبيل
نبيل وميرفت قاعدين على السفرة... ولسه نيفين مجتش
"ماتاكل يانبيل الاكل هيبرد"
"هى مش نيفين قالت انها وصلت هنا...اتاخرت ليه"
"مش عارفة...هقوم اكلمها تانى"
وقامت اتصلت ميرفت بنيفين ورجعت لنبيل
"هى بتصور ورق فى المكتبة اللى تحت...قالت نتغدا احنا لحد ماتيجى"
"لا انا هقوم اقف فى البلكونة شوية لحد ماتيجى... لازم نتغدى كلنا مع بعض زى مااتعودنا"
ولما وصلت نيفين كانت متغيرة عن المعتاد وكل مايسألوها تقول مرهقة...لحد بالليل بعد العشا وهما قاعدين
نبيل"مالك يانيفين متغيرة النهاردة ومش طبيعية"
ميرفت"ايوه يانيفين انتى مش طبيعية"
نيفين"بصوا بقى انا مكنتش عايزة اقولكم علشان اعرف افكر واخد قرار"
نبيل"احكى وممكن منقولش رأينا الا لما تعوزى"
نيفين"انا النهاردة كنت بسلم بحث مطلوب منى لقيت المعيد بتاع المادة بيقولى انتى فسختى خطوبتك امتى؟؟ فانا اتفاجئت بسؤاله ورديت قلتله انى فسخت الخطوبة فى اجازة نص السنة... قعد يسألنى عن الاسباب وانا مكنتش حابة احكى فكنت برد ردود مختصرة وعامة... لقيته بيقولى انه عايز يتقدملى"
اتفاجئ نبيل وميرفت وبصوا لبعض باستغراب
نيفين"ايوه انا عملت كده زيكم بالظبط... تنحت "
نبيل"المهم رديتى قلتى ايه"
نيفين"مرديتش...هو كان متفهم ومضغطش عليا وقالى فكرى براحتك"
ميرفت"تانى..لما تبقى تخلصى دراسة بقى"
نبيل"استنى ياميرفت ... نيفين شكلها بتفكر"
نيفين"ايوه بفكر"
ميرفت"انا كرهت الارتباط بدرى"
نبيل"كل واحد وبيجيله نصيبه فى اى وقت مش بمزاجنا... فكرى براحتك ولما تحبى تاخدى رأينا احنا موجودين"
نيفين"انا خلاص عرفت رأى ماما... رأيك ايه"
نبيل"خايف"
نيفين"خايف...من ايه؟ مش فاهمة"
نبيل"خايف ترتبطى بسرعة بعد اسلام من غير تفكير موضوعى... اصل الكام شهر اللى فاتوا دول مش معقول تكونى نسيتى اسلام نهائيا بعد الحب ده؟؟ولا ايييييه"
نيفين بتنهيدة"اسلاااام... تخلصت من حبه او متخلصتش منه النتيجة واحدة...انا واسلام مننفعش لبعض وده موضوع منتهى"

فى شقة 3
"هو اسلام مش جاى الشهر ده كمان"
"لأ...كل مااقوله جاى اجازة امتى يقولى عندى شغل"
"شغل ايه؟؟؟ده بقاله شهرين مجاش خالص"
"انا هموت من بعده وكل مااقوله يرجع يشتغل هنا مش راضى"
"هو بيكلمك ؟؟"
"اه كل يوم"
"تصدقى مش بيكلمنى غير كل فين وفين ولما بتصل بيه بيقصر معايا فى الكلام...هو زعلان منى فى حاجة"
وبصت سامية لحامد باستغراب...ازاى مش حاسس بابنه
"انت زعلته فى حاجة"
"لا طبعا... هو انا عندى اهم منه"
"يمكن هو بقى مضايق من حاجة تانية.... ابقى اسأله"

من يوم ماركبت نهلة مع مروان وهما بيتقابلوا كل يوم
بعد الشغل بيخرجوا مع بعض يقعدوا فى مكان
او يتمشوا شوية بالعربية... ويروحها بالليل
نهلة عايشة مع مروان احلى قصة حب
احساس غريب اول مرة تحس بيه
اهتمام ... حنان... كلام حلو... غيرة... اول مرة تعيش السعادة اللى هى عايشاها دى... نفسها تقضى عمرها كله جنبه
بس امتى هيخطبها؟؟...وفى مرة من مرات وجودهم مع بعض
"مروان احنا هنفضل كده"
"كده ازاى يعنى"
"كل ماالمحلك على الخطوبة تتهرب منى...انت مش بتحبنى"
"انا بحبك بس موضوع الخطوبة والجواز ده صعب اوى"
"صعب ازاى... انا اللى شايفاه انك عندك امكانيات تتجوز 10"
"مش الفكرة...بس.."
"بس ايه؟؟"
"هروح اقول لماما ايه؟؟ انا عايز اخطب الكوافيرة بتاعتك"
كلمته كانت اكبر جرح حسيت بيه فى حياتها... يعنى الحب الوحيد اللى حبته فى حياتها... بيستعر منها
قامت بسرعة من المكان اللى كانوا قاعدين فيه
وموقفتش ترد عليه وهو بينادي عليها

الحلقة 26
فى شقة 4
"مالك يانهلة...جاية من بره بتعيطى كده ليه"
"مفيش ياماما مخنوقة شوية"
"ماتقوليلى مالك يابنتى...هو انتى عندك حد تانى تشكيله"
"هو انا ياماما شغلى ده يقلل منى"
"لا طبعا...ليه بتقولى كده"
"اومال ليه......."
"ليه ايه؟؟انا مش فاهمة حاجة يانهلة"
"خلاص ياماما مفيش دى واحدة كانت عايزة تجيبلى عريس وبعدين مامته قالت مينفعش يخطب كوافيرة"
"ليه بس كده...فوضت امرى اليك يارب... ربنا يعوضك يابنتى ويرزقك الزوج الصالح"
"عارفة ياماما... مكنش يخطر فى بالى ان كل ده يحصل... كنت اى حاجة بطلبها بابا الله يرحمه يجيبهالى ...حتى حسين الله يرحمه مكنش بيقدر يضايقنى وبابا عايش... دلوقتى لا بقى فيه بابا ولا حسين... يمكن لو مكنش باع المحل كنا قدرنا نأجره ولا نشغله ومكنش ده بقى حالى"
"متقطعيش قلبى يابنتى انا قلبى بيتقطع على شقاكى وقلة راحتك"
"حتى الفرحة اللى كانت مخففة عنى الشقا...اهى راحت خلاص"
"ربنا يكتبلك الخير يابنتى"

فى شقة 1
"يالا يابنات علشان نروح"
"بسرعة كده ياجمال...سيبهم شوية كمان"
"بسرعة ايه بس... انتى مزهقتيش منهم"
"اوعى تقول كده...ده انا النهاردة الفرحة مش سايعانى بوجودهم معايا...بس.."
"بس ايه"
"يعنى مامتهم سابتهم كده ييجوا ومش متضايقة"
"على فكرة مامتهم مش بتتكلم عنك غير بكل حب واحترام وشافت البنات قد ايه بيحبوكى وانتى اهتميتى بيهم ازاى... فمحبتش انها تحرمكم من بعض"
"باين عليها انسانة كويسة وانت عرفت تختار ياجمال"
"والله ياانعام انتى اللى مفيش زيك "
"بقولك ايه...هاتها هى والبنات الجمعة الجاية تتغدوا معايا"
واندهش جمال من جملة انعام... وبص لها ومعرفش يرد
"خلاص ياجمال مش مهم مكنتش فاكرة انك هتتضايق"
"بالعكس انا مش مصدق ودانى...عايزة تعزمى ضرتك فى بيتك"
"انا مش بكرهها بالعكس انا عايزة اشوف الست اللى جوزى حبها واللى بناتها بحبهم وبيحبونى...خايفة اقولك انى بدأت ارتاح لها من قبل مااشوفها تقول عليا كدابة"
"وانتى هتكدبى ليه...مش بقولك مفيش حد زيك"

فى بيت نبيل... الصبح وكل واحد بيستعد للنزول
نيفين"ماما انا فكرت فى موضوع وليد ووصلت لقرار"
ميرفت"هااااا...خير"
نيفين"انا موافقة وهقوله ييجى يتقدم"
نبيل"انتى فكرتى كويس....يعنى مش هترجعى فى كلامك"
نيفين"ايوه خلاص"
ميرفت"ازاى وافقتى بسرعة كده"
نيفين"اهو كده ...اللى حصل"
ميرفت"بصى زى ماانتى وافقتى مترجعيش تقوليلى اتسرعت"
نيفين"هقوله يشوف الوقت اللى يناسبه ويجيب اهله ويجى يتكلم معاكم قبل اى حاجة"

فى مركز التجميل
"يانهلة...مدام شادية عايزاكى كمان ساعة"
"بس انا فى ايدى هنا شغل كتير يا مدام"
"سيبيه اى حد يعمله"
"طيب اى حد من البنات يروح ...بلاش انا"
"ليه؟؟"
"تعبانة شوية ومش قادرة افضل رايحة جاية"
"الف سلامة عليكى...روحيلها وبعدين روحى البيت استريحى النهاردة"
وحست نهلة ان مفيش اى مجال للرفض...وافقت على مضض

دخلت نهلة البيت... ومنه على اوضة شادية
وارتاحت لما حست ان مروان مش فى البيت
بس ميمنعش انها كانت بتدور عليه بعينيها
وكانت تتمنى تشوفه ولو لحظة...من اخر مرة من اسبوع لا كلمها ولا شافته...وهى كمان كان صعب جدا انها تكلمه بعد جرحه ليها
قعدت نهلة اكتر من ساعة مع شادية وبعد ماخلصت نزلت
بعد ماخرجت من الباب حست انها خلاص مفيش امل انها تشوف مروان ولو بنظرة عابرة...مسحت دموعها وهى بتوقف تاكسى
شافت مروان بيقف قدامها بعربيته
"اركبى يانهلة"
فرحة على استغراب على عتاب على حيرة لما شافت مروان
واستسلمت لكلمته بكل سهولة وركبت جنبه
"ازيك يانهلة وحشتينى"
"وحشتك!!! لو كنت وحشتك كنت كلمتنى ولا جيت لى"
"انا مكنتش عارف اتصرف ازاى...كنت بحاول انساكى لانى مكنتش عارف اوريكى وشى تانى بعد ماحسيت انى جرحتك... انما لما عرفت انك عند ماما... كان نفسى ادخل جرى عليكى واقولك انى بحبك ومقدرش استغنى عنك بس قلت انزل استناكى هنا علشان نفضل مع بعض كتير"
"انا طول الايام اللى فاتت دى وانا مش مصدقة انك نسيتنى بسرعة كده...كنت هتجنن...انت وحشتنى اوى يامروان"
"بقولك ايه...احنا مينفعش نفضل كده اللى بيننا كلمة نزعل نبعد نتصالح نقرب...احنا لازم نتجوز"
"بجد يامروان...ايوه كده لازم نتجوز"
"بس ماما مش هتعرف...احنا نبقى نحطها قدام الامر الواقع"
"ازاى يعنى"
"هنتجوز عرفى"
"ايه؟؟لالا مينفعش عرفى ايه؟؟"
"اسمعى بس...احنا هنتجوز عرفى علشان مهما زعلنا من بعض يبقى كل واحد فينا عارف ان اللى بيننا مش زى اتنين متصاحبين كل شوية يبعدوا...لحد مااخلص جامعة واشتغل ساعتها هقدر اقول انى بحبك وهنتجوز رسمى"
"بس.."
"مفيش بس...انا هتصل باتنين صحابى ييجوا يشهدوا ونكتب ورق الجواز ...وتبقى مراتى قدام ربنا وباشهار للشهود كمان"
"وماما؟؟؟"
"أجلى ماما شوية بس لحد مااخلص ونقول لمامتى ومامتك وكل الناس"
"اللى تشوفه"
"ومن بكرة مفيش شغل ولا محل ولا كلام من ده...انتى هتبقى مراتى ومسئولة منى...بس طبعا مش هتقولى لمامتك انك هتسيبى الشغل...انتى هتخرجى الصبح وترجعى بالليل فى معاد الشغل عادى...والوقت ده طبعا هنقضيه مع بعض فى بيتنا"
"بيت مين"
"دى شقة بتاعتنا قديمة ومحدش بيروحها خالص ...ومن بكرة هتبقى شقتنا يا حبيبتى"

الحلقة 27
فى شقة 1
انعام قبل الصلاة كانت مخلصة الاكل ومغطياه فى المطبخ
بعد الصلاة بحوالى ساعة الباب خبط وقامت تفتح
انعام"اهلا وسهلا"
البنات نطوا فى حضن انعام اول ما فتحت الباب
سلمت عليهم وباستهم الاول وبعدين بصت لهدى
هدى مكنتش عارفة تدخل مبتسمة ولا ضاحكة ولا بدون اى رد فعل
لما شافت انعام بترحب بيها بابتسامة...ابتسمت لها
انعام"اتأخرتوا ليه...انا مستنياكوا من بدرى"
هدى "البنات صاحيين من بدرى وجاهزين بس جمال اتاخر علينا فى صلاة الجمعة"
انعام"ملك ومريم دول حبايبى...انا بقى مستنياهم من الجمعة اللى فاتت"
لما قعدوا وهما بيتكلموا...والود باين فى كلام هدى وانعام
جمال كان سعيد بيهم جدا...وحاول يكون كلامه قليل اوى علشان ياخدوا على بعض من غير تدخل منه
انعام"هقوم انا بقى اسخن الاكل"
هدى"انا جاية اساعدك"
سخنوا الاكل وحضروه مع بعض...وقعدوا ياكلوا
انعام"بصوا بقى اللى هتاكل اكلها كله هجيبلها حاجة حلوة بتحبها"
هدى"انا متأكدة انهم هيخلصوا اكلهم لان فعلا زى ماقالوا اكلك حلو اوى...تسلم ايدك"
انعام"بألف هنا... انا طول الاسبوع بفكر ايه اكتر حاجة بيحبوها علشان اعملهالهم...ياريت كل جمعة تيجوا تتغدوا معايا"
هدى"لا بقى...الجمعة الجاية انتى اللى تنورينا"
انعام"مفيش داعى تتعبى نفسك انتى يدوب الجمعة اجازتك"
هدى"لا متقوليش كده تعبك راحة....لازم تنورينا"
انعام"ان شاءالله"

فى شقة 3
الباب بيخبط بالليل...بيقوم حامد يفتح
"اسلاااااااااام...حمدالله ع السلامة يابنى"
اسلام"الله يسلمك يابابا"
سامية""حبيبى يا بنى وحشتنى اوى"
واخدته سامية فى حضنها...وهو اترمى فى حضنها
"وحشتينى اوى ياماما"
حامد"امك بس اللى وحشتك"
اسلام"معلش ياجماعة انا داخل انام...تصبحوا على خير"
حامد"استنى هنا"
سامية"فى ايه ياحامد...اسلام جاى من السفر وعايز يرتاح"
حامد"انا لازم اعرف بقاله كام شهر مدخلش البيت واول ماييجى يقابلنى كده ببرود...فى ايه"
وبص اسلام لحامد نظرة حادة جدا وكمل
"مفيش حاجة...تصبحوا على خير"
ودخل اوضته
حامد"شايفة بيرد عليا ازاى"
سامية"ادخل كمل نومك والصباح رباح"

تانى يوم الصبح نزل اسلام بدرى ووقف قدام الجامعة يستنى نيفين
وبعد نص ساعة...شاف نيفين جاية من بعيد
اول مانيفين شافته...فرحت لانها كانت نفسها تشوفه
وفى نفس الوقت افتكرت قرارها...شافته بيقرب عليها
"ازيك يانيفين"
"الحمدلله"
"وحشتينى اوى... انا اول يوم اجى القاهرة من اخر اجازة شفتك فيها...مقدرتش ارجع وانا عارف انى مش هشوفك"
"لازم تتعود على كده"
"مقدرش يانيفين...انتى ليه كل حاجة بتاخديها قفش كده... ليه مش بتاخدى وتدى معايا...يعنى من مشكلة نسيب بعض"
"مش انا اللى اخدت قفش...مش انا اللى اتدخلت فى شئميخصنيش وصممت عليه..مش انا اللى ضعيفة الشخصية وماشية بدماغ اهلى"
"انا اسف...انا مش بكلم بابا الا فى الضرورة"
"وانت فاكر انك كده بتفرحنى...بالعكس انا محبش ان يحصل مشكلة بينك وبينه"
"طيب قوليلى ايه اللى يريحك اعملهولك"
"يااسلام خلاص لازم تفهم ان علاقتنا انتهت"
وسابته ومشيت...شدها بحنان من ايدها
"انا بحبك يانيفين"
ظهر وليد قدامهم فجأة... وشد ايد اسلام من ايد نيفين
وليد"ايه ده... انت مين وبتتعرض لها ليه"
اسلام"انت مالك..انت اللى مين علشان تتدخل بيننا"
نيفين"ده وليد خطيبى يااسلام...يالا ياوليد"
واخدت نيفين وليد ودخلوا على الجامعة...قبل ماتحصل مشكلة بينهم
وقف اسلام مش مصدق اللى سمعه... حس بنار بتحرق قلبه وهو شايف نيفين مع حد غيره

دخل اسلام البيت بالليل ...دخل على اوضته وبدا يلم شنطته تانى
حامد"انت كنت فين طول النهار"
سامية"يابنى قلقتنا عليك مش بترد على موبايلك ليه طول النهار... وقعت قلبى"
حامد"انت بتلم هدومك ليه....ماترد علينا"
اسلام"انا ماشى من هنا...مش من البيت بس انا همشى من مصر كلها...هرجع شغلى وادور على اى عقد شغل بره ومش راجع هنا تانى"
سامية قعدت على السرير تعيط"ليه كده يااسلام... عايز تسيبنى يابنى وانت كل دنيتى"
قعد جنبها اسلام...عيط فى حضنها
"نيفين اتخطبت ياماما...خلاص نيفين مش هترجعلى تانى"
حامد"وانت عامل فى نفسك كده علشان اتخطبت"
وثار اسلام وزعق
"انت السبب...بحبها ومش هقدر اعيش من غيرها...انت ليه مش حاسس بيا...سمعت كلامك لحد ماخسرتها...لو مكنش الانتحار حرام كنت انتحرت علشان مشوفش اللى شفته النهاردة ده تانى"
سامية"انت شفت ايه"
اسلام"شفتها مع خطيبها ياماما... واحد تانى غيرى"
خرج حامد من الاوضة...سامية اخدت اسلام فى حضنها
وهما الاتنين بيعيطوا مع بعض

لما رجعت نيفين البيت...بعد ساعة من مقابلة اسلام...وكانت مكملتش محاضراتها...رجعت وفضلت تعيط لحد مانبيل وميرفت رجعوا من الشغل... كانت قافلة على نفسها طول اليوم بحجة المذاكرة... وخرجت بالليل قبل مايناموا...وفاجأتهم بقرار
"انا هعتذر لوليد عن تكملة الخطوبة...الحمدلله اننا لسه معملناش حاجة رسمى ولا قرينا الفاتحة"
نبيل"كويس انك لحقتى نفسك قبل ماترتبطى بيه"
ميرفت"احنا كنا متأكدين انك مش بتحبيه"
ردت وهى بتعيط"انا اكتشفت انى لسه بحب اسلام...اوووووى"
ميرفت"ايه اللى حصل"
نيفين"انا هحكيلكوا على اللى حصل...بس برضه ده مش معناه انى هرجعله...انا بس على الاقل مش هرتبط بحد تانى"

نهلة ومروان فى شقتهم
"قولى ياحبيبى...مبسوط معايا"
"طبعا ياحبيبتى...انتى مبسوطة"
"مبسوطة...بس نفسى ماما تفرح بيا هى كمان"
واتغيرت لهجة مروان"ان شاءالله"
"انت هتقول لمامتك امتى"
"لسه شوية"
"لا مينفعش تطول..لازم تقولها بسرعة"
"لما يكون الوقت مناسب"
"هو اكيد الوقت مناسب لانى حامل"

الحلقة 28والاخيرة

"حمل ايه؟؟؟انتى اتجننتى"

"اتجننت ليه...مش اى اتنين متجوزين بيتمنوا يربطهم طفل"

"بصى يانهلة..بكل هدوء اهو بقولك مش انا اللى اتحط تحت ضغط... انا مينفعش اقول لاهلى انى متجوز"

"وانا اللى ينفع مش كده"

"بصى عندك اختيارين وانتى حرة...يااما البيبى ده ينزل ونكمل مع بعض عادى... يااما احتفطى بيه لوحدك"

"لوحدى؟؟؟"

"ايوه...انا مقلتلكيش انى هقدر اقول لاهلى دلوقتى خااااااالص"

وسابها مروان ونزل بين نارين

فى شقة 3

"اسمع بقى ياحامد انا طول عمرى ساكتة على عندك وكلامك وطريقة معاملتك لينا...انما لما الحكاية توصل ان ابنى عايز يسيبنى ده اللى مش هسكت عليه ابدا"

"يعنى انا اللى اقدر على بعده...بس اعمل ايه"

"احنا لازم نخليه يغير رايه فى حكاية السفر دى.. وانت الوحيد اللى تقدر على كده"

"ازاى قوليلى وانا اعمل اللى شايفاه"

"احنا لازم نروح لنيفين ونحاول نرجعهم لبعض"

"انا اروح لها؟؟؟انتى اتجننتى"

"ايوه هتروح لها وتعمل لها كل اللى هى عايزاه علشان ترجعله... يااما انا كمان هسافر مع ابنى ومش هقعد معاك يوم من غير اسلام"

فى شقة 4

"مالك يانهلة من امبارح وانتى بتعيطى ومش راضية تتكلمى... فيه ايه؟؟"

وحكت نهلة لمامتها كل اللى حصل

"انا كنت حاسة ان الهم اللى شيلتيه تقيل عليكى اوى ومش هتقدرى تستحمليه... بس مكنتش افكر انك تغلطى الغلطة دى"

"انا عارفة انى غلطت واستاهل كل اللى يجرالى... بس هعمل ايه واتصرف ازاى"

"هو فين الواطى ده"

"سابنى ومش بيرد على التليفون... فكرت اروح لمامته بس انا مش قدهم وهتبقى فضيحة وانا مش عايزة فضايح"

"ياااااااارب .. انا راضية بحكمك وقضائك.. استرعلى بنتى يارب"

"مفيش حل قدامى غير انى انزل البيبى ده واحاول معاه انه يبقى يكتب عليا رسمى ان شاالله حتى يطلقنى بعدها ب 5 دقايق"

فى بيت نبيل...الباب بيخبط

نبيل بيفتح... حامد وسامية قدامه

سامية"سلام عليكم...ميرفت موجودة"

نبيل"ايوه موجودة...نقولها مين"

سامية"ابو اسلام ومامته"

نبيل"اهلا وسهلا...اتفضلوا"

ودخل حامد وسامية... وقعدوا

حامد"ياريت لو نيفين موجودة تندهلها"

نبيل"موجودين... ثانية واحدة"

قعدوا حامد وسامية وهما قلقانين من رد فعل ميرفت ونيفين

وبعد دقايق خرجوا ميرفت ونيفين... وكان الترحيب كبير بسامية

اما حامد فكان السلام من ناحية نيفين وميرفت...بارد جداااااا

حامد"انا جاى النهاردة وخايف يكون فات الاوان بعد مانيفين اتخطبت... بس انا عارف انى غلطت فى حق الولاد ونفسى الامور ترجع تانى زى الاول"

سامية"لما اسلام قال ان نيفين اتخطبت استغربت معقول بالسهولة دى الحب اللى بينهم يضيع"

ميرفت"ماهو للاسف الحب مكنش كفاية بينهم لان مكنش فيه تفاهم"

نيفين"انا واسلام كنا متفاهمين... بس لو مكنش حد يتدخل بيننا اكيد مكنتش حصلت المشاكل دى كلها...بس خلاص ميفيدش الكلام"

ردت سامية وهى بتعيط"اسلام من لحظة ماعرف ان نيفين اتخطبت وهو مبقاش فى حالته الطبيعية...ساب لنا البيت ويجهز نفسه للهجرة ومش هيرجع تانى...من حبه ليكى يانيفين... اكيد خطيبك ملحش يحبك زى اسلام اللى طول عمره بيحبك"

نيفين"انا متخطبتش ياطنط... كان متقدملى بس مكملناش"

حامد"طيب يابنتى ...خلاص لازم ترجعوا لبعض واللى انتوا الاتنين هتتفقوا عليه انا راضى بيه...انا كنت بتعامل معاه على انه اسلام ابنى اللى لسه صغير...نسيت انه كبر وبقى راجل ولازم يكون له قراراته وحياته"

واتأثرت نيفين بكلام حامد

"انا هتصل باسلام دلوقتى"

ودخلت نيفين اوضتها بسرعة...واتصلت باسلام

"اسلام...ازيك"

"نيفين...انا مش مصدق ودانى"

"لا صدق... انت جاى امتى علشان وحشتنى اوى"

"وحشتك؟؟ انتى بتتكلمى بجد...وخطيبك"

"خطيبى وحبيبى بكلمه وبقوله يرجع وهو مش فاهم... ماترجع بقى"

"الليلة هكون عندك...بس قوليلى.."

"لما ترجع هنقول كتير ونحكى ونتكلم وكل حاجة... بس ارجع"

فى مكتب المحامى بالاسكندرية

"بعد اذنك يااستاذ...ممكن الكام يوم اللى حضرتك مسافر فيهم اروح القاهرة واجى قبل ماترجع بالسلامة"

"مفيش مانع... بس انت مسافر ليه"

"اجيب اهلى.. الفترة اللى فاتت دى أجرت شقة على قدى كده وهجيب امى واختى يعيشوا معايا"

"طيب لو احتجت اى حاجة ناقصة فى الشقة قولى ومتتكسفش"

فى شقة 1

"اخبار هدى والبنات ايه ياجمال"

"كويسين الحمدلله...هى الجمعة الجاية الدور عند مين"

"عندى... بس امبارح وانا عندكم هدى مكنتش عاجبانى"

"ضايقتك فى حاجة"

"لالالا مش قصدى... انا اقصد كا وشها اصفر كده وساعة الغدا مأكلتش خالص وكانت باينة مش طبيعية...انا خايفة تكون تعبانة ولا حاجة ومخبية"

"تصدقى مخدتش بالى...هلاحظ واشوف"

ورن التليفون وردت انعام

"ازيك ياهدى"

"ازيك انتى ياانعام... هو جمال عندك"

"اه...عايزاه"

"لا استنى...ينفع اجيبلك البنات شوية علشان هروح مع ماما للدكتور"

"لسه كنت بقول لجمال شكلك تعبانة"

"اه...مش عايزة اخضه بس"

"طيب متتعبيش نفسك وتجيبى البنات...انا هاجى اقعد معاهم لحد ماتروحى للدكتور ونطمن عليكى"

"مش عايزة اتعبك...انا بتعبك معايا كتير اوى"

"وبعدين بقى...انتى ليه مش مصدقة انى ببقى مبسوطة اوى وانا مع ملك ومريم...نص ساعة ونكون عندك"

فى شقة 4

"ماما...انا خايفة يجرالى حاجة وانا بعمل العملية الصبح"

"ربنا ينجيكى"

"انا عارفة انك زعلانة منى...وبسمعك كل يوم وانتى بتعيطى طول الليل بس سامحينى وادعيلى"

"انا زعلانة عليكى ومنك....وفى نفس الوقت ايدى متكتفة ومش عارفة اعمل حاجة... لا انا قادرة اغضب عليكى ولا قادرة اسامحك"

"سامحينى ياماما...انا غلطت بس غصب عنى صدقته"

"ميفيدش الكلام خلاص"

وخبط الباب... وقامت نهلة تفتح

صرخت وهى بتقول"حسيييييييييييييييييييييييييييييييين"

دخل حسين"ازيك يانهلة...وحشتينى ياحبيبتى"

حضنها وحضنته على قد اشتياقهم لبعض ودموعهم نازلة

اول ماشافتهم مامتهم...وقعت مغمى عليها من المفاجأة

ولما فاقت ولقيت حسين جنبها...خدته فى حضنها

"انت عايش يابنى...الحمدلله يارب.. كنت فين كل ده"

"هحكيلكم على كل حاجة... بس مالك يانهلة... شكلك متغير كده ليه انتى كنتى بتعيطى"

وعيطت نهلة"ليه سبتنا كل الفترة دى...لو كنت هنا يمكن مكنش حصل اللى حصل"

"وهو ايه اللى حصل"

"هحكيلك ياحسين...الحمدلله انى شفتك مين عارف هعيش ولا لأ"

وحكت نهلة لحسين كل اللى حصل...وهو حكالهم على غيابه وليه مجاش من اول يوم

"بقولك ايه يانهلة...انتى معاكى ورقة الجواز العرفى"

"ايوه"

"خلاص مفيش عمليات هتتعمل... وانا هروح للواد ده وان مسمعش الكلام هنرفع قضية الاستاذ بتاعنا هيتصرف...متقلقيش خالص"

"وانت عارف انه هيقدر يحلها"

"طبعا...ده محامى كبير والمكتب بتاعه عمره ماخسر قضية"

مشاهد بدون حوار

هدى فى غرفة العمليات.... وانعام واقفة بره مع جمال والبنات وام هدى...تخرج ممرضتين بمولودين توأم...انعام تشيل واحد وجمال يشيل التانى لحد ماتخرج هدى من العمليات ويطمنوا عليها

نهلة حامل...وماسكة فى ايد اخوها...ومروان قاعد قصادهم

والمأذون بينهم بيكتب الكتاب فى مكتب المحامى

نيفين واسلام...بيوضبوا شقتهم وبيشتروا لوازم الجهاز لوحدهم

والسعادة والحب فى عيونهم

نهلة بتولد فى المستشفى... مروان يحضر...يشيل البيبى ويبوس ايد نهلة... فى وجود مامته بتطبطب على البيبى

حسين ومامته فى اسكندرية ...فى الشقة اللى اجرها حسين

نهلة ومروان...فى بيت شادية مع ابنهم

النهاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااية

» حكاية كان حلم
» حكاية لسه بحب
» حكاية جريمة قتل
» حكاية تحت سقف واحد
» حكاية جوه البيوت