قصة يوميات حماة

يوميات حماة الحلقة 1

من انا؟؟؟
انا ايمان زوجة وام ...عندى55سنة...موظفة فى احدى المديريات الحكومية فى عمل مرموق..على قدر من الثقافة اعشق الكتابة والقراءة...وزوجى يوسف عمره57سنة...يعمل فى احدى الهيئات الحكومية...مستوانا المادى والاجتماعى جيد...رزقنا باحمد واسماء قمنا بتربيتهما وتعليمهما وتزويجهما ودلوقتى عايزين نعيش فى هدوء سويا بلا مشاكل الابناء...فقد اصبح لكل منهما حياته الخاصة...لكن واضح اننا كنا بنحلم فمشاكل الابناء لاتنتهى...انا عرفتكم باسرتى علشان تتابعوا معايا يومياتى اللى هبدأ احكيها بداية من دخول اولادى فى سن الزواج...حتى الان ...ونتابع الاحداث اللاحقة ايضا فيما بعد...لذلك قررت ان اكتب يوميات حماة

يوميات حماة الحلقة 2(عريس1)

النهاردة يوم مختلف ...اى نعم هو فيه الروتين اليومى لى كأم بس بالليل جاى لبنتى عريس...اه عريس ايه الغريب فى كده...اى نعم بنتى عندها 20سنة ولسه فى سنة 3كلية بس مايمنعش انها تتخطب دلوقتى وبعد ماتخلص تبقى تتجوز...وبعدين ده عريس لقطة شاب وعنده الشقة ويتيم طبعا دى ميزة لاام هتغير عليه منها ولا تتحشر فى كل حاجةولا اب ولا حد غير اخت متجوزة يعنى ملبوخة فى بيتها وعيالها...بس ياترى شكله ايه؟؟؟ اما نشوف هدى زميلتى قالتلى عليه كويس...جارها وبيدور على عروسة ورشحت له توتا بنوتى القمراية...الميعاد كان الساعة 8 قبلها بساعة استعدت توتا ولبست طقم شيك وحطت ماكياج هادى"طبعا هى مش محتاجة هى قمر طبيعى"وفعلا الساعة 8وربع لقينا الباب بيخبط...دخلت توتا اوضتها وقام جوزى يفتح الباب وانا وقفت جنبه لاستقبال العريس
فتح الباب طلت علينا هدى ودخلت ودخل وراها العرييييييييس
فتحت فمى بابتسامة ترحيب وبسرعة قفلت بوئى تانى...هدى بتعرفنى"ميدو العريس"سلم على جوزى وسلم عليه
نوصف بقى الاستاذ ميدو شاب حوالى 35سنة اسمرانى وقصير ومتختخ حبتين لالا 3 او 4 حبات والنظارة بتاعته تجنن عضم اسود اخر مرة شفت واحدة زيها كانت بتاعة جدى الله يرحمه
ماعلينا فضلنا واقفين مستنيين باقى الاسرة اكيد طالعين ع السلم
هدى قالتلى"انتوا واقفين كده ليه مفيش حد معانا"يعنى العريس الامور جاى بطوله؟؟؟؟؟؟؟ واللى لفت نظرى انه ايد ورا وايد قدام مش جايب معاه حاجة خالص واضح انه ذوووووووق
قعدنا وهو ماشاءالله واثق من نفسه ثقة رهييييييبة وقاعد كده نافش ريشه زى الديك الرومى واستقبله جوزى ببشاشة وانا"مضطرة لانه فى بيتى"وتجاذبنا اطراف الحديث واول حاجة سألته "الا قوللى ياميدو هوده اسمك الحقيقى ولا دلع" فطبعا ابتسم ابتسامة صفراء بلهاء سخيفة وتطل منها سعادة خبيثة وقال"هههه لا ده الدلع اصل امى كانت بتدلعنى وتقوللى ياميدو فخلاص لو احد قاللى يااحمد بفتكره يقصد حد تانى هههه"ابتسمت له ابتسامة اصفر من ابتسامته وانا بقول فى سرى"تك ضربة فى تقل دمك"...وسالته امال فين اختك او اى حد من اهلك ..قاللى لا انا مش بحب حد يطلع على اسرارى طبعا مقدرتش امسك نفسى وقلتله باعتبار انك هتتجوزها فى السر قاللى لا ياطنط بس لما نتفق على كل حاجة ابقى اقولهم "طنط فى عينك" طبعا فى سرى وبعدين خدت هدى ودخلنا المطبخ علشان توتا تطلع بالصينية ويشوفها وقلت لها ايه اللى انتى جايباه ده قالتلى عريس هو حد لاقى...طبعا انفجرت فيها وقلتلها ليه هو انا بنتى بايرة...ضحكت وقالتلى انتى هتعملى حما من اولها...معقول اكون كرهته كده من اول نظرة علشان هياخد بنتى...قلت خلاص اكون حيادية شوية يمكن كويس ويعجبها ما هو مش بالشكل
طلعت توتا بالصينية وهو تنح لها "طبعا له حق"وقدمت له الجاتوه اللى طبعا اخد وبدأ ياكل فيه قبل حتى ما البنت تقعد
وقال لنا وهو بياكل احنا نتفق بقى"طبعا توتا بصيت لى وهى رافعة شفتها العليا ومشمئزة"وده كان رد بالنسبة لى معجبهاش"الحمدلله تعالى لطنط ياحبيبى"قال مبدئيا انا عجبتنى العروسة طبعا رديت عليه بسرعة وسألته طيب مش تستنى لما نشوف انت هتعجبها ولا لا...بنفس الضحكة الصفرا الخبيثة قال"اكيد هتتكسف تقول انى عجبتها فمتحرجيهاش ياطنط" بصراحة فوجئت برده مش متوقعة انه فاكر نفسه قمر 14 ماعلينا كلنا خلقة ربنا...بص ياحاج...طبعا بيقول لجوزى...انا شقتى موجودة وجاهزة من كله الاجهزة والعفش موجودين وهى لو عايزة اوضة نوم مفيش مانع هاتوا اوضة نوم وانا عندى الصالون والسفرة واوضة الاطفال والاجهزة كلها وبالمناسبة انا مش بحب الشكليات يعنى مفيش داعى لفرح كبير يدوب كفاية كتب كتاب فى الجامع ...جيت اقاطعه واقوله والشبكة...قاللى لو سمحتى ياطنط اكمل كلامى...سكت وانا حاسة ان فيه دخان طالع من دماغى...بالنسبة للشبكة طبعا مفيش مانع بس هتبقى ساعة كتب الكتاب ونخليها اسورة وخاتم ولا مفيش داعى للفشخرة اللى مالهاش لازمة هو الخاتم كفاية ماانا هجيب دبلة
حسيت بجوزى عايز يلبسه الكرسى اللى جنبه بس بصيتله بمعنى سيبهولى...قلتله قوللى ياميدو انت انت عندك كام سنة قالى 36قلتله وليه مفكرتش فى الجواز قبل كده ..قالى لا ماانا كنت متجوز قبل كده بس مرتاحتش معاها طلقتها وبعدين خطبت مرتين برضه حسيت كده انى مش مرتاح سبتهم...قلتله يارااااااااجل طيب مقولتش من الاول ليه...قال ليه هى دى حاجة تعيبنى انا كل البنات تتمنانى...مقدرتش اتحكم فى اعصابى اكتر من كده انا لقيت الجيران بيشدونى ولقيت كم قميصه فى ايدى.

يوميات حماة الحلقة 3

احمد ابنى وحشنى اوى اوى اوى...عايزة الدقايق تعدى بسرعة واشوفه...لازم اول ماييجى اقوله يحاول مايجددش عقده فى دبى تانى...انا مش قادرة يبقى بعيد عنى كل ده ...بقاله سنتين وانا خلاص معنديش القدرة انى اتحمل غربته تانى ..."ماما ماما احمد وصل" لقيت اسماء بتصرخ وهى بتقولى وجه حبيبى اترمى فى حضنى ياااااااااه وحشتنى اوى ياحبيبى...سلم على باباه وعلى اخته وعرفنا بصاحبه اسلام زميله فى الشغل هناك
طول الطريق من المطار للبيت وانا قاعدة وماسكة فى ايد ابنى حبيبى ومقدرتش استنى لحد مانروح البيت وقلتله "كفاية كده بقى يااحمد غربة وخليك جنبنا هنا ياحبيبى"..قاللى "متقلقيش ياماما فاضل سنة وكفاية مش هجدد العقد تانى" قلبى ارتاح شوية على الاقل عرفت ان لغربته نهاية
عدت الايام الاولى من رجوعه وكل يوم ضيوف من الاقارب يااما منطلق مع اصحابه ولكن يكفينى انه كل ليلة ينام فى الحجرة المجاورة لى ياكل من عمايل ايدى
بعد كام يوم لقيت احمد داخل عليه من بره وعمال يضحك ويهزر ولقيته بيقوللى"ايه ياماما مفيش مرة كده تقوليلى جايبالك عروسة ولا مش هتخطب ولا اى حاجة من كلام الامهات ده"..حسيت بمفاجأة من كلامه مع ان كلامه طبيعى جدا هو انا هفضل شايفاه صغير لحد امتى ده داخل على 25سنة يعنى يدوب...ضحكت وقلتله شكلك بتحب قاللى لا مفيش حد معين انا عايزك تشوفيلى عروسة مناسبة وياريت تكون فى الاجازة قبل مااسافر...قلت له"من عنيا ياحبيبى ربنا يسعدك يارب"
قعدت استعرض فى دماغى البنات المناسبة من العيلة ورجعت قلت لا جواز القرايب مصايب بلاش منه...طيب اصحاب اخته اللى نعرفهم؟؟؟مفيش حد معين فى دماغى ...طيب بنات زميلاتى فى الشغل...قعدت افكر وافكر لحد مااستقريت على.

يوميات حماة الحلقة 4

قعدت استعرض فى دماغى البنات المناسبة من العيلة ورجعت قلت لا جواز القرايب مصايب بلاش منه...طيب اصحاب اخته اللى نعرفهم؟؟؟مفيش حد معين فى دماغى ...طيب بنات زميلاتى فى الشغل...قعدت افكر وافكر لحد مااستقريت على.....
ندى...ندى دى تبقى بنت اخت سناء زميلتى فى المكتب انا شفتها من كام يوم لما جت المكتب عندنا لخالتها...البنت امورة وشكلها مؤدبة وهادية ولسه مخلصة كليتها ...الصبح ابقى اكلم سناء واشوف تحدد معاد علشان احمد يشوفها
وبالفعل الصبح روحت المكتب وبعد ساعة كده فى الهدوء روحت لسناء وقلتلها
"ازى ندى بنت اختك"استغربت وقالتلى
"كويسة الحمدلله بس بتسألى ليه خير"
"مفيش انا قلتلك ان احمد ابنى جه من السفر من اسبوع وعايزة اشوفله عروسة فاللى جت على بالى ندى..ها ايه رأيك وطبعا انتى عارفة ان احمد بيشتغل فى دبى بس فاضله سنة وهيرجع يستقر هنا وطبعا شغله موجود فى الفندق اللى كان فيه قبل مايسافر وهو تقريبا جاهز الشقة موجودة ويدوب فاضل توضيب بسيط والعفش "
"طيب ياايمان انا هكلم مامتها وباباها وارد عليكى"
"طيب علشان مفيش وقت حاولى يشوفها فى اقرب فرصة وياريت المقابلة تبقى بره علشان نشوف هيحصل قبول بينهم ولا لأ"
"خلاص هكلمك بالليل اكون كلمتهم واقولك"
"ماشى مستنية الرد"
رجعت البيت وقلت لاحمد على الحكاية وفعلا بالليل اتصلت بيه سناء وقالتلى اننا نتقابل بكرة بالليل فى كافيه انا واحمد وسناء واختها وندى...وتانى يوم فى الميعاد كنا فى المكان المحدد
اتقابلنا...وكانت البنت فى منتهى الذوق والادب وقعدنا كلنا نتكلم كلام عام وبعدين اقترحت سناء ان احمد وندى يقعدوا على ترابيزة لوحدهم علشان يتكلموا براحتهم...وفعلا قعدنا حوالى ساعتين...وكلامى مع ام ندى كان فيه ترحيب كبير منها وقالتلى انها سعيدة بينا وحاولت اتهرب من اى وعد لانى ببساطة معرفتش رأى احمد فيها وياترى حصل قبول بينهم ولا لأ..استأذنت فى الانصراف وانتهت المقابلة بلا اى وعود

يوميات حماة الحلقة 5

بعد مارجعنا من المقابلة...لقيت احمد فرحان ومزقطط وشوية شوية هيتنطط من الفرحة مش عارفة كل ده على ايه يعنى؟؟؟ولقيته بيحكى لابوه واخته وعمال يمدح فيها ويقول جميييييييييييلة لقيت نفسى برد عليه"مش اوى كده يعنى هى عادية"
"لا ياماما متقوليش كده دى زى القمر ومؤدبة ومحترمة حددتى معاهم معاد امتى"
"نحدد معاد ازاى هو انا كنت عرفت رايك"
"هى محتاجة راى ياماما موافق طبعا اما اقوم اكلمها واقولها ان احنا رايحين لهم بكرة"
"تكلم مين يابنى؟؟؟"
"اكلم ندى ياماما"
"وانت اخدت رقم تليفونها ازاى"
"مفيش هى اديتهولى علشان اكلمها لما اروح علشان تطمن عليه"
"ايه يابنى هى لحقت وازاى تديك الرقم كده على طول"
ردت اسماء محاولة تهدئة الفوران اللى ظهر على وشى
"ياماما مافيهاش حاجة البنت اعتبرته خطيبها عديها بقى "
احمد"انا هقولها على بكرة"
انا"لا استنى هنا مش على طول كده"
"ياماما هو فيه وقت احنا نروح لهم بكرة وخير البر عاجله ياحاجة"
الواد قام بسرعة قبل ماالحق اقول ربع كلمة...وقعد يكلمها من الساعة12معرفش لحد امتى انا دخلت انام بعد الفجر وهو لسه بيكلمها!!!!!!!!!!
دخلت انام وانا متغاظة هو الواد اتشقلب حاله كده ليه من مقابلة اومال لما يتجوزها هيعمل ايه؟؟
تانى يوم صحينا الظهر"ماانا اخدت اجازة اسبوعين علشان اقعد مع ابنى اللى واحشنى"وسالته كلمتها قاللى"ايوه ومستنيينا النهاردة الساعة 8"
لقيته بيقولى "احنا هناخد ايه معانا"
"قلتله هناخد شيكولاته"
قاللى"وايه كمان"..."عايزنا ناخد ايه كمان"..."مش هناخد حاجة دهب"...قلتله بعصبية"لا مش هناخد دهب احنا لسه رايحين نتكلم دهب ايه اللى هناخده"..."اصل ياماما هى قالتلى ان بنت خالتها لما خطيبها جالها اول مرة جابلها اسورة"
"بقولك ايه يجيب اسورة يجيب سم فران انا ماليش دعوة بحد انت لحقت هتسمع كلامها كده من الاول ..هى علبة شيكولاته يااما مش رايحة"
"خلاص ياماما انا بتكلم معاكى بس"
وجه الميعاد وروحنالهم البيت....اول حاجة صدمتنى السلم اللى قطع نفسى انا والراجل جوزى وخلانى وصلت لباب البيت وانا على اخر نفس وعايزة اترمى على اقرب كرسى ودخلت البيت من جوه...البيت من جوه مش متوضب كويس ولا العفش راقى ولا حاجة...بس باباها ومامتها قابلونا كويس وقعد باباها وجوزى يتكلموا فى مواضيع عامة وانا قاعدة مش مرتاحة مش عارفة ليه؟؟لقينا العروسة داخلة علينا بتقدم لنا التحية...وكانت صدمتى الاطباق جايباها فى ايدها مش فى صينية وبتروح وتيجى هى ومامتها!!!!وشوشت احمد وقلتله ايه ده؟؟مش هينفع كده دى ناس مش نافعة خالص احنا نتحجج ونقوم...الواد قالى"استنى بس ياماما" ولقيته قام وجه الكلام لابو العروسة..."احنا ياعمى جايين بخصوص ندى وبابا هيتفق معاك على التفاصيل" الواد ابن ال...بيدبسنى
قعدت ملتزمة الصمت بس اقول الحق مقابلتهم كانت بترحاب شديد وجوزى بقى قعد يتكلم فى التفاصيل...
"احنا هنجيب شبكة معقولة تليق بيهم هما الاتنين ويتخطبوا واحمد مسافر سنة وهيرجع يستقر هنا ان شاءالله...والشقة موجودة واحنا هنجيب اوضتين وانتوا اوضتين ده طبعا غير باقى الحاجات اللى علينا وانتوا الحاجات اللى عليكوا معروفة ها قلت ايه يا حاج"
ابوها بكل ترحاب رد"ياابو احمد احنا نتشرف بيكوا واحنا بنشترى راجل والشبكة اللى يجيبها مفيش مشكلة حتى لو مجابش خالص اهى هدية من قيمته بس عندى طلب احنا نكتب الكتاب مع الخطوبة علشان لو خرجوا ولا جه البيت يبقى جوزها وغير كده مالناش اى طلبات"
لقيت احمد بيرد بسرعة"نقرا الفاتحة بقى"
وقرينا الفاتحة وسمعت الزغاريط عمالة تزمر جوه ودانى ومبروك مبرووووووك واغانى وهيصة
قمت واقفة وقلت نستأذن احنا بقى وبنسلم لقيت احمد بيقول حضروا نفسكوا بكرة نروح نجيب الشبكة
نزلت من غير اى تعليق وقلت بس لما اروح ليلته سووووووووووودة

يوميات حماة الحلقة 6

اول مادخلت البيت انفجرت فى احمد
"ايه اللى حصل النهاردة ده...انت بتدبسنى ومابتسألش فى كلامى"
"ايه ياماما فيه ايه حصل"
"انت بتستهبل ولا ايه...انا مش قلتلك نقوم قمت قايل نقرا الفاتحة"
وهنا بدأ جوزى واسماء يحاولوا يهدوا الموقف شوية
لقيت اسماء بتقول"ليه بس كده ياماما مالها البنت كويسة"
"البنت كويسة مقلتش حاجة بس ميعرفوش حاجة عن الذوق يابنتى دول بيقدموا لنا االعصير فى كوبايات من غير صينية"
لقيت احمد بيه بيرد
"وانت ياماما معترضة علشان مفيش صينية"
فوجئت بطريقة كلامه التهكمية عليه
"لا انا معترضة علشان كيانك اللى اتشقلب من ساعة ماشفت الكونتيسة... 24ساعة تشوفها وتقرا فاتحتها وتقولهم بكرة نروح نجيب الشبكة... ايه مالكش كبير...ده انت لو كنت تعرفها من الاول كنت شكيت ان فيه حاجة وعايزين تداروها بسرعة"
معرفش بعد جملتى لقيت جوزى زعقلى وقاللى
"انتى ايه اللى معصبك كده مش دى مجايبك"
"يعنى ايه مجايبى...انا قلت نشوف مش نتدبس"
رد احمد عليه
"شكرا ياماما على كلمة مبروك اللى قلتيهالى بطريقتك"
وقام داخل اوضته واخته راحت جريت وراه
وطبعا انا بقيت فى مواجهة من لايرحم...جوزى
"ايه ياشيخة حرام عليكى نكدتى علينا وعلى ابنك فى فرحته...بدل مانكون فرحانين...صحيح صدق اللى قال النكد طبع فى الستات"
لسه هتكلم لقيته بيقول"خلاااااص ابقى اسكتى...يا ساااااااااااااتر"
وساب البيت ونزل...كعادته يعنى كل مانتخانق لازم ينزل...لقيت نفسى لوحدى...وكلهم زعلانين منى...دخلت اوضتى وقعدت افكر مع نفسى...هو انا صحيح نكدت اوى عليهم..بس انا شايفة انه فعلا اتسرع اووووووووى ولا سألنا عليهم ولا اخدنا وادينا معاهم...طيب ايه العمل دلوقتى؟؟؟ابنى وجوزى زعلانين منى وطبعا اسماء هتاخد موقف اخوها...وانا مش ممكن ادخل اصالحه...كرامتى بتنأح عليه؟؟؟اعمل ايه؟؟؟اعمل ايه؟؟؟
ولسه لما ابوهم ييجى هيفضل يدينى فى كلام زى السم...ايه العمل ايه العمل؟؟؟
لقيت نفسى بنادى"يا اسماااااااااااااااااااء"
جت ياعينى البنت مخضوضة "نعم ياماما"
"روحى هاتى رقم ندى من اخوكى ولو معاه رقم البيت يكون احسن"
فضلت واقفة متنحة "روحى هااااتي الرقم"
جريت طبعا ولقيت الاتنين داخلين عليه واحمد شكله زعلان طبعا وبيقولى"خير ياماما عايزة الرقم ليه؟؟؟مش كفاية الكلام اللى قلتيهولى عايزة تكملى معاهم هم كمان"
"لا انا عايزة اكلمهم علشان صورتك قدامهم"
احمد واسماء بصوا لبعض والدهشة على وشهم
وهما الاتنين فى نفس واحد
"يعنى ايه"
"يعنى هكلمهم واحدد ميعاد نقابلهم فيه بكرة علشان نجيب الشبكة...مش انت قلتلهم كده وانا مش معقول هصغرك فى اول كلمة قلتهالهم"
الفرحة نطت من عينيه ...وجه جرى فى حضنى وقاللى
" طيب حددى معاهم بقى ميعاد كتب الكتاب زى مااتفقنا"
"ياابنى مفيش فايدة فى الاستعجال"
"ياماما دى كل الاجازة شهرين وفات اسبوع...يدووووووب"
مرضيتش اكسر بخاطره وكلمتهم واتفقنا ان نقابلهم بكرة وقلنا نخلى كتب الكتاب بعد اسبوع من غير حفلة كبيرة حاجة بسيطة ونخلى الفرحة الكبيرة فى الفرح...وفعلا مااعترضوش على اى حاجة وحسيت بفرحة ولادى...وقتلته
" مبروك ياحبيبى وعقبالك يااسماء"
فرحت اوى على فرحة ابنى...بس ده ميمنعش انى مازلت قلقانة...مش مستريحة...مش عارفة..اهى حاجة مش مفرحانى وخلاص...جه جوزى ولما لقى انى صلحت كل حاجة...ارتاح وقاللى مبروك ياايمان انا النهاردة اتأكدت انك بقيتى حماة رسمى زى الكتاب مابيقول...لسه هرد عليه...لقيته
" بيقولى تصبحى على خير ياحبيبتى"
طبعا كلمة ياحبيبتى اللى قالهالى بعد زمن طويل ماقلهاش فرحتنى وخلانى سكت.

يوميات حماة الحلقة 7

بعد مااتغدينا دخلت لاحمد علشان اتكلم معاه لقيته طبعا قاعد يرغى فى التليفون مع الكونتيسة ندى شاورت له انى عايزة اتكلم معاه شاورلى 5 دقايق وهيقفل...طبعا انا خرجت بره الاوضة لحد مايخلص
فات نص ساعة وهو لسه بيتكلم رحت دخلتله وكان لسه بيتكلم وبيشاورلى 5 دقايق كمان...ابتسمت له ابتسامة صفرا وقلتله طيب وقعدت جنبه
طبعا ال5دقايق بقوا دقيقة لما انا قعدت وقفل بسرعة وانتبه لى
"خير ياماما..فى حاجة؟؟؟"
"ايوه انا متكلمتش معاك انت ناوى تجيب شبكة بكام ولا سايبها مفتوحة و ايه نظامك بالظبط"
"ياماما مش عارف هو المفروض نحدد ولا نسيبها مفتوحة...انا قلتلها ان اللى هى عايزاه هجيبهولها"
"يعنى ايه يابنى هو انت مليونير علشان تسيب الحكاية كده...مينفعش لازم تحدد معاها مبلغ معين حد اقصى علشان منتحرجش واحنا بنشترى"
"يعنى كام ياماما مثلا انا مش عارف؟؟"
"بص يعنى فى اسعار الدهب اللى احنا فيها دى من 8 ل10الاف حلو اوى وكفاية ومعقول جدا"
"طيب ياماما"
"يالا كلمها واتفق معاها علشان نبقى على نور قبل ماننزل"
قمت وسيبته يتكلم براحته

نزلنا انا واحمد واسماء وعدينا عليهم واخدناها هى ومامتها وروحنا عند المحل اللى بتعامل معاه..طبعا صاحب المحل رحب بينا جدااااا وقعد يفرجنا على احلى الحاجات اللى عنده...كل مايعرض علينا حاجة ندى تقول مش حلوة...مش عاجبانى...ذوقها مش مناسبنى
وفجأة قامت وقفت وقالت
"انا مش عاجبنى حاجة هنا ممكن نروح محل تانى"
انا صدمت من الحركة...بجاحة منها انها تحرجنى
فرديت عليها"ليه هنا ماله ماكل حاجتى وحاجة اسماء من هنا وطول عمر المحل بيجيب احسن حاجة"
فصاحب المحل بادرنا بالكلام
"يا مدام ايمان مفيش مشكلة اتفرجوا فى محلات تانية احنا تحت امر عروستنا"
ولقيت احمد واسماء بيقولولى
"معلش ياماما دى شبكتها وسيبيها تنقيها براحتها وعلى ذوقها"
قمت مضطرة وقلت انا هلتزم الصمت خالص وبلاها حرق دم وانا ضغطى عالى ومش ناقصة البت دى تعلى لى الضغط اكتر
قعدوا يتفرجوا وينقوا ده ويوزنوا ده...واستقرت على دبلة وتوينز واسورة وخاتم وسلسلة...انا ساكتة بس لما سمعت16الف جنيه
"ايه ده لالالالا ده كتير واحنا متفقناش على كده"
وبصيت لاحمد وقلت له
"انت مش اتفقت معاها تنقى فى حدود امكانياتك"
البنت لقيتها قعدت تعيط وتقوله
" خلاص مش مهم حاجة خالص...كفاية دبلة منك انا راضية"
والاهبل لقيته قعد يقولها متزعليش ويراضيها وامها واقفة ولا بتنطق زى قلتها لا بتهش ولا بتنش واسماء تقوللى ياماما بلاش احراج قدام الناس...وانا عمالة افكر دى ابتديتها بدموع التماسيح وابن ال.....مصدق الحركات دى...وجهت له كلامى
"انت معاك فلوس تجيب "
"ايوه ياماما انا معايا زيادة وعامل حسابى"
"طيب لما معاك زيادة جيب هدية لاختك بمناسبة الشبكة اللى جبتها"
"وماله ياماما...تعالى يااسماء شوفى انتى عايزة ايه"
لقيت اللى كانت بتعيط وعاملة مسكينة وراضية بدبلة سكتت وعينيها بقوا مفنجلين ومبرقين وباين عليها الغيظ مش عارفة من ايه
قعدت اسماء تقول لاحمد مش مهم انت لسه قدامك مصاريف وانا عندى كتير...لقيت التانية بتقوله
"معاها حق لسه قدامنا مصاريف كتير"
شخطت فى اسماء ..ولا كانى سمعت حاجة..وقلتلها نقى ليكى حاجة هدية من اخوكى...ودفع احمد الفلوس كلها بعد ماجاب لاخته خاتم وولقيت احمد بيوصلنا الاول وبيقوللى انا هروح اوصلهم ياماما واجى...والكونتيسة اخده علبة الشبكة فى حضنها...قمت بكل برود مصطنع قلت له وماله ياحبيبى...هاتى ياندى الشبكة علشان حماكى يشوفها وهنبقى نجيبهالك تلبسيها قدام الناس فى كتب الكتاب.

يوميات حماة الحلقة 8

رجعت البيت وانا بصراحة متغاظة اوى من الحركات اللى عملتها ندى بس اللى هدانى انى حسيت انها اتغاظت زى ما غاظتنى...وقعدت انا وجوزى واسماء نتفرج على الشبكة واحكى لجوزى اللى حصل وقلتلهم ان الكام يوم اللى فاتوا دول كانوا مليانين احداث وكلها على اعصابى حتى احمد بقاله اسبوع وملحقتش اقعد معاه خالص...قالولى لسه كتير على الشهرين مايخلصوا وقعدنا شوية ودخلت نمت قبل ماييجى.
تانى يوم احمد كان قاعد فى البيت ومخرجش بقيت فرحانة بيه اووووى وكل شوية قاعدة اهزر معاه بس حسيته متغير مش بيضحك كعادته...والغريب بقى ان التليفون مش على ودنه طول النهار زى اليومين اللى فاتوا...فى قرارة نفسى استريحت انى قاعدة مع ابنى من غير ماحد ياخده منى...بس حاسة بحاجة مريبة شكله متضايق وقاعد مع باباه وبيتكلموا وكل ماادخل عليهم يسكتوا؟؟؟!!!!
ونزل احمد اخر النهار شوية وبعد مانزل لقيت تليفونه فى البيت؟؟؟ قلت معقول نسى الموبايل؟؟ببص لقيت التليفون مقفول قلت يمكن فاصل شحن وسابه علشان كده"يعنى طول النهار مشحنوش ليه"مش عارفة قلت افتحه واحطه فى الشاحن...لقيته مشحون ع الاخر..استغربت شوية..قبل ماألحق استغرب ولا افكر لقيت الموبايل بيرن فى ايدى اتخضيت ورديت قبل مااقرا مين المتصل
سمعت صوت عياط وصوت بيقول...
"متزعلش منى يااحمد انا اسفة"
"مين معايا...ندى؟؟؟"
"ايوه ياطنط...هو احمد مش عايز يرد عليه؟؟"
"لا يابنتى احمد مش موجود...مالك؟؟"
"مفيش..بس لو سمحتى لو جنبك خليه يكلمنى"
البت بتكدبنى!!!
"يابنتى قلتلك نزل"
"طيب ياطنط ممكن لما ييجى تقوليله يرد عليه"
"حاضر هاقوله"
قفلت معاها ومنكرش ان فيه فرحة اتسربت الى نغاشيش قلبى وحسيت ان ابنى راجل وبياخد مواقف..بعد ماكان مش راكز اليومين اللى فاتوا ومش على بعضه...وفرحت كمان انها متنكدة زى مانكدت عليه اليومين اللى فاتوا وحرقت دمى
بس ياترى ايه اللى حصل ويقلب الواد 360درجة كده؟؟؟؟
طبعا جريت على اسماء وسألتها...
"اخوكى متخانق مع خطيبته"
"ايه ياماما يااروبة عرفتى منين"
"احترمى نفسك يا بت انتى وقوليلى مالهم وايه اللى حصل"
"معرفش حاجة"
"انتى هتستعبطى يا سر اخوكى...انطقى انتى اكيد عارفة"
"بصى ياماما اسأليه هو احسن او اسألى بابا ...انا مش هقول حاجة"
"ياسلاااااااااام هو الموضوع معروف للبيت كله وانا قاعدة طرطورة ومحدش عاملى قيمة...انا مش هستنى لما ييجوا من بره...اخلصى واحكى"
"بصى انا هقولك عناوين من غير تفاصيل والتفاصيل ياستى خديها من صاحب الشأن"
"قووووووووووولى زهقتينى"
"بصى ياماما الموضوع ذو شقين...بس قبل اى حاجة لازم تعرفى ان احمد متضايق جدا لانه شكله حبها "
"حبها فى يومين...حب اخر زمن"
"هتقاطعينى وتتريقى مش هكمل"
"اتكلمى يا ست الناظرة يا اللى بتدى امك اوامر"
"الشق الاول انها اتضايقت انه جابلى خاتم وقعدت تقوله جبت لها من شبكتى "
"ليه كان من فلوس امها ولا من جيب ابوها"
"ابوووووها...نيجى بقى لابوها...امبارح وهو عندهم قاله اقرا القايمة دى علشان تمضى عليها قبل كتب الكتاب"
"قايمة ايه دى"
"وده نفس السؤال اللى احمد سأله...وقاله قايمة ايه هو احنا لسه جبنا حاجة"
"يسلم لسان ابنى اسم الله عليه"
"برضه هتقاطعينى؟؟"
طبعا اديتها زغدة فى كتفها وقلتلها" كملى"
"بصى ياماما لما ابنك اسم الله عليه سأله....قاله علشان اضمن حق بنتى هنعمل قايمة صورية ب30الف جنيه ولما نجيب العفش نبقى نعمل قايمة تانية بالعفش الحقيقى ونقطع دى"
"ايه ده يابنتى هما دول كده ناس طبيعيين"
"ماهما اتخانقوا شكلها يعنى لبخت فى الكلام بس مش عارفة هى قالتله ايه مخليه مش طايقها للدرجة دى"
"الجوازة دى شكلها مش نافعة"

يوميات حماة الحلقة 9

وانا لسه بتكلم مع اسماء رن تليفون البيت ولقيت اللى بتتصل سناء زميلتى"خالة ندى"لقيتها بتقولى...
"ازيك ياايمان عاملة ايه؟؟"
"الحمدلله ياسناء ...اهو عايشين فى نكد بسبب الخطوبة السعيدة"
"بصى قبل ماتتكلمى فى اى حاجة ممكن تستقبلينا عندك "
انا اتفاجأت بالزيارة...وبصيغة الجمع اللى بتتكلم بيها
"اهلا وسهلا بس تقصدى مين جاى؟؟"
"انا واختى وندى ومش هنتكلم فى حاجة الا لما نيجى"
"اهلا وسهلا فى انتظاركم"
قمت قلت لاسماء على المكالمة وقلتلها غريبة اوى الحكاية دى ياترى جايين ليه؟؟؟
قالتلى"ياماما كلها شوية وهنعرف بس لو كان احمد معاه تليفونه كنا كلمناه يبقى موجود"
"معاكى حق...اما نشوف الجاية دى وراها ايه"
شوية والزوار وصلوا...ندى ومامتها وخالتها سناء
لقيت ندى بتترمى فى حضنى وبتعيط وبتقوللى
"انا اسفة ياماما...متزعليش منى وقوللى لاحمد مايزعلش منى"
"وانا ازعل منك ليه؟؟انا اصلا معرفتش ان حصل حاجة بينكم الا لما انتى اتصلتى من شوية"
لقيت البنت استغربت واتلعثمت
"يعنى احمد محاكاش حاجة"
قامت ام لسان زالف قالتلها
"احمد ماحاكاش لماما حاجة بس هو قاللى على حكاية القايمة وانا قلتلها بعد اتصالك"
طبعا واضح من كلامها ان الموضوع اكبر من القايمة وكانت فاكرانى عارفة...واللى غايظنى فى الموضوع كله ان امها مش بتتكلم الا كلام بسيط كده وبخوف بمعنى اصح مالهاش شخصية جنب بنتها...لقيت البنت بتكمل
"ياماما بعد مااحمد نزل انا اتخانقت مع بابا ازاى يطلب كده من احمد وقلتله انى راضية باحمد من غير اى حاجة"
بتقولى ماما ومن شوية كنت طنط...وماله...انا كنت ظالمة البنت دى ولا ايه؟؟؟ اهى شارية ابنى وبتحبه وانا هعوز ايه اكتر من كده
"طيب ياندى خلاص يابنتى حصل خير وانا لمااحمد ييجى هكلمه ان ينسى كلام باباكى ويعتبره محصلش"
لسه مخلصتش لقيت احمد داخل من باب الشقة واتفاجئ بوجودهم وقال السلام عليكم ودخل اوضته
لقيت ندى بتقولى "ممكن ياماما ادخل لاحمد اتكلم معاه وتيجى معايا تقوليله كلمتين"
"تعالى"
دخلت لاحمد الاوضة ولسه هيقوللى ايه اللى جابهم...لقى ندى ورايا
وقلتله"ندى جاية تعتذر عن كلام باباها وهو خلاص شال موضوع القايمة من دماغه"
"وكلامها هى؟؟؟"
"كلام ايه؟؟"
لقيت ندى جريت على احمد وطبطبت عليه
"خلاص بقى يااحمد انا اسفة وجيت اعتذرت لماما وبعتذر لك كمان...حصل خير وميبقاش قلبك اسود كده"
لقيته ضحك وحسيت الفرحة على وشه ففرحت لفرحتهم
وقلتله قوم بقى علشان تسلم على حماتك واختها وبكرة تنزل تحجز مكان كتب الكتاب علشان تلحقوا تجهزوا ونلحق نعزم الناس.
وقفلت الموضوع خالص ومتكلمتش فيه
تانى يوم حجز بعد 5ايام والايام كانت مليانة يدوب كل يوم بينزل هو وندى يشوفوا لبسهم ويحجزوا الاستوديو ويعزموا معارفهم وانا كمان يدوب انا واسماء بقينا ننزل نشوف فستان لاسماء وحجزت الكوافير هى وندى واعزم معارفى.....خلاااااااااااااااص بكرة كتب الكتاب

يوميات حماة الحلقة 10

انا فرحانة اوى بابنى طالع عريس ماشاءالله زى القمر وعروسته كمان طالعة حلوة اوى...واسماء بنتى طبعا قمرين مغطية على العروسة...اليوم كان خفيف وعدى بكل فرحة وهدوء وسعادة على الكل...وبعد كتب الكتاب احمد اخد ندى وعزمها على العشا وانا روحت انا واسماء...ويوسف جوزى قال رايح لاصحابه شوية"كالعادة يعنى مش من هواة البيت"
قعدنا نرغى انا واسماء لحد احمد ماجه وبعدين يوسف وقعدنا نضحك ونهزر ونمت وانا مبسوطة الحمدلله
تانى يوم بالليل بعد مااحمد جه من عند ندى لقيته ندهلى انا واسماء وقاللى
"اسماء جالها عريس"
ردت اسماء"مين وفين وازاى احكى بسرعة"
"اتلمى يابت...عريس مين ده يااحمد...مش عايزة فضايح زى المرة اللى فاتت"
قعدت اسماء تضحك وتقول لاحمد
"ياااااااه يااحمد لو كنت موجود وشفت ماما عملت ايه فى العريس"
طبعا افتكرت الموقف هو عدى عليه مايقرب من سنة بس مش ممكن انسى اليوم ده وقعدت اضحك وحكينا لاحمد اللى حصل
...(الموقف فى البوست بعنوان عريس 1)...
"قولنا يااحمد مين العريس ده وشاف اختك فين وازاى"
"بصى ياماما ده يبقى جار ندى وشاف اسماء امبارح فى كتب الكتاب وانا قاعد عند ندى النهاردة..مامته جاتلهم علشان تسأل عن اسماء وان كانت مخطوبة ولا لأ ...وطبعا مكنتش تعرف انى موجود ولما شافتنى قالتلى اتفق معاكم انه ييجى يتقدم"
ردت اسماء بسرعة
"مين اللى يتقدم يابنى...انا اصلا معرفش شكله ايه ولا اسمه ولا اى حاجة عنه"
فاقترحت انا"بص يااحمد احنا نعمل زى ماعملنا معاك انت وندى...نقابله بره هو ومامته ونشوف ظروفه ايه و لو حصل قبول نبقى نسأل عليه ونشوف"
ردت اسماء "صح ياماما انا معاكى...طيب وبابا"
"ماله ابوكى"
"هيوافق اننا نقابله يعنى"
"اه طبعا...مش ده العادى...وبعدين الحاجات دى بتاعة الستات دور الرجالة مش دلوقتى"
لقيت احمد بينتبه
"ايه ياحاجة خلى بالك من كلامك...انا قاعد معاكم"
ضحكنا وقلت له لو سألوك تانى حدد معاهم معاد على كمان 3 او 4 ايام كده لازم نتقل شوية مش سلق بيض
وفعلا تانى يوم كانت ام العريس بتسأل ام ندى عن ميعاد وكنا يوم الجمعة فحددنا معاهم ميعاد على يوم الاثنين اللى بعده نتقابل فى نفس المكان اللى اتقابلوا فيه احمد وندى
وجه اليوم روحت انا واسماء والعريس ومامته وقابلناهم
انطباعى الاول لقيت شاب شكله عادى ومظهره وشكله محترم ومامته كمان شكلها ست طيبة
تبادلنا الحديث...اسمه سمير عنده26 سنة بيشتغل فى شركة مقاولات ولما سألته
"انت مهندس؟؟"
"لا انا بشتغل فى المكتب فى اعمال ادارية"
وكمل"انا ظروفى على قدى شوية والدى توفى من سنة ولينا ارض فى البلد يعنى لو بعت نصيبى هقدر اجيب الشقة وافرشها فى المعقول"
وقلتله"بص ياسمير احنا مش بنبص للمظاهر قد مااحنا عايزين حد يتقى الله فى بنتنا ويعاملها كويس ويقدر يفتح بيته بمال حلال"
"يا حاجة انا الحمد لله دخلى شهرى معقول واقدر اصرف على بيت"

"طيب خير...انتوا بقى اتكلموا شويه مع بعض وانا هقعد مع الحاجة نتكلم شويه واللى فيه الخير يقدمه ربنا"
قعدوا مع بعض حوالى ساعة واتفقنا اننا هناخد فرصة للسؤال وبعدين باباها يحدد ميعاد ييجوا فيه البيت وقمنا روحنا...لما رجعت البيت حكيت لاحمد ويوسف على المقابلة وقلتلهم انى مرتاحة له واسماء كمان قالت انها مبدئيا مرتحالة ...وقالتلى انه طلب منها رقم الموبايل وهى اديتهوله...قلت لها مفيش مانع حتى تتعرفوا على بعض...وقلت ليوسف يسأل على الولد كويس علشان هما مستنيين مننا رد بالميعاد.

يوميات حماة الحلقة 11

بعد مقابلة سمير ومامته...قلت ليوسف ولاحمد لازم يسألوا عليه وعلى اخلاقه وسمعته اهم حاجة...احمد طبعا سأل ندى وطمنوه انهم جيران بقالهم سنين كتير والكل يشهد بأدبه...ويوسف راح سأل فى الشركة اللى بيشتغل فيها والنتيجة ان الكل بيشكر فى اخلاقه.
فى نفس الاثناء دى كانت خلصت اجازة نص السنة واسماء رجعت كليتها...وكان الولد بيسأل عليها كل يوم ويكلمنى يسأل عليه وكان فى منتهى الذوق وكل شوية يسألنى ييجى يقابل يوسف امتى؟؟
لما لقيت الحكاية كده وكل البشائر تؤكد اخلاقه العالية...اتفقت مع يوسف انه يحدد ميعاد قبل مااحمد يسافر"فاضل10ايام واجازة احمد تخلص ويسافر"وطبعا من ساعة كتب الكتاب وهو ينزل هو وندى يوميا فسح وخروج ويرجعلى على النوم بالليل"...مش فايقة لهم...
المهم تم تحديد اليوم وكنا مستعدين للاستقبال...و..وصلوا البيت
انا فتحت الباب "اهلا وسهلا اتفضلى يا حاجة...اتفضل ياسمير"
دخلت الحاجة ووقفت تسلم على يوسف ووقفوا الاتنين متسمرين قدام بعض..وسلموا على بعض بكل ود
"ازيك ياحنان"
"ازيك يا يوسف"
وانا بكل بشاشة
"ايه ده انتوا تعرفوا بعض؟؟"
رد يوسف وقال
"طبعا...حنان كانت جارة خالتى زمان قبل ماتتجوز"
رديت"اهلا وسهلا اتفضلوا"
دخلوا وقعدوا وسرحت انا بالذاكرة ورجعت لوراااااا...معقول دى حنان اللى يوسف حكالى عنها وكان بيحبها وخطبها زمان قبل مايعرفنى...ياما حكالى عنها انهم كانوا بيحبوا بعض واتخطبوا وف مشكلة بين ابوه وابوها حصل عند وكل اب صمم يفسخ الخطوبة...وبعد كده بفترة اتجوزت وهو اتعرف عليه وحبينا بعض واتجوزنا...دلوقتى جوزها مات معقول يتقابلوا بالصدفة دى ...وبعدين ...وانا غرقانة فى الاسئلة...كانوا بيتبادلوا الحديث عامة يوسف وحنان واحمد وسميروقالولى اندهى العروسة
قمت ناديت على اسماء...وكانت فرحانة والكل فرحان...وانا سرحانة...الغيرة دبت فى قلبى معرفش ليه بس اهى غيرة وخلاص مش ده جوزى ومن حقى اغير عليه من الست اللى كان بيحبها...اتكلموا ويوسف مرحب جداااا بكل كلامهم وانا يدوب ابتسم واهز راسى وارد بكلام قليل...ماشى..ان شاءالله...ربنا يسهل...
واتفقوا ان يتم قراءة الفاتحة ويلبسوا الدبل اما الشبكة تكون بعد ماتخلص كليتها لان كل اللى فاضل التيرم التانى وتتخرج ان شاءالله.
البيت كله كان فرحان بالخطوبة وانا منكرش انى حبيت الولد وارتحت له بس دماغى مبطلتش تفكير...ياترى ممكن يوسف يحن للماضى ويرجع لحبه القديم؟؟؟ولو حصل هعمل ايه؟؟ وازاى هقدر اتعامل معاها وانا جوايا الشك ده...دى هتبقى حماة بنتى يعنى هنتجمع فى مناسبات كتير ومش هقدر ابعد جوزى عنها فى المناسبات الاجتماعية اللى هتجمعنا.
عدت الايام واحمد سافر واسماء بقت مشغولة بكليتها ومذاكرتها وخطيبها ويوسف كعادته من الشغل لاصحابه ع القهوة...وانا كل شوية بغرق فى غيرتى وشكى...ومقدرش اصرح باحساسى ده كرامتى متتحملش انى اقوله انى بشك فيه...وطول مدة جوازنا واحناعايشين فى ثقة متبادلة...لحد ماقررت انى اقطع الشك باليقين واراقب تصرفاته واشوف موبايله وكل حاجة تخصه يمكن ارتاح.

يوميات حماة الحلقة 12

بعد ماقررت انى اركز مع تصرفات يوسف شوية...وكنت مكسوفة من مجرد شكى فيه...بس كان لازم ارتاح قلت اول حاجة اشوف تصرفاته مع حنان بس لقيت الامور ماشية عادية ودورت فى تليفونه على رقمها...ملقيتوش...اطمنت شوية على الاقل من ناحيتها
بس حسيت ان ممكن يكون قاعد فى البيت وييجى تليفون على موبايله بعدها على طول يقوم ينزل..ولما اسأله يقولى فلان عايزنى...فلان عنده مشوار...وهكذا
حاولت اطرد الافكار من دماغى وحياتنا تمشى طبيعى...كل خميس بييجى سمير عندنا البيت وكل جمعة ندى بتيجى تقضى طول اليوم معانا لحد بالليل زى ماطلب منها احمد علشان تحس انها مننا وتاخد علينا وناخد عليها حتى وهوغايب.
فى اكتر من مرة جالنا فيها سمير لاحظت انه بيتجنب الكلام فى المواضيع العامة ومش بيقول راى محدد فى القضايا العامة...لو بنتفرج على التليفزيون مش بيهتم بالاخبار ولا البرامج الحوارية...بصراحة استغربته وحسيت انه سطحى وفى يوم اتكلمت مع اسماء وقلتلها احساسى ده...لقيتها هى كمان مش عارفة تتناقش معاه فى حاجة ولو اتفتح موضوع عام يااما بيسمعلها او يغير الموضوع!!!
فى يوم كان عندنا سألته"سمير انت مقلتليش انت شهادتك ايه؟؟"
اتفاجئ ورد"انا معايا دبلوم صنايع"
"دفعة كام؟؟"
"ممم ...ممم...مش فاكر"
مرتاحتش لكلامه وتانى يوم سألت ندى
"مش انتى وسمير جيران من زمان"
"ايوه ياماما...ليه"
"متعرفيش هو خريج ايه"
"ممم..ممم...مش فاكرة بس تقريبا بكالوريوس تجارة"
سكت وفى اليوم ده اتكلمت مع اسماء وسألتها
"انتى حبيتيه يااسماء"
"بصى ياماما مش حب بس هو طيب ومؤدب وانا حبيت حبه ليه...بس مش بعرف اتكلم معاه فى حاجة مهمة"
بالليل بعد مايوسف جه وقبل ماينام اتكلمت معاه
"يوسف..انت لما سألت عن سمير فى الشركة اللى بيشتغل فيها سألت عن ايه؟؟؟"
"سالت عن اخلاقه وعن علاقاته باصحابه وان كان مثلا بيشرب حاجة كده ولا كده"
"طيب سألت هو شهادته ايه؟؟"
"لا مسألتش...حتى لو معاه شهادة متوسطة مش مهم يعنى"
"انا مقلتش حاجة بس انا عايزاك تسأل تانى عن شهادته"
"انتى بتقولى ايه؟؟ازاى"
"معلش خدنى على قد عقلى وروح اسأل عن شهادته وبيشتغل ايه بالضبط فى الشركة"
"حاضر بكرة ولا بعده اسأل...تصبحى على خ..."
رن موبايله...
"الو...ايوه ...لالالا...طيب ...انا جاى"
"مين اللى كلمك"
"واحد صاحبى تعبان ورايح له"
"انت مش كنت هتنام؟"
اتنرفز وزعق"قلتلك واحد تعبان...ايوه نازل"

قعدت طول الليل دماغى رايحة جاية فى المكالمة..يعنى صاحبه ده مالوش قرايب؟؟؟ولاد؟؟؟جيران؟؟؟
تانى يوم بعد الغدا لقيت يوسف بيندهلى وهو مكشر
"انا روحت سألت فى الشركة عند سمير"
"هااااا...وبعدين"
"الولد معاه اعدادية وبيشتغل مشاويرجى فى الشركة...يعنى بمقام ساعى"
"يا مصيبتى!!!"
"اعتقد دلوقتى مفيش غير حل واحد"
"قبل الحل الواحد...يعنى الواد وامه خبوا علينا...والزفتة اللى اسمها ندى دى كانت عارفة وسكتت....اسمااااااااااااااااااااء"
طبعا اسماء جت تجرى بعد الصوت الجهورى اللى طلع منى وحكيت لها على الحكاية من اول شكى لحد تأكدى بعد السؤال عليه
وطبعا ايدت رأينا
قلت ليوسف يقوم يتصل بيهم دلوقتى ويقوله مفيش نصيب ويبقى يبعتله الدبلة بأى طريقة
الحمدلله اننا اكتشفنا الحقيقة دى بدرى وكمان ارتحت من شكى ان جوزى يحن لماضيه وحبه القديم...كده خلاص مش هيبقى فيه تعامل بينه وبين حنان
لسه بقى ندى ...ازاى تخبى عليه وتتآمر على بنتى ...لازم احمد يعرف.

يوميات حماة الحلقة13

اتصلت باحمد وحكيت له الحكاية وقاللى
"ياماما اهدى بس ممكن تكون مكنتش تعرف"
"يابنى ازاى مكنتش تعرف انا لما سألتها قالت مش فاكرة مش قالت مش عارفة"
"معلش ياماما مش اهم حاجة اننا عرفنا الحقيقة بدرى...معلش ياماما مش هعرف اكمل كلامى معاكى دلوقتى علشان انا فى الشغل"
حسيت ان الواد كلامه ببرود ولا كأن حاجة حصلت وانا جوايا ناااااااار منها
روحت متصلة بيها
"الو..ايوه يا ندى"
"ازيك ياماما عاملة ايه؟؟"
"زى الزفت"
"ليه بس خير..حصل ايه"
"فسخنا خطوبة اسماء يعنى انتى متعرفيش"
"امتى حصل الكلام ده وليه؟؟"
"لسه قبل مكلمك على طول عمك يوسف كلم سمير وفسخ الخطوبة...اما ليه بقى ده لانه كداب واحنا مينفعش معانا الكدابين ولا اللى يساعدوهم فى كدبهم"
"مش فاهمة يعنى..كدب فى ايه؟"
"طلع معاهوش شهادة...يعنى انتى متعرفيش"
بتعيط"وانا هعرف منين"
"بقولك ايه...انا مش احمد انتى بتعيطى ليه دلوقتى"
"لانى كنت فرحانة لاسماء وقلت الحمدلله انها اتخطبت علشان متبقاش متضايقة ولا غيرانة"
"مين دى اللى غيرانة..ليه هى قدك علشان تغير ..ثم انها مفيش مقارنة بينها وبين اى حد تانى"
"طيب ياماما انا ذنبى ايه؟؟وانتى بتكلمينى بنرفزة وزعل ليه..معلش ربنا يعوضها باحسن منه قريب"
"ان شاءالله طبعا هيجيلها احسن منه...انا بس مستغربة انك خبيتى عليه حاجة زى كده"
"مكنتش اعرف مش عايزة تصدقينى ليه"
"طيب خلاص مع السلامة"
قفلت معاها وانا مش مصدقاها مش عارفة ليه؟؟؟وموضوع فسخ الخطوبة ده شغلنى عن المكالمة الغريبة اللى جت ليوسف امبارح بالليل وقام نزل بعدها...ببص حواليه لقيت اسماء فى اوضتها ويوسف فى الحمام...روحت بسرعة على موبايل يوسف وجبت المكالمة من ميعادها لقيتها متسجلة باسم الحاج/سعد كتبت الرقم بسرعة فى ورقة ولسه هدور على المكالمات الصادرة والواردة لقيت يوسف خرج من الحمام سبت الموبايل وكان شئ لم يكن.
حكيت له على مكالمتى مع ندى قاللى
"والله ياايمان مش عارف اقولك ايه؟؟بلاش نظلمها يمكن متعرفش والبنت مشفناش منها حاجة وحشة "
"بس انا حاسة انها بتكدب"
"لا انتى حاسة كده علشان انتى مقتنعة بكده"
"انت نازل؟؟"
"اه"
"رايح فين"
"نعم..من امتى بتسألينى يعنى ماانتى عارفة ياالقهوة ياالسوق بجيب طلبات البيت"
"طيب ..انا احتمال انزل انا واسماء شوية يعنى علشان لو متضايقة ولا حاجة"
"ماشى براحتكم"
بعد مانزل دخلت لاسماء لقيتها قاعدة ع الكمبيوتر بتكلم صاحبتها وقلتلها لما تخلصى قومى ننزل شوية...وفعلا نزلنا قعدنا شوية فى كافيه وقعدت اتكلم معاها لقيتها الحمدلله مش متضايقة اوى ومقتنعة بفسخ الخطوبة...ولما قعدنا براحتنا اقترحت عليها نعدى على يوسف فى القهوة علشان يوصلنا ونروح كلنا مع بعض.
روحت عند القهوة ملقيتش عربيته مركونة ولقيت ولد صغير قلت له يدخل يسأل القهوجى ...طلع القهوجى وقاللى" انه مجاش النهاردة"
ركبنا تاكسى وع البيت وطول الطريق وانا بفكر ليه كدب عليه...وراح فين...يعنى لولا موضوع حنان مكنتش اخدت بالى من تصرفات جوزى...التفت لاسماء
"متقوليش لابوكى اننا روحناله القهوة"
"ليه"
"علشان هو قاللى قبل كده متجيش عند القهوة ولو قلناله هيتخانق معايا وانا مش عايزة مشاكل"
"حاضر ياماما"
لما وصلنا البيت لقيت يوسف جه قلت لنفسى الحمدلله علشان اسماء متاخدش بالها من التناقض ده
اتعشينا ويوسف دخل ينام بعد مااتأكدت انه نام اتسحبت على موبايله وفتشت فى سجل المكالمات...لقيت اغلب الصادرة والواردة من نفس الاسم الحاج /سعد...وانا اعرف اغلب اصحابه مفيش فيهم حد اسمه سعد ...ده غير رقمى ورقم اسماء دول المكررين يوميا...الشك ملا قلبى...فيه حاجة مش طبيعية
قلت اول حاجة اعملها اتصل على الرقم ده واشوف يمكن افهم حاجة...جبت تليفونى ولسه هطلب الرقم...لقيته بيرن
"احمد ازيك ياحبيبى"
"حصل ايه ياماما مع ندى"
"قول ازيك ياامى قبل ماتقوللى حصل ايه"
"ندى بكلمها لقيتها منهارة ومكنتش عايزة تقوللى فى ايه؟
لقيت نفسى بزعق باعلى صوتى
"انا هلاقيها من مين ولا مين ندى دى ايه ...دى بقت عيشة تقرف"
وقفلت فى وشه السكة وانا بعيط بحرقة.

يوميات حماة الحلقة 14

قام يوسف من نومه على صوتى وجت اسماء تجرى واحمد بيتصل تانى وكل ده وانا منهارة وبعيط بحرقة...منها من ابنى اللى بينصف مراته عليه وبيحاسبنى على كلامى ليها...ومنها من حرقة قلبى وخوفى ليكون جوزى بيعرف واحدة تانية
بس انا ليه بشك فيه مش يمكن بيتهيألى؟؟؟بدأت اهدأ شوية ورديت على احمد
"ياماما متزعليش بس انا مش عارف انتى مش طايقة ندى ليه"
"من تصرفاتها"
"هى عملت ايه بس؟؟"
"بص يااحمد انا مش مصدقة انها متعرفش ..عموما خلاص وبكرة الايام تثبت لكم انى صح"
"معلش ياماما حقك عليه وانا هخليها برضه تيجى يوم الجمعة زى ماهى متعودة"
"لالالا سيبها مش مهم تيجى"
"يبقى انتى لسه زعلانة منها "
"لازعلانة ولا فرحانة عايزة تيجى تيجى هو انا هطردها يعنى"
بعد ماقفلت مع احمد قعد يوسف يقوللى انتى مكبرة الموضوع كده ليه شيلى البنت من دماغك شوية ودخل نام
وانا الصبح فى الشغل قلت كفاية بقى لازم اقطع الشك باليقين واتصل بالرقم اياه وقلت اول مايرد هقول اى اسم وكأن الرقم غلط
وانا بطلب الارقام كنت حاسة ان ايدى بتترعش وقلبى هيقف...صوت جرس...الخط اتفتح.....صوت ...صوت...صوت واحدة...مقدرتش انطق ولا كلمة قفلت الخط بسرعة ولقيت الدموع شلالات بتجرى من عينى...ولقيت كل اللى حواليه...مالك..حصل ايه...بتعيطى ليه...قلت لهم تعبانة وقايمة اروح البيت.
دخلت اوضتى وعملت نفسى نايمة اول ماسمعت صوت يوسف وهو جاى من الشغل...وطبعا استغرب لما لقانى نايمة
"ايمان..ايمان اصحى"
"نعم"
"انتى جيتى من الشغل امتى"
"انا هنا من الساعة 11"
"ليه فى ايه؟؟"
"مفيش حسيت انى تعبانة قلت اجى ارتاح...وعلى فكرة انا معملتش اكل لما تيجى اسماء ابقوا اطلبوا اى حاجة ومتعملوش حسابى"
"طيب مااتصلتيش بيه ليه كنت جيت اخدتك...ومش مهم الاكل ارتاحى انتى بس واحنا هنتصرف"
ياااااااااااه قد ايه حنين وطيب طول عمرك وقد ايه انا بحبك وعمرى ماخطر على بالى انك تخوننى او تجرحنى الجرح ده
اعمل ايه؟؟اواجهه ؟؟؟اسكت؟؟اطلب الطلاق؟؟؟اعيش معاه وانا مش محترماه بعد خيانته؟؟؟
قطع تفكيرى وهو بيقوللى
"ايمان قومى اشربى العصير ده لحد الغدا"
"مش قادرة"
"علشان خاطرى اشربى بس وانا بحكيلك"
"تحكى ايه"
"انا قابلت سمير النهاردة واديته دبلته والولد كان ذوق وقالى.."
"قالك ايه؟"
"قاللى ان ندى..."
قلت بعصبية "كانت عارفة كل حاجة"
"لالا..ده قاللى ان ندى زعلت علشان فسخ الخطوبة"
حسيت انه بيكدب عليه علشان مايضايقنيش وغير الموضوع
"ده انا طلبت لك الجمبرى اللى بتحبيه...ربع ساعة وهيوصل"
"انت لسه بتحبنى؟؟"
رد بضحك"لا طبعا"
مقدرتش احوش دموعى
"انتى صدقتى ولا ايه؟؟ده انتى كل حاجة ربنا يخليكى لينا"
مش عارفة جرعة الحب والحنان الزيادة دى سببها ايه؟؟؟ياترى بيدارى على خيانته...اكيد كل الرجالة لما بتخون بتعامل ستاتها بحب زيادة
جه الاكل واسماء لما جت من الكلية ولقيتنى فى السرير اتخضت عليه بس طمنتها انه هبوط عادى من ارهاق الشغل بس
وضغطوا عليه علشان اتغدى معاهم وكملت نوم او بمعنى اصح مثلت انى نايمة...وفعلا غفلت شوية وقمت ادخل الحمام سمعت يوسف بيتكلم فى التليفون فى البلكونة..قربت شوية شوية من غير مايحس بيه...سمعته بيقول
"سمير قاللى ان ندى هى اللى قالتله ميقولش على موضوع الشهادة ده...يعنى مامتك كانت معاها حق...شوف انت بقى خطيبتك ليه تعمل كده...مامتك تعبانة وانا مش هقولها حاجة"
فهمت طبعا انه بيكلم احمد ومكنش عندى قدرة انى اتكلم فى الموضوع ده...اللى فيه مكفينى...اتسحبت ورجعت من غير مايحس.
بعد المغرب بشوية حسيت بيوسف بيلبس ونازل...لقيت نفسى بدون وعى قمت لبست فى اقل من دقيقة ونزلت وراه واخدت تاكسى ومشيت وراه لحد ما وقف قدام عمارة...وطلع فيها...وانا طلعت وراه...شفته بيخبط على باب شقة..اتفتح الباب ودخل...طلعت وراه وانا دموعى سابقانى خبطت الباب....فتح لى الباب...وشفت واحدة ست جاية من جوه وبتقوله مين ع الباب.

يوميات حماة الحلقة 15

اول مايوسف فتح الباب..اتفاجئ
"ايمان؟؟جيتى هنا ازاى"
والتفت للست اللى جوه وهى بتقول مين ع الباب
"دى الحاجة ايمان مراتى"
الست "اهلا وسهلا اتفضلى"
دخلت وانا مش متوقعة الحوار اللى بسمعه والمفاجأة الاكبر انى لقيت واحدة ست كبيرة فوق ال65سنة معرفتش اتكلم اقول ايه فسكت خالص وانا بفكر..مين دى ممكن تكون....
لقيت يوسف بيسبق بالكلام
"الحاجة ايمان قالت انها عايزة تطمن ع الحاج سعد لما عرفت انه تعبان"
"اهلا بيها..اتفضلى ...ربنا يكرمك ويكرم الاستاذ يوسف ويخليلكوا ولادكوا يارب"
اخدونى على اوضة علشان اشوف الحاج سعد"وانا اصلا معرفش مين ده"...فوجئت براجل عجوز نايم فى السرير ومتعلق له محاليل ويدوب عيونه مفتوحة وبيبص بس وزى مايكون جثة
راحت الست جابت لى كرسى...ووجهت كلامها لجوزها
"سعد..بص دى الحاجة ايمان مرات الاستاذ يوسف جاية تطمن عليك"
الراجل ولا اتحرك ولا عيونه حتى بصوا ناحيتى فاضطريت انى اتكلم
"سلامتك يا حاج...ربنا يشفيك ان شاءالله"
طبعا مردش عليه خالص...ولقيت مراته بتقول بتنهيدة
"يارب يشفيه"
لقيت يوسف بيقوللى
"ايمان تعالى بره لو سمحتى شوية...هنغير بس للحاج سعد وننزل"
طلعت من الاوضة وانا مكسوفة من نفسى جداااااا...جوزى مكنش بيخوننى...جوزى بيساعد مريض...انا هبص فى وشه تانى ازاى؟؟
اول مانزلنا وركبنا العربية لقيت يوسف بيقوللى
"والله كويس انك بقيتى كويسة وانا سايبك نايمة فى السرير"
"بتتريق عليه"
ضحك"انا فرحان انك كويسة بس مش عارف جيتى ازاى...ايه كنتى بتراقبينى"
"انا اسفة...بس انا كنت هموت من الغيرة لما حسيت انك مخبى عليه حاجة...واحنا عمرنا ماخبينا حاجة عن بعض...مين دول وتعرفهم منين"
"بصى يا ستى...الحاج سعد ده كان معايا فى الشغل زمااان وكانت معرفتى بيه مجرد زمالة وخلاص...طلع على المعاش من 11 او 12 سنة تقريبا المهم من سنة كده قابلته صدفة فى الشارع وسلمنا على بعض وحسيت انه تعبان فعرضت عليه اوصله...واحنا فى الطريق قعد يحكيلى ان بعد المعاش بفترة بدأت امراض الشيخوخة تصيبه وانه هو ومراته عايشين لوحدهم لانهم مخلفوش وطبعا قرايبها وقرايبه كل واحد مشغول بحاله...فقلت له اعتبرنى اخوك وانا هبقى دايما ازورك...وفعلا كنت بعدى عليه ساعات اخده معايا القهوة شوية يغير جو او اروح اقعد معاه شوية وكنت كمان لما يكون تعبان اروح اجيبلهم طلباتهم ومرضيتش اقولك علشان انا بعمل ده لوجه الله ومش عايز حد يعرف...ومن شهر تقريبا...تعب زيادة ووديناه المستشفى وطلع عنده جلطة فى المخ وبعد كام يوم الدكاترة قالوا انه ممكن يرجع البيت...ومن وقتها وهو زى ماانتى شفتيه كده لا بيتحرك ولا بياكل ولا بيشرب احيانا بيتكلم بسيط جدا ويرجع على حالته دى تانى...ومراته زى ماشفتيها ست كبيرة متقدرش على خدمته لوحدها فانا بروح كل يوم مرتين اساعدها تغيرله هدومه او نحميه او اجيب لها حاجة محتاجاها"
"يااااااااااه ياحبيبى انا اسفة اوووووووى انى فكرت انك تعمل اى حاجة وحشة...سامحنى ياابو ولادى"
واخدت ايده وبوستها وقلت له
"ربنا يجازيك خير ويباركلك فى صحتك يارب"
لما رجعنا البيت لقيت اسماء بتقوللى
"انتى فين ياماما ده انا كنت نايمة صحيت على تليفون احمد وجيت ادور عليكى ملقتكيش كنت هكلمك ع الموبايل"
يوسف"انا وماما نزلنا روحنا مشوار واهى بقت كويسة وزى الفل"
انا"ماله احمد؟؟مش هو دلوقتى بيبقى فى الشغل"
"ياماما اصل انتى متعرفيييييييييييييييش"
"ايه فى ايه؟؟"
"انا هحكيلكوا علشان ماما هتفرح هههههههههههه"
"فرحينى ياختى"
"احمد اتخانق مع ندى خناقة كبييييييييييييييرة وقلها مش عايز اسمع صوتك تانى ولا انا ولا اهلى...تلاقيكى فرحانة ياحاجة"
"ليه ياقليلة الادب وانا ايه اللى يفرحنى لما ابنى يكون متضايق"
لقيت يوسف واسماء بيبصوا لبعض
يوسف"ياايمان انتى من اول يوم مش طايقاها"
"وانا مش طايقاها بتجنى عليها ولا من عمايلها...جاوبونى"
لقيت يوسف بيقوللى"بصراحة انتى طلع معاكى حق فى موضوع سمير وانها كانت تعرف"
عدت الايام وانا مرتاحة ان ندى مش بتيجى...اصل مجيتها كانت تقيلة اوى على قلبى...ومكنتش بجيب سيرتها فى مكالماتى لاحمد...وبعد اسبوعين تقريبا لقيت احمد بيقوللى انها ندمانة وخلاص عرفت غلطتها ومش هتزعلنا تانى ومعلش سامحيها
ورجعت الميه لمجاريها وبقت تيجى كل جمعة وعدت حياتنا طبيعية وانشغلنا بامتحانات اسماء وفرحنا بنتيجتها وتخرجها
وقالت انها عايزة تقابل اصحابها بتوع الكلية ويخرجوا يوم مع بعض قبل ماكل واحد فيهم ينشغل بحياته العملية
كنا يوم جمعة وندى عندنا وكان عندى واحدة بتنضف البيت لقيت موبايلى بيرن
"ايوه يااسماء...مين معايا...مستشفى ايه...بنتى جرالها اييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييه"
جريت وانا بصرخ وقلت ليوسف وانا بعيط واصرخ اسماء خبطتها عربية وهى فى المستشفى...وقلت لندى تخليها فى البيت مع الست لحد مانشوف حصل ايه ونبقى نكلمها.

يوميات حماة الحلقة 16

وصلنا المستشفى وانا ملهوفة ومرعوبة يكون بنتى حصلها حاجة لقيت هناك اكتر من واحدة من صحباتها ولما سألتهم على اسماء
قالولى انهم بيعملوا لها اشعة وانها كويسة وان شاء الله خير لحظات ولقيت اسماء مخرجينها من الاشعة جريت عليها وطمنتنى انها بخير وراح يوسف يسأل الدكتور فقاله انهم عملوا اشعة على كل جسمها ليكون فى نزيف داخلى والحمدلله انها بسيطة مجرد كسر فى رجلها وتقعد شهر فى الجبس وتبقى كويسة.
ولما سألتها عن الحادثة حصلت ازاى
"متخافيش ياماما انا كنت بعدى الشارع واتكعبلت وقعت فجاة لقيت تاكسى بيفرمل عليه"
"وفين صاحب التاكسى ده"
"موجود وهو اللى جابنى هنا"
طلعت اشوف هو فين لقيت يوسف واقف مع راجل كبير روحت عليهم وهما بيتكلموا
"خلاص ياحاج حصل خير"
"والله يااستاذ انا ماكان قصدى وبعدين كان اهم حاجة انها تبقى كويسة انا عندى ولاد زيها ...ربنا يخليهالكوا...ولو عايز تعمل محضر انا تحت امرك بس انا رزقى ورزق عيالى بالتاكسى ده ولو وقف هما مش هيلاقوا ياكلوا"
"لا ياحاج خلاص طالما هى كويسة...ربنا يباركلك ولا محضر ولا حاجة"
طبعا متكلمتش لانى حسيت ان الراجل غلبان فعلا وكان اهم حاجة نطمن على اسماء...الدكتور قال اننا ممكن نروح اول ماالجبس ينشف يعنى ساعتين ولا حاجة ونمشى.
كلمت ندى وطمنتها اننا شوية وجايين وهى قالتلى انها هتنزل اول ماالست تخلص البيت.
بعد مارجعنا نيمت اسماء فى سريرها وكان الدكتور قايل لازم ترفع رجلها على حاجة عالية...روحت جبت فرش من الدولاب اللى فى اوضة احمد علشان تحط رجليها وتعليها
وانا بفتح الدولاب حسيت انه فيه حاجة ناقصة..بس ده دولاب البطاطين الحاجات واللى مش بنستعملها دايما...قعدت اركز واحاول افتكر ايه ناقص؟؟؟؟كرتونة اللاب توب الجديد بتاعة احمد مش موجودة...تكون الست اللى بتنضف سرقتها؟؟؟اكيد..بس هتشيل الكرتونة قدام ندى وتمشى بيها ازاى؟؟؟قلت ليوسف قاللى يمكن ندى نزلت قبلها؟؟حطيت الحاجة لاسماء واتطمنت عليها وروحت اتصل بندى
"الو..ازيك ياندى"
"الحمدلله...طمنينى ياماما اسماء عاملة ايه"
"الحمدلله كويسة...بس قوليلى انتى مشيتى وسبتى ام سيد لوحدها"
"لا ياماما هى مشيت وانا قفلت وراها ونزلت...ليه"
"تصدقى مش لاقية كرتونة اللاب توب الجديد..يعنى اتسرقت من البيت ازاى؟؟حاجة غريبة"
"مفيش حاجة اتسرقت...انا اخدتها"
"نعم...بتقولى ايه؟"
"بقول اخدتها حصل ايه"
طبعا لقيت نفسى بزعق ومتنرفزة جدااا
"يعنى ايه حصل ايه...يعنى انتى سرقتيها"
"ايه سرقتها دى...حاجة بتاعة جوزى وخدتها..فيها ايه"
"فيها انك خدتيها من بيتى بدون استئذان...وجوزك ده لما تبقى فى بيته برضه متخديش حاجة من بيتى بدون استئذان منى"
"والله دى حاجة جوزى يعنى حاجتى...وانا مغلطتش فى حاجة"
"غلطتى ياحرامية وبيتى ده مانتيش داخلاه تاني يا واطية"
"ايه ده ايه ده...انتى بيئة وهتردحيلى"
"اردحلك ايه يا سافلة...والله العظيم ماتدخلى بيتى تانى ولا اعرفك ولا تبقى على ذمة ابنى بعد كده"
"لااااا احمد بيحبنى ومش انتى اللى تقوليله يسيبنى"
طبعا يوسف كان جه ولما شاف مستوى الحوار شد منى السماعة وقفل السكة
"انتى بتشتميها كده ليه"
"الحرامية بنت ال...هى اللى سرقت اللاب توب وبتقولى حاجة جوزى...والله ماياخدها ابدا"
"اهدى ياايمان العصبية دى مش كويسة علشانك"
مسكت التليفون بسرعة واتصلت باحمد
"بص يااحمد...انت لو اخدت الحرامية دى متدخليش بيت وانت لا ابنى ولا اعرفك"
"حرامية مين؟؟حصل ايه تانى ياماما"
"الزفتة اللى اسمها ندى سرقت وبتقاوح وبتشتمنى كمان"
وحكيت له المكالمة بالتفاصيل وفى الاخر قلت له
"بص ياابنى من الاخر ياتطلقها يا مش عايزة اعرفكوا تانى...وابقى خليها تضحك عليك بكلمتين...اختار بقى"
وقفلت وانا حاسة انى بغلى ودمى محروق منها...وقررت لو اختارها هى مش هعرفه تانى ابداااااااااا.

يوميات حماة الحلقة 17

مرت ايام واسبوع والتانى وانا كل ماييجى قلبى يحن لابنى عقلى يرجعنى تانى لقرارى بتخيير احمد...وطبعا فرضت رأيى ده على يوسف واسماء وده مخدش منى مجهود لانهم اتضايقوا من ندى وغلطاتها الكتير اللى مبتخلصش ووقفوا قصاد احمد لما حاول يكلمهم...وفعلا اتصل بيه احمد بعد اسبوعين وقال لى
"متزعليش ياماما انا مقدرش استغنى عنك ابدا وخلاص انا طلقت ندى"
"يابنى انا مش بظلمها بس هى فعلا متنفعكش"
"ايوه معاكى حق وكان المفروض من اول ماغلطت انى معديلهاش حاجة...كفاية الخسارة اللى خسرتها دى"
"معلش فى داهية الفلوس المهم ان واحدة زى دى متبقاش على ذمتك"
"فاكرة ياماما يوم مشكلة القايمة"
"اه لما جت هنا صالحتك"
"اللى زعلنى مكنش القايمة بس"
"ليه كان فيه ايه تانى"
"يومها لما ابوها قال ع القايمة وانا رفضت لقيتها قالت تلاقيك خايف من امك المفترية"
"انا مفترية بنت 60..."
"خلاص بقى ياماما انا بحكيلك علشان مخنوق مش علشان ازعلك...بس مكدبش عليكى انا زعلان على الفلوس اللى صرفتها والشبكة والمؤخر اللى هتاخده...بس علشان انا اللى طلقتها مش هقدر اطالبها بحاجة"
"فداك يانور عينى ...انا هدفع المؤخر من معايا وولا تزعل نفسك"
"ربنا يخليكى ياامى"
بدات حالة اسماء تتحسن والدكتور قالها ان بعد فك الجبس هتعمل علاج طبيعى شهر كمان وهترجع زى الاول واحسن
طول الفترة دى وانا مستخسرة فى البت دى الشبكة والمؤخر واللاب توب اللى لسه بشوكه...قعدت افكر وافكر لحد ماوصلت لفكرة وقلت اجربها ياتصيب ياتخيب وانا ونصيبى...لما قابلت سناء فى الشغل قلتلها"بصى ياسناء احنا مش مسامحين فى الحاجة اللى خدتها بنت اختك"
"بس ده حقها انتوا اللى سايبين"
"طيب بصى انا كان ممكن ابلغ عنها واتهمها بالسرقة من بيتى وطبعا ممكن اقول انها اخدت فلوس ودهب...وعلى ماتثبت برائتها تكون اتبهدلت فى الاقسام وسمعتها بقت فى الارض"
طبعا سناء بان عليها الرعب والفزع وقالت لى
"طيب طلباتك ايه وانا ابلغهم"
"انا مش هظلمها هنقسم الشبكة والمؤخر...وطبعا ترجع اللى سرقته ده بره الكلام"
طبعا تانى يوم جابت لى الرد وانهم موافقين وفرحت جدا لانها مكنتش تستاهل
بعد مااسماء خلصت العلاج الطبيعى قالت انها عايزة تشتغل ودورنا لها على شغل مناسب وفعلا اشتغلت فى شركة سياحة كبيرة وكانت مرتاحة فى شغلها ومرتبها كمان كان كويس...واحمد كان بيطمنى عليه دايما ومبسوط ان مفيش مشاكل.
كلمنى احمد وقاللى ان اجازته كمان شهرين وكده خلاص هيرجع ويستقرهنا واسماء اتعرفت على زميلتها فى الشغل رانيا وكانت بنت كويسة اوى وكانوا منشغلين بينزلوا مع بعض كتير لان رانيا كانت قربت تتجوز...واسماء مكنتش بتسيبها خالص لحد ماجه يوم الفرح...وقفت معاها وكانت سعيدة جدا لصاحبتها...وعدوا الشهرين واحمد رجع بالسلامة...ورجع لشغله ومرت حياتنا طبيعية

فى يوم لقيت نادية بتتصل بيه وكان بقالها فترة طويلة مكلمتنيش
"نادية ازيك وحشتينى"
"ازيك انتى ياايمان انتى كمان وحشتينى اوووووى"
"وازى هشام وناجى"
"الحمد لله كويسين...محتاجة اقعد معاكى"
"وانا والله عايزة احكيلك على حاجات كتير حصلت فى السنة اللى فاتت دى"
"متقلقيش انا جاية وهقعد على طوووووول"
"بجد فرحتينى والله بس ايه القرار المفاجئ ده"
"يمكن مفاجئ ليكى انما انا بفكر فيه من سنين"
"ليه خير ايه اللى حصل علشان ترجعى بعد مااستقريتى ال30 سنة اللى فاتوا فى امريكا"
"لما ارجع هحكيلك كل حاجة..بس معلش قولى ليوسف يشوف لى شقة كويسة وفى منطقة راقية وتكون جاهزة ع التسليم على طول...اول ماتقولولى لقيتوها هحجز وارجع "
"لوحدك؟؟؟؟"
"لا هشام معايا"
"وناجى؟؟؟هو حصل حاجة بينكم"
"لا محصلش ...كل التفاصيل لما اشوفك...بس والنبى فى اسرع وقت"
"حاضر يانادية من عينيه"
يااااااااااااااه نادية اخيرا هترجع...نادية بنت خالتى واختى...اللى من يوم مااتولدنا ماافترقناش عن بعض...غير لما اتجوزت ناجى وسافروا امريكا...ومن يومها وانا مش بشوفها غير كل كام سنة والمكالمات كل فترة...انا فعلا محتاجة وجودها جنبى...بس ياترى هترجع ليه؟؟وايه اللى مخليها مستعجلة كده؟؟

يوميات حماة الحلقة18

الايام اللى بعد كده كانت كلها بحث عن شقة مناسبة لنادية وطبعا كل فى اتجاه..يوسف واحمد واسماء وانا وبعد اسبوع لقينا الشقة المناسبة وبعت لنادية صور الشقة ع الميل وعجبتها ووافقت على سعرها وحجزت وبعد يومين كانت فى مصر.
اول كام يوم طبعا معرفناش نقعد مع بعض خالص كان استلام الشقة ونزلنا نجيب عفش وكل اللى يلزم لتجهيز البيت الجديد وفرشناه والحمدلله استقرت نادية واحنا قاعدين مع بعض لوحدنا سألتها
"كل ده ومسألتكيش عن رجوعك لوحدك واستقرارك هنا"
"زهقت وتعبت ياايمان"
"من ايه؟"
"من ناجى مبقتش طايقة استنى معاه"
"ليه ايه الجديد"
"الموضوع مش جديد ده قديم وانا اللى كنت ساكتة"
"احكى انا مش فاهمة حاجة"
"من اول جوازنا وهو بياخد مرتبى بحجة ان فلوسه مش كفاية للصرف على البيت وفضلت سنين عايشة على كده ومصدقاه وكان هو بيكبر فى شغله وانا بكبر فى شغلى وبرضه كل فلوسى بياخدها وخصوصا لما هشام دخل المدرسة كانت حجته مصاريف هشام...لحد مامرة ودى بعد اكتر من 10سنين قلت له تعالى نعكس وانا اخد مرتبك واصرف على كل حاجة...الاول اتحجج وقاللى مش هتقدرى المصاريف هتكون كتير عليكى..ولما صممت رفض فبطلت اديله المرتب وكان وقتها مرتبى كبير فبقيت اصرف على نفسى وعلى مدرسة هشام...تخيلى مكنش بيجيب اكل فى البيت وكنت ساعات من العند اكل فى الشغل علشان انا كمان مجيبش له حاجة...ومش بخل منه لانه ممكن يعمل عزومة تتكلف الاف الدولارات بس بمزاجه لناس اصحابه مثلا وبينهم مصلحة ولسانه الحلو كانت كل الناس بتحبه وفكرت فى الطلاق بس مقدرتش علشان هشام متعلق بيه اوى المهم بعد كده اتفقنا ان اى حاجة فى البيت او مصاريف هشام نقسمها بالنص...حتى لو اشترينا حاجة مشتركة برضه نقسم كل حاجة وعشنا سنين على كده وارتحنا وكانت حياتنا ماشية طبيعى طالما اننا ملتزمين بالاتفاق...ولما هشام اتخرج واشتغل رجع ناجى يستخسر تانى وبقى يضايقنى فى حكاية الفلوس دى...وعلى فكرة هو نزل من نظرى من زمان بس كنت عايشة وخلاص علشان ابنى...ومن فترة بسيطة كنت بتكلم مع هشام عن انى نفسى ارجع مصر واستقر لقيته رحب بالفكرة وقاللى انه هو كمان عايز يستقر فى مصر علشان لو اتجوز عايز يتجوز واحدة مصرية...الحسنة الوحيدة لناجى انه ساعدنى فى تربية هشام على العادات والتقاليد المصرية وتعاليم ديننا وكان الولد متقبل ده جدا ومكنش بيحب عادات الامريكان والحمدلله عمره ماكان عنده جيرل فريند زى اصحابه ولا عمره شرب خمرة ولا عمل حاجة تغضب ربنا"
"يااااااااااه يانادية كل ده كان جواكى ومش بتتكلمى"
"هتكلم لمين واقول ايه..اهى عيشة وخلاص"
"وهشام مجاش ليه"
"بيخلص اجراءات نقله لفرع الشركة هنا فى مصر...الحمد لله ان الشركة اللى هو فيها طلع لها فرع هنا وده اللى سهل قرار الرجوع...يعنى كام يوم كمان ويرجع ان شاءالله"
طبعا حكاية نادية صدمتنى مكنتش اتخيل ان ناجى الراجل الذوق اللى بيحبها وبيحب ابنه وكل الناس تشهد بكده تطلع دى حقيقته...صحيح البيوت اسرار...ربنا يخليك ليه يا يوسف ياحبيبى انت فعلا ونعم الزوج...الحمدلله
ومرت الايام ورجع هشام وطبعا مكنش غريب على احمد واسماء لانهم كانوا بيتقابلوا فى الاجازات..هى كانت كل كام سنة بس اهو ع الاقل يعرفوا بعض.
انا كنت عايشة فى قمة سعادتى برجوع نادية كنت حاسة انى مش لوحدى وقعدت احكيلها على اللى حصلى فى خطوبات العيال ولقيتها بتهزر وتقوللى
"ياسلام لو هشام ياخد اسماء ونبقى احنا الحموات الفاتنات"
"هههههههه ياختى ياريت وانا الاقى زى هشام"
"يعنى انا الاقى زى اسماء كفاية انها بنتك"
"ربنا يخليكى ..بس احنا مالنا ياريت هما اللى يقولوا"
"والله ياايمان انا حاسة ان هشام ميال شوية ناحيتها بس هو متكلمش صراحة"
"يمكن بيتهيألك"
"ليه وانا يعنى مش هعرف احس بابنى"
"بصى سيبى كل حاجة لوقتها...يعنى لو كلمك فعلا نبقى نتكلم"
طول الفترة اللى بعد كده وانا بفكر فى كلام نادية واتمنيت انهم يكونوا فعلا ليهم نصيب مع بعض ولما حكيت ليوسف لقيته هو كمان مرحب بالموضوع وقال نستنى لما الولد يفتح الموضوع مع مامته
وفى يوم وانا قاعدة مع اسماء لوحدنا قلت اجس نبضها واشوف رايها فيه ايه
"تصدقى يااسماء نادية بتقولى ياريت انتى وهشام تتجوزوا "
"ايه..؟"
"ايه مالك"
"اصل انا ياماما كنت عايزة اقولك من زمان بس كنتى مشغولة مع طنط نادية"
"عايزة تقولى ايه"
"انا...انا..بحب واحد تانى"

يوميات حماة الحلقة 19

فوجئت طبعا بكلام اسماء بس محاولتش ابين وقع المفاجأة عليه...
"بجد يااسماء...مين ده؟"
وقبل ماتجاوب لقيت يوسف بيندهلى وعايزنى بسرعة
"خير يا يوسف "
"الحاج سعد توفى دلوقتى فى المستشفى..تحبى تيجى معايا لان مراته لوحدها زى ماانتى عارفة"
"لاحول ولا قوة الا بالله...اه طبعا جاية معاك"
نزلت معاه ورحت اواسى الست الوحيدة اللى بعد جوزها مبقاش لها حد خالص وراح يوسف يخلص اجراءات الدفن تانى يوم الصبح وفضلت اروح معاه ال3 ايام وخلال العزاء كان كل اقاربهم موجودين وقرروا انها مش هتقدر تعيش لوحدها وبعد ايام العزا سافرت الصعيد لتقيم اقامة كاملة مع اختها اللى بتعيش لوحدها ولكن اولادها المتزوجين بيراعوها
ولما خلصت الدوشة اللى كنت فيها قلت ارجع لاسماء اشوف الحكاية ايه واستغليت وقت كنا فيه فى البيت لوحدنا علشان محدش يقاطعنا
"هااا يااسماء احكيلى ياحبيبتى عن الموضوع اللى كنا بنتكلم فيه"
"بصى ياماما انا اتعرفت على اشرف يوم فرح رانيا كان تعارف عادى يعنى باعتباره اخوها وطول الفرح وانا شايفة اهتمامه بيه بس عادى يعنى محطيتش فى دماغى وبعدين لما احمد جه اخدنى بالليل لقيته بصلى كده بصة معجبتنيش برضه قلت عادى انا هعمل حساب الناس فى معاملتى مع اخويا...المهم بعد يومين لقيت مكالمة منه وبيقولى انه جاب رقمى من رانيا وعايز يقابلنى يتكلم معايا طبعا رفضت قاللى طيب الايميل مرضتش برضه بعد كده لقيته بييجى يقف قدام الشغل وانا مروحة وميكلمنيش لفترة وبعدين كلمنى قاللى انه بييجى عند الشغل علشان يشوفنى بس...وبعد بقى بيكلمنى كل يوم يسأل عليه بس لحد ماقاللى انه عايز يرتبط بيه بس قدامه شوية وقت بسيط بيظبط اموره المادية"
"طيب يعنى عنده كام سنة بيشتغل ايه امكانياته وظروفه الحاجات دى؟"
"عنده 28 سنة وفاتح سايبر"
"اوعى يكون معاهوش شهادة ده كمان تبقى مصيبة"
"ههههه لا ياماما معاه بكالوريوس بس هو فاتح السايبر من قلة الشغل ولانه بيحب الشغل فى الكمبيوترات وكده"
"وايه حكاية ظروفه المادية دى"
"بصى ياماما هو علشان ييجى لازم يكون معاه فلوس للشبكة ع الاقل وهو مستنى اخر الشهر دوره فى جمعية وكنت هقولك ونحدد معاد معاه ييجى يقابل بابا"
"طيب ياحبيبتى ربنا يتمم بخير"
وفعلا صدق فى كلامه وفى اول الشهر الجديد لقيت اسماء بتقوللى كلمى بابا علشان اشرف ومامته ورانيا ييجوا يطلبونى
ويوسف طبعا كعادته معترضش وجم عندنا
مبدئيا الولد وسيم وشيك جدا يعنى نقدر نقول شبه نجوم السينما ومامته ست كبيرة ورانيا طبعا قابلتها كذا مرة قبل كده واعرفها الى حد ما...اتكلموا وقالوا نفس الكلام اللى كانت قالتهولى اسماء
وحسيت اننا مش بنتكلم فى اهم حاجة فسألته
"وعندك شقة"
"شقة ماما كبيرة وانا بعد جواز رانيا مش هقدر اسيب ماما تعيش لوحدها"
"بس يعنى السكن مع الاهل بيقيد الحرية مع كل احترامى للحاجة انا مفضلش انى بنتى تسكن مع حد"
"ياطنط الشقة كبيرة يعنى اسماء هتبقى اخده راحتها بدون اى تقييد لان ماما دايما قاعدة فى اوضتها"
"معلش يابنى ده مبدأ عندى حاول انت تشوف حل لموضوع الشقة ده"
"يعنى ايه حضرتك مش موافقة"
"لا موافقة طبعا بس بعد ماتحل مشكلة الشقة حتى لو ايجار قانون جديد انا معنديش مانع"
"المشكلة مش انى الاقى شقة ولا لأ...انا كمان مبدأ عندى مش هسيب امى"
"خلاص يابنى نبقى متفقناش...وكل شئ نصيب"
قام هو واهله ودخلت اسماء تعيط واحمد دخل وراها يواسيها
ويوسف قاللى
"هنعمل ايه البنت شكلها عايزاه"
"يعنى انت مش عارف المشاكل اللى بتيجى من ورا السكن فى بيت العيلة"
"انا عارف بس زعلت علشانها"
"هتزعل شوية وخلاص"
حسيت ان اسماء زعلانة منى طول الفترة اللى بعد كده وبتتعامل معايا فى اضيق الحدود...فكرت انى اصالحها...فى يوم وانا خارجة من الشغل قلت اروح اجيب لها طقم شيك من اكبر المحلات وفعلا رحت مول كبير علشان اعرف انقى واختار واعملها مفاجاة
وانا بتمشى فى المول لمحت احمد قاعد مع واحدة فى كافيه وهو مشافنيش فمحبتش احرجهم وكملت واشتريت الطقم وروحت
لما رجعت البيت كانت اسماء لسه مرجعتش من شغلها وشوية ولقيت احمد داخل البيت
لما دخل اوضته روحت وراه وانا بهزر معاه
"النهاردة شفتك وكان معاك قمر يا واد مين دى"
"شفتينى فين"
"فى الكافيه...المهم قوللى انت بتحبها ولا بتتسلى هههههه"
"لا ياماما بحبها بجد وهى بتحبنى"
"وده من امتى"
"يعنى من كام شهر كده"
"وايه اللى مسكتك كل ده مقولتش ليه علشان نخطبهالك"
"اكيد ياماما كنت هقول طبعا بس بعدين"
"ليه بعدين"
"يعنى عندها ظروف كده لما تخلص اكيد هقولكم نخطبها"
"خير ظروفها ايه؟"
"ممم...ممم...مستنية..ت..ت...تتطلق"
وباعلى صوت عندى
"يالاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااهوى"

يوميات حماة الحلقة 20

ومن هول الصدمة مقدرتش ابطل نواح وندب
"يا دى المصيبة ياخيبة املى فى ابنى الوحيد"
"فيه ايه بس ياماما"
"ايه اللى فيه ايه؟؟يعنى انت ماشى مع واحدة متجوزة"
"لا طبعا"
"لا ازاى يعنى...مش انت بتقول مستنيها تتطلق"
"ياماما ادينى فرصة اتكلم واشرحلك "
"اتكلم علشان انا حطيت صوابعى ال10 فى الشق منك انت واختك روحت اتسربعت وكتبت كتابك على واحدة حرامية ودلوقتى ماشيلى مع واحدة متجوزة والتانية اللى مخصمانى علشان خايفة عليها من جوازة تتعبها...صحيح الناس خيبتها السبت والحد وانتوا خيبتكوا ماوردت على حد"
"خلاص ياماما ...انتى مش مديانى فرصة اتكلم لما تبقى تهدى نبقى نكمل كلامنا"
وسابنى ونزل من غير مايتغدى يادى النيلة ليروح لها ...سمعت الباب بيتفتح واسماء دخلت على اوضتها ولقت الطقم فدخلتلى
"ايه ده"
"ده طقم عجبنى قلت اجيبهولك"
"وده احساس بالذنب ولا بتحاولى تنسينى اللى حصل"
فوجئت بطريقة كلامها وانا بنتى طول عمرها مؤدبة ومفيش مرة كلمتنى كده ايه اللى حصل لولادى
"انتى بتقولى ايه...وذنب ايه اللى هحس بيه"
"انك حرمتينى من الانسان اللى حبيته علشان سبب تافه...والسبب ده كبره فى نظرى ...معنى انه فيه الخير ف مامته يبقى فيه الخير فيه"
"بصى اعملى اللى انتى عايزاه...بس مترجعيش تقولى مامته قالت ومامته عادت"
"يعنى ايه...اقوله ييجى"
"اتفقى مع ابوكى واللى هتتفقوا عليه انا معاكوا"
طبعا زقطتت من الفرحة وجريت عليه وباستنى
"ربنا يخليكى ياماما...وعلى فكرة الطقم حلو اوى"
"مبروك عليكى"
كل كلامى معاها وقلبى حزين انا مش عارفة انا صح ولا غلط كان لازم اقف قصادها ولا اسيبها براحتها
جه يوسف وحكيت له على اللى حصل بينى وبين احمد واللى حصل بينى وبين اسماء
"ياايمان اللى حصل مع اسماء ده مش مشكلة ده اختيارها وهى مسئولة عنه...انما موضوع احمد ده يقلق...كان المفروض تاخديه بالراحة وتفهمى منه علاقتهم وصلت لايه بالظبط وازاى يعنى مستنيها تتطلق "
"انا من صدمتى من كلامه مقدرتش امسك اعصابى"
"ولا يهمك ياحبيبتى لما ييجى نتفاهم معاه"
واحمد مجاش لحد بالليل فيوسف اتصل بيه وسأله عن تاخيره طول اليوم فقاله انى كنت عصبية جدا معاه ففضل يتاخر لحد مااهدى
راح يوسف قايله تعالى علشان نتكلم بهدوء وخلاص مامتك هديت وعلشان كمان نقولك على الجديد فى موضوع اسماء
لما جه قعدنا كلنا مع بعض
يوسف"انت ايه رأيك فى موضوع اشرف"
احمد"والله ده اختيار اسماء وهى حرة وانا اصلا مش شايفه سبب للرفض"
يوسف"طيب خلاص نخليها تحدد معاه معاد لقراية الفاتحة...نيجى بقى ليك...ايه اللى مامتك حكيتهولى ده"
احمد"اكيد اللى حكيته صح"
يوسف"انا مش بسأل صح ولا غلط انا بسأل ازاى تبقى على علاقة بواحدة متجوزة...انت مش عارف قد ايه ده حرام وغلط وممكن يوقعك فى مشاكل كتير"
احمد"يابابا انتو مش مدينى فرصة احكى حاجة"
يوسف"احكى"
احمد" هى اتجوزت من حوالى سنة ونص وقعدت مع جوزها شهر ورجعت بيت اهلها تانى...وحاولت تطلب الطلاق بالتفاهم موافقش ووسطوا ناس برضه موافقش فرفعت قضية طلاق ومستنية الحكم"
انا"يعنى اتعرفت عليها امتى وازاى"
احمد"اتعرفت عليها صدفة ياماما"
انا"صدفة ازاى يعنى اتعرفت عليها فى الشارع"
احمد"لا اتعرفت عليها بعد موضوع ندى على طول وكنت انا تعبان وهى كانت لسه بتعانى فى مفاوضات طلاقها وابتدا التعارف مجرد صداقة وبعدين حبينا بعض"
يوسف"يعنى انت اتعرفت عليها وانت فى دبى"
احمد"ايوه"
يوسف"وهى كانت فى دبى"
احمد"لا اتعرفت عليها ع النت"
انا طبعا بعد ماسمعت الحوار الهايل ده فجأة لقيت نفسى نايمة فى سرير ابيض فى ابيض قلت انا بحلم وخصوصا اننا كنا بالليل بس لقيت ضوء النهار...وشفت واحدة لابسة ابيض فى ابيض وبتقوللى
"حمدالله ع السلامة يامدام...انتى جيتى المستشفى فاقدة الوعى امبارح بالليل

الحلقة 21

استغربت انى محسيتش بحاجة من اللى حصلت لى امبارح ورجعت افتكرت كلام احمد ...ياااااااه الواد ده ماله ولا الاطفال واى حد ممكن يضحك عليه...لقيت يوسف ونادية جايين وقلقانين لاحسن اكون لسه مفوقتش...ولما شافونى فرحوا وشكروا ربنا انى اتحسنت وراح يوسف يسأل الدكتور...ورجع فرحان وقاللى ان الدكتور قال له انى ممكن اروح بالليل وفضلت نادية قاعدة معايا طول النهار وكل شوية يجيلها تليفون وتخرج تتكلم بره...والمغرب لقيت يوسف هو واحمد واسماء جايين والعيال كانوا فعلا قلقانين عليه واحمد شكله مكسوف من نفسه ولما قلت له

"خلاص هتصرف نظر عن موضوع امبارح"

رد يوسف "مش وقته الدكتور قال لازم تبعدى عن اى انفعال"

طلعت من المستشفى وعرفت انه كان مجرد انهيار عصبى بسيط

وركبنا كلنا مع بعض بس لقيت يوسف ماشى فى طريق غير طريق البيت

"ايه ده يايوسف...انت رايح فى حتة الاول"

"اه رايحين مشوار بسيط"

بس لقيت اننا بعدنا جدا وفى طريق المطار

"يايوسف انت رايح فين"

"مفيش انا قلت اخدك ونروح اسبوع شرم الشيخ بعيد عن العيال الوحشين اللى تاعبينك دول"

احمد واسماء"كده يابابا احنا تاعبينها برضه...قول ان انت اللى عايز تاخدها مننا"

يوسف"ايوه انتوا ياما اخدتوها منى سيبونى بقى اخدها منكم شوية"

كانت المفاجأة كبيرة خلتنى ساكتة خالص ومش عارفة اتكلم ووصلونا المطار...اتفاجئت ان يوسف لما عرف انى هخرج من المستشفى راح حجز تذكرتين شرم الشيخ وقال لاسماء تحضر لى شنطة هدوم وحطها فى العربية ومشفتهاش غير لما وصلنا المطار

لما وصلنا سلموا علينا واتجهنا لركوب الطيارة...واحنا طالعين على سلم الطيارة

"ايمان...هاتى ايدك فى ايدى واعتبرى اننا لسه عرسان ولسه مخلفناش ولاد ال...دول"

اديته ايدى وضحكت"لالالالالالا متشتمش ولادى حبايبى"

"حبايبك...انا بس اللى حبيبك لمدة اسبوع من غير عوازل"

مكنتش قادرة اتخيل السعادة اللى انا فيها مش علشان الفسحة ولا السفر ولا انى هبعد عن مشاكل العيال كل اللى كان مفرحنى انى حسيت انى لسه شابة فى العشرين من الحب والدلع مش قربت ع الستين...وبعدين افتكرت العيال

"طيب هما هيعيشوا ازاى من غيرنا مين هيأكلهم ويشوف طلباتهم"

"بقولك ايه هما مش عايزين يتجوزوا؟؟خليهم يشربوا بقى"

وضحكنا ووصلنا الفندق وحسيت بسعادة كبيرة مش شايلة هم حاجة ابدااااا الاكل بييجى لحد عندى لو مش عايزة انزل...بصحى على احلى منظر فى الدنيا..البحر..جوزى حبيبى جنبى وكل كلامه ليه احلى كلام...وولادى بيتصلوا بيه يطمنونى عليهم ويطمنوا عليه بس من غير اى مشاكل...وخلص الاسبوع وكأنه ساعة...ورجعت تانى البيت

اول يوم وصلت فيه اسماء قالتلى

"ماما مش اشرف ييجى بقى علشان نقرا الفاتحة"

"طيب ياحبيبتى حددى كمان كام يوم بس علشان نستعد"

وفعلا حددنا قراية الفاتحة وجاب لها اسورة مع الدبلة وقال نخلى الشبكة وكتب الكتاب والفرح كله مع بعض كمان كام شهر لما يجهز الشقة.

وبدأت فى تحضير جهاز اسماء والحمدلله انى عاملة حسابى فى فلوس جهازها وكنا كل يوم بعد مابتيجى من شغلها ننزل نجيب فى حاجات ولحد ماحسيت ان البت عدمت خالص وبقت على طول وشها اصفر ودبلانة فقلت لها تسيب الشغل رفضت بشدة ومرضيتش ابدا وقالت مش هسيب شغلى خالص حتى بعد الجواز فسيبتها بحريتها طالما مبسوطة كده

وفى عز ماانا مشغولة بجهاز اسماء لقيت نادية فى يوم بتقوللى عايزانى انا ويوسف نروح معاها تخطب لهشام ...ففرحت له جدا وقلتلها اننا طبعا هنروح معاها لان هشام زى احمد واسماء وروحنا وخطبناله بنت زى القمر وآية فى الجمال والاخلاق وعيلتها كبيرة ويبقوا جيرانهم فى نفس العمارة.

من يوم ماخرجت من المستشفى وانا واحمد مفتحناش موضوع اللى بيحبها ده خالص كل واحد مننا بيتجاهل الموضوع

وف يوم سألته مباشرة

"احمد انت لسه على علاقة بالست دى"

"بصى ياماما وانتى بتقولى الست دى محسسانى انها واحدة اكبر منى مع انها قد اسماء يعنى اصغر منى ب5سنين...ثانيا متقلقيش انا مش هعمل حاجة انتى مش راضية عنها"

"ربنا يكرمك ياحبيبى"

"بس فى نفس الوقت مش هسيبها ومش هتجوز غيرها"

"غور من وشى ياابن المجنوووووووووووونة"

الحلقة 22

كلام احمد مش بيروح من دماغى...يعنى ايه مش هيسيبها ومش هيعمل حاجة غصب عنى...انا برضه مش فاهمة حاجات كتير عن البنت دى وحاسة انها غامضة وعلاقتهم مش مريحة وخايفة اسأله فى التفاصيل يفتكر انى تراجعت عن رفضى ليها...مش عارفة اعمل ايه؟؟واسماء مش معانا خالص من شغلها للحاجات اللى بننزل نجيبها لخطيبها اللى يااما خارجة معاه يااما بتكلمه ع الشات...يبقى مفيش غير يوسف...هو اللى دايما ينقذنى فى المواقف الصعبة

فى يوم كانوا احمد واسماء بره فتكلمت معاه

"يوسف عايزة اطلب منك طلب"

"اؤمرينى"

"الامر لله ياحبيبى...بص يايوسف انا عايزة افهم حاجات كتير عن علاقة احمد بالبنت اللى يعرفها...وخايفة لو سألته يفتكرنى موافقة فقلت مفيش غيرك اللى هيجيبلى التايهه"

"حاضر...بس عايزة تعرفى ايه بالظبط"

"يعنى عايزة اعرف هو متمسك بيها للدرجة دى ليه؟؟وظروف طلاقها ويعنى ايه اتجوزت شهر واحد بس مش يمكن تكون هى مش كويسة...يعنى اتكلم معاه وشوف"

"حاضر يوم الجمعة بعد الصلاة هتحجج باى مشوار عايزه معايا فيه واتكلم معاه وكانك متعرفيش حاجة ابدا"

"ايوه كده حلو اوى"

وكنت مستنية اليوم ده على احر من الجمر عايزة افهم دماغه

وفعلا لما رجعوا يوم الجمعة لقيت يوسف بيقوللى طبعا مش قدام الولاد

"انا اتكلمت معاه وعرفت كل حاجة"

"هااا احكى بسرعة مش قادرة استنى"

"شوفى ياستى..البنت اسمها مى وبتشتغل محامية فى مكتب محامى كبير هى لسه تحت التمرين لانها خريجة السنة اللى فاتت اتجوزت وهى فى سنة رابعة فى الكلية...الخطوبة كانت سريعة جدا وملحقتش تتعرف عليه خالص...بعد مااتجوزت من اول يوم وهو بيعاملها وحش وفى اول اسبوع كان بيضربها ضرب ممكن تقولى عليه تعذيب وكان مانع اهلها يروحوا بعد السبوع ومنعها من الكلية خلال فترة جوازهم كان شكاك لابعد الحدود يعنى تقدرى تقولى غير سوى نفسيا...اخر يوم حصلت فيه المشكلة...جالها مكالمة على الموبايل وكان الرقم غلط ساعتها مصدقهاش وقالها انتى تعرفى حد وقعد يضرب فيها وهى كان فاض بيها فردت عليه وقالتله انه مريض نفسى قام جن جنونه وجاب حبل الغسيل وربطها على الكرسى طول الليل وكل شوية يكب عليها مياه ويقولها قولى انتى تعرفى مين وهو كل اعتقاده انها تعرف حد فعلا وطول الليل على ده الحال لحد الصبح سجايره خلصت نزل يجيب سجاير حاولت تفك نفسها وفعلا قدرت واتصلت ببوليس النجدة قبل ماهو يرجع...وجه البوليس وعملت تقرير طبى وهو اتحجز كام يوم واهله خرجوه من القسم وهى راحت عند اهلها ولما عرضوا عليه الطلاق رفض فرفعت قضية طلاق وفعلا اتحكم لها من اسبوعين تقريبا علشان كده هو لما حبها حس انها اتظلمت وعاشت ايام صعبة فوعدها انه مش هيسيبها خالص...ايه رأيك بقى"

"رأيي فى ايه؟؟؟لو كان كلامها صح يبقى ربنا يعوضها...انما مش لازم ابنى...هو ذنبه ايه ياخد واحدة اتجوزت قبل كده وهو لسه مدخلش دنيا"

"مش بيحبها وراضى بيها خلاص"

"لا ابدااااااا ابنى لازم ياخد بنت بنوت "

ولسه بنكمل كلامنا لقينا الباب بيخبط ونادية جاية هى وهشام

نادية" احنا حددنا معاد فرح هشام كمان اسبوعين ان شاءالله"

انا"الف مبروك ياهشام ربنا يتمم بخير"

يوسف "مبروك ياهشام"

انا"طيب لحقتوا تخلصوا كل التجهيزات"

نادية"البيت جاهز والعفش جديد ما كله على يدك"

انا"وناجى؟؟"

نادية"احنا قولنا لاهل العروسة انه مرتبط بشغل هناك ولما قلناله على ميعاد الفرح قال جاى طبعا...انا اصلا شيلته من حساباتى خالص ومش هيفرق معايا وجوده من عدمه...ومقلتليش اسماء هتتجوز امتى؟؟"

"ادينا بنخلص التجهيزات وبعدين نبقى نحدد"

بعد مامشيوا...قلت ادخل لاسماء علشان نشوف هيحددوا امتى لاننا تقريبا خلصنا حاجتنا وهو لسه معملش حاجة من اللى عليه...ولسه هدخل اوضتها سمعتها بتتكلم ع الموبايل

"انا مش هقبل منك كده تانى...كنت بتشتمنى واسكت انما تشتم اهلى كمان...خلاص اعتبر اللى بيننا انتهى بس رجعلى فلوسى الاول ومش عايزة اشوفك تانى"

الحلقة 23

لما سمعت كلام اسماء فتحت الاوضة بسرعة وكانت قفلت التليفون لقيتها منهارة وقاعدة تعيط...اخدتها فى حضنى ومقلتلهاش انى سمعت حاجة

"مالك ياحبيبتى"

"مفيش ياماما..انا سبت اشرف"

"ليه بس مش انتى كنتى متمسكة بيه ايه اللى حصل"

"عصبى جدا على حاجات تافهه ولما يتعصب مايفرقش مين قدامه ويقعد يشتم ويغلط ومش مهم احنا فين فى الشارع او ع التليفون او حتى قدام الناس ودى مش اول مرة بس كان كل مرة يرجع يعتذر ويتأسف ويقوللى انها اخر مرة"

"ايه ده يابنتى ومش بتحكيلى من اول مشكلة ليه"

"ياماما بخاف عليكى تزعلى وتتعبى وانتى مش ناقصة وغير كده بتكسف اقولك لانى انا اللى كنت مصممة وانتى قولتيلى بلاش"

"مكسوفة من امك ده انتى بنتى وحبيبتى وصاحبتى واختى ومهما يحصل مش هلومك ابدا انا انصحك بس وبعدين كان لازم تحكيلى علشان ابوكى واخوكى يقفوله من الاول مش يحس انك ملطشة ولا حيطة مايلة ويسوق فيها...احكى لى بقى ايه اللى خلاكى المرة دى تقوليله خلاص كده"

"بصى ياماما الاول فيه حاجة انتى متعرفيهاش"

"خير ياحبيبتى"

"من شهر تقريبا لقيته مهموم وزعلان وكل مااسأله ماله يقوللى مشاكل فى شغله وبعد كام يوم قاللى مش معاكى 5 الاف جنيه سلف فانا استغربت وسألته ليه..وطبعا انا شايفة انه مش بيعمل اى حاجة فى الشقة كنت قلت محتاج لهم للتوضيب مثلا..فقال ان عليه وصل امانة ب 10 الاف جنيه وصاحب الوصل عايز يقدمه للنيابة وده كان تمن اجهزة للسايبر وانه اتصرف فى نص المبلغ ومش عارف يكمله...طبعا قعدت شايلة الهم وفضلت اخفف عنه لحد ماقلت له انى هدبر له الفلوس...وعملت جمعية فى الشغل وقبضتها واديتهاله ومن ساعة مااخد الفلوس مش بيجيب سيرتهم خالص"

"وانتى عبيطة علشان تعملى كده "

"ياماما انا قلت هيرجعهم وكمان قلت لازم اقف جنبه قبل ماالراجل يبلغ عنه"

"طيب وبعدين كملى ايه اللى حصل النهاردة"

"بقوله انت هتخلص توضيب الشقة امتى ؟؟يعنى بتكلم معاه لقيته وهو فى السايبر يعنى حواليه ناس كتير قعد يزعق ويتهمنى انى انانية ومش بفكر غير فى نفسى فقلتله لو كنت انانية مكنش اتصرفت لك فى الفلوس قام قعد يشتمنى شتيمة وحشة اوى يا ماما ومش انا وبس لا فيها شتيمة ليكوا كمان"

وانفجرت فى العياط وانا كنت هموت من الغيظ...الزبالة ده بيشتمنا احنا قال رضينا بالهم والهم مرضيش بينا...اتصل بيه ابهدله ولا اخلى يوسف يتصرف بس انا عارفاة مش بتاع مشاكل هيقوللى طالما بنتنا كويسة خلاص...اقول لاحمد ؟؟

انا اقولهم هما الاتنين ويتصرفوا...وسألت اسماء تانى

"يعنى خلاص يااسماء مش عايزاه"

"ايوه ياماما طالما مش بيحترمنى خلاص"

حكيت ليوسف واحمد الحكاية كلها ويوسف قاللى انه هيروح له ويطلب منه الفلوس وكل واحد يروح لحاله

وفعلا راح له والواد انكر موضوع الشتيمة خالص وقال انه اتعصب وزعق بس وقال ان الفلوس هيدبرها ويرجعها وانه كده خسر اسماء وانه زعلان علشانها وشوية كلام من المزوق ده وانا طبعا خذفته وانا بحكى لاسماء عن مقابلة يوسف واشرف

عدت الايام وانا حاسة ان بنتى زعلانة وبتحاول تخرج من ازمتها بنفسها لان فى الاول والاخر كان اختيارها وانا طبعا مكنتش بسيبها كتير لوحدها علشان متفكرش فيه كتير وتحاول تنساه

روحنا فرح هشام وكان فرح كبير وراقى جدا واتبسطنا فيه كتير ولسه نادية هتقوللى فيه واحد بيسأل على اسماء...صرخت وقلت لها محدش يجيب لى سيرة عرسان خاااااااااااااااااالص

كل يوم بيعدى اسماء بترجع تانى عادية زى الاول من غير حزن وكآبة وده طبعا بيسعدنى وقلت الحمدلله اننا رجعنا تانى نعيش حياة طبيعية من غير منغصات الشهور اللى فاتت وزادت فرحتى لما عرفت ان مرات هشام حامل وكانت نادية فرحانة جدا انها قربت تبقى جدة

وجه يوسف فى يوم وقاللى ان فيه عريس جاى لاسماء وقلت له طيب مفيش مانع انه ييجى وخصوصا ان موضوع اشرف خلص من ييجى 5شهور...وروحت اقول لاسماء

"ماما انا مش عايزة حد ييجى"

"ليه اوعى تكونى اتعقدتى ههههه"

"لا ياماما اصل الحكاية...."

"خير"

"انتى تعرفى ان مامة اشرف ماتت من شهر ونص"

"لا معرفش وانتى عرفتى منين"

"من زمايلنا فى الشغل راحوا يعزوا رانيا وقالولى"

"طيب ايه علاقتنا احنا بالموضوع ده"

" ا...ا..اصل من شهر كده رجع اشرف يكلمنى تانى وكانت نفسيته تعبانة بعد وفاة مامته"

"وانتى ازاى تديله وش وتردى عليه"

"اصله صعب عليه ده اتغير خالص والله وبقى حد تانى ... و ...و..وعايز نرجع لبعض تانى"

الحلقة 24

لما قالتلى ان اشرف عايز يرجعلها حاولت امسك نفسى...وقلت لها

"يعوز براحته ...طبعا انتى موافقتيش"

"ياماما انا فكرت وبقالى فترة اهو بكلمه وهو اتغير"

وانا على اخرى وقربت انفجر

"يعنى عايزة ترجعيله"

"ايوه ياماما انا حاولت انساه لقيت نفسى لسه بحبه"

"يخربيت الحب اللى بالشكل ده...انتى ايه معندكيش عقل تفكرى بيه انتى مش صممتى قبل كده ومنفعش ...بهدلك وشتمك واخد فلوسك...عايزة ايه تانى"

"ده اختيارى"

"اختيارك غبى ومش نافع"

"بس انا بحبه وعايزاه"

"انتى تقولى بحبه وعايزاه واخوكى جايبلى واحدة يقوللى بحبها ومش هتجوز غيرها...ده انتوا خلفة سودة ياريتنى ماشفتكم ولا خلفتكم عيشتونى فى مرار ربنا ينتقم منكم"

وحسيت انى مش طايقاهم ولا طايقة البيت لبست ونزلت روحت لنادية علشان احكيلها وافضفض معاها من خنقتى وكانت هناء مرات هشام هناك يااااااااه قد ايه مؤدبة وذوق ومقابلتها حلوة ومن ذوقها لما حست انى عايزة اقعد مع نادية استئذنت وطلعت عند مامتها وسألت نادية

"ايه هناء عاملة ايه معاكى"

"كويسة الحمدلله معاملتها معايا فى منتهى الاحترام وبتعاملنى كانى مامتها بالظبط"

قلت فى نفسى سبحانك ياربى دوام الحال محال نادية اللى عاشت طول عمرها فى تعب مع جوزها ربنا كرمها فى جواز ابنها وانا اللى طول عمرى عايشة سعيدة مع جوزى شايفة المرار مع ولادى اللهم لا اعتراض...حكيت لنادية الحكاية كلها

"بصراحة ياايمان انتى معاكى حق...وهى بتتكلم بقلبها بس من غير تفكير وده مينفعش يكون اساس جواز ناجح"

"انا مش عارفة اعمل ايه"

"طيب يوسف فين من كل ده"

"يوسف بيحب ولاده ومش بيحب يزعلهم مش مهم هما صح ولا غلط المهم ميزعلوش"

"وده ينفع"

"مينفعش وانا مش ناقصة مشاكل والواد ده مش نافع خالص"

قررت انى لازم اقف وقفة جامدة واسماء تعمل اللى تعمله تخاصمنى براحتها مش مهم

لما رجعت حكيت ليوسف وقلتله

"اوعى تقوللى معلش واختيارها والكلام الفارغ ده يعنى الولد يسمع كلامنا ويعمل لنا حساب وهى البنت عايزة تعمل اللى فى دماغها...استحالة والجوازة دى ابدا ماتتم"

وزى ماتوقعت خاصمتنى وبقت تتجاهل وجودى ومتاكلش معايا وبقت عيشتها فى اوضتها وانا محاولتش اكلمها وجمدت قلبى وحطيت عليه حجر وكل ده علشان مصلحتها لانه فعلا مينفعهاش ابداااا

بدأت احس ان يوسف مهموم شوية وكنت فاكرة علشان خاطر اسماء ولما اتكلمت معاه اكتشفت حاجة تانية خالص

"انتى مش عارفة انى هطلع معاش كمان اسبوعين"

"عارفة طبعا وكل سنة وانت طيب وناوية اعملك تورتاية علشان عيد ميلادك"

"ربنا يخليكى ليه...بس انا قصدى انى مش عارف هعمل ايه بعد المعاش...انتى والعيال هتبقوا فى الشغل و كل اصحابى بتوع القهوة كمان هيبقوا فى اشغالهم...وانا هبقى لوحدى "

"مااحنا ممكن نفكر فى حاجة تشغل بيها وقتك"

"زى ايه مثلا"

"انا مش فى دماغى حاجة معينة بس ياسيدى ولا تزعل لو حصلت انى آخد اجازة بدون مرتب علشان متبقاش لوحدك هآخدها ولا تشيل هم ابداااااا"

"ربنا يخليكى ...ومش ناوية تصالحى بنتك بقى"

"انا مش مخاصماها هى اللى بتتجنبنى وانا موضوع اشرف ده بالنسبة لى منتهى"

"ربنا يقدم اللى فيه الخير...عندى ليكى مفاجاة"

"خير "

"انا قررت لما اخد مكافاة نهاية الخدمة احجز فى موسم الحج الجاى انا وانتى"

"بجد انا مش مصدقة نفسى..ربنا يخليك ليه ويباركلى فيك ويهديلنا ولادنا يارب"

كان لسه على موسم الحج 4 شهور ولما يوسف طلع ع المعاش وخد المكافاة حجز فعلا وقال للعيال...لقيت اسماء بتقوللى وكنا يوم جمعة وبطبخ

"مبروك الحج ياماما"

"الله يبارك فيكى عقبالك"

"ولسه موافقتيش برضه على جوازى من اشرف"

"لا ومش هوافق"

"بس انا لازم اتجوزه وقبل ماتسافرى كمان"

سيبت اللى ف ايدى والتفت لها وانا برتجف

"ليه لازم...وليه قبل مااسافر"

"لانى...لانى...حامل"

الحلقة 25

لما سمعت كلمتها حسيت ان الدم هيضرب فى دماغى و100 فكرة بفكر فيها فى الثانية الواحدة...ازاى عملت كده وامتى وفين؟؟؟ طيب هتصرف ازاى؟؟؟ اضربها اموتها ؟؟؟ اموت انا من حسرتى...ابوها لما يعرف هيجراله ايه؟؟ اخوها ممكن يعمل ايه؟؟؟ لالالا مش لازم يعرفوا...مهما كانوا مضمنش رد فعلهم... مش لازم يعرفوا خالص...مش لازم ابدااااا

حسيت انى مشلولة التفكير مش عارفة انا كنت بعمل ايه ولا كنت ماسكة ايه؟؟؟مش شايفة البوتاجاز من التلاجة... خرجت من المطبخ وانا مش قادرة اتكلم ولا كلمة ومش قادرة ابص فى وشها...اعمل ايه ياربى؟؟ جريت ورايا حاولت تكلمنى...مشيت وقفلت اوضتى عليه وكتمت دموعى وبقول لنفسى فكرى فى اللى جاى مش اللى حصل.

لما جه يوسف واحمد لاحظوا عليه التغيير قلت انى تعبانة بس من شغل البيت واتصرفت كأن شئ لم يكن

وبالليل لما نزلوا دخلتلها

"انتى فى الكام"

"فى نص التانى"

"لسه عايز يتجوزك ولا طلع ندل"

"لسه بس والنبى متزعلى منى...يمكن لو كنتى وافقتى من الاول مكنش حصل حاجة وعلشان تطمنى اكتر انا معملتش حاجة حرام"

"انتى بتستهبلى...يعنى ايه اومال حلال"

"احنا اتجوزنا عرفى"

اديتها قلم على وشها"خرج بدون تفكير"

"عذر اقبح من ذنب وانا مش راضية عنك...ابقى خليه ينفعك... انا هتمملك الجوازة بس اوعى تيجى تقوليلى فى يوم عايزة اتطلق... اشربيه بقى..واوعى ابوكى واخوكى يعرفوا حاجة ليموتوكى"

مشيت وسيبتها...ولما جه يوسف

"يوسف انا فكرت فى حكاية اسماء وبقول نتمم الجوازة وخلاص"

"وايه اللى غيرك بسرعة كده"

"لا بسرعة ولا حاجة هفضل لحد امتى فارضة رايي عند وخلاص...طالما عايزاه خلاص اهو تتجوز ونفرح بيها"

"بس انتى شكلك مش فرحانة ولا حاجة"

"انا مش بحب اشرف ومكنتش اتمنى انها تتجوزه بس يمكن حبهم اقوى مننا"

"خلاص على خيرة الله...بس لما ييجى ونتفق هنعمل ايه والترتيبات وكده"

"انا عايزة اجوزها واطمن عليها قبل مانسافر..محدش ضامن الموت من الحياة نبقى سترنا البنت اللى حيلتنا...وبعدين كمان انت ناسى ان امه لسه ميتة قريب يبقى لا هنعمل فرح ولا زيطة"

"طيب خلاص بس يجيب عفش جديد ولا هتدخل على عفش امه"

"لا اكيد هيجيب جديد طبعا...هخليها تحدد معاه معاد وييجى بس ماتدققش معاه"

"حاضر"

لما حددت المعاد وجه انا مكنتش طايقاه وطبعا ولا جاب شبكة ولا رجع الفلوس اللى عليه وكل ده وانا ساكتة على مضض ومش عارفة انطق ماهو لاوى دراعى ببنتى...وبالعافية لما قال هيجيب اوضة نوم وداخلى فى سكة انا معاييش فلوس انا مزنوق انا ارزاقى وكل ده وانا مش قادرة اعترض وكل ماييجى يوسف يعترض.. ادخل له من مدخل عايزين نطمن عليها قبل مانسافر

وطبعا انا وجع القلب مش سايبنى لما احمد عرف اننا بنتمم الجوازة المنيلة دى قال ان هو كمان عايز يخطب مى... قلتله كل ده كوم ولا المطلقة بتاعة النت دى كوم تانى...لا يمكن ابدااااا

ودخلت فى دوامة فرش البيت وفى خلال اسبوعين كانت كل حاجة جاهزة وكتبنا الكتاب ووصلتها البيت وانا بتعامل قدام الناس بكل طبيعية كأى ام بتجوز بنتها الوحيدة...بس كل الناس ملاحظة عليه انى مش فرحانة وكنت بتحجج للناس انى زعلانة علشان كان نفسى اعمل لبنتى فرح كبير بس ظروف وفاة ام العريس مسمحتش انى اعمل فرح

لما وصلتها البيت مكنتش عايزة اطلع معاها... لقيتها مصممة انها عايزانى 5 دقايق بس وانزل بسرعة

طلعت معاها ويوسف واحمد بيستنونى تحت.. ولما دخلت البيت خدتنى اوضتها وقفلت انا وهى بس ولقيتها جابت مصحف

"ماما...والله العظيم انا لسه بنت ولا اتجوزت عرفى ولا حامل ولا حاجة من دى...انا حبيت اضغط عليكى علشان توافقى...والنبى ماتزعلى منى وارضى عنى"

اترمت فى حضنى وقعدت تعيط وانا بقيت مش عارفة افرح ولا اشتمها ولا امشى واسيبها...لقيت نفسى باخدها فى حضنى وبعيط معاها

وبعدين سألتها

"ازاى قدرتى تعملى فيه كده... وتفكيرك ازاى هداكى لفكرة شيطانية كده... انتى كان ممكن تشلينى فيها "

"سامحينى ياماما...ارجوكى متغضبيش عليه"

"انا متأكدة انها كانت فكرة الشيطان اللى انتى اتجوزتيه ده"

لقيتها بتبوس ايدى وبتعيط... قلبى وجعنى على حال بنتى العروسة الحزينة وعلى الحياة اللى داخلة عليها... اللى متطمنش ابدااااا.

الحلقة 26

نزلت من عند اسماء وانا فرحانة ان بنتى سليمة ورفعت راسنا مش جابت لنا العار زى ماكنت فاكرة... بس قلبى حزين عليها البنت زى ماتكون مش فى وعيها والزفت اللى اتجوزته هو اللى بيمشيها...ازاى مسلمة له عقلها كده وماشية وراه... ياعينى عليكى يا بنتى ربنا يسترها معاكى ويطلع ظنونى مش فى محلها

نزلت ليوسف واحمد وروحنا

لما روحنا لها فى السبوع انا ونادية وهناء لقيناها مبسوطة وفرحانة حمدت ربنا وقلت يارب يسعدها وتبقى كويسة... نزلنا واحنا نازلين من عندها لقيت واحدة بتسلم على نادية وهناء وعرفونى عليها انها صاحبتهم من النادى وسألتهم كانوا عند مين فى العمارة اللى هى ساكنة فيها... فحكت لها نادية ان بنتى العروسة الجديدة فى العمارة... لقيت الست وشها اتغير وقالت لنادية

"انتوا ناسبتوا اشرف"

"اه.. ماله؟؟"

بارتباك" لا لا مفيش حاجة ربنا يهنيها يارب... وابقى اسالى يانادية واشوفك يوم الخميس فى النادى"

الست قفلت فى الكلام بسرعة حسيت ان فيه حاجة تعرفها ومرضيتش تقولها...واحنا فى الطريق قلت لنادية

"بقولك ايه يانادية...ملاحظتيش حاجة على صاحبتك لما جبنا سيرة اشرف"

"اه حسيت انها كانت هتقول حاجة وسكتت"

"طيب لما تشوفيها حاولى تعرفى هى كانت هتقول ايه"

"اكيد من غير ماتقولى"

طبعا كل يوم اسماء بتكلمنى وكل مااسألها انتى عاملة ايه تقولى كويسة جدا..مبسوطة اوى...الحاجات دى

وبدأ الحماس اللى فى كلامها عن السعادة يقل لما رجعت شغلها تانى ولما اسالها عن حالها تقوللى ارهاق من الشغل

كل ده وانا فى انتظار مقابلة نادية وصاحبتها اللى اتعطلت ومتقابلوش لاكتر من خميس لكذا سبب

وفى يوم وقبل ماتكمل شهر جواز لقيتها بتكلمنى فى التليفون وبتقوللى

"ماما انا عايزة اجى اقعد عندك كام يوم"

"انتى متخانقة مع جوزك"

"لا خالص انا بس تعبت من مسئولية البيت مع الشغل فعايزة ارتاح شوية من المسئولية"

"انتى تيجى اهلا وسهلا وده بيتك... بس مفيش عروسة تسيب جوزها وهى لسه متجوزة جديد"

"خلاص ياماما يعنى مش عايزانى آجى"

"لا تعالى بس متكونيش غضبانة"

"غضبانة ايه بس لا طبعا واشرف هييجى معايا"

"ييجى معاكى فين؟؟؟"

"ييجى عندكوا...خلاص ماشى ياماما سلاااام"

ايه التدبيسة دى هو انا طايقاه فى الكام ساعة اللى بشوفه فيها كل فترة لما ييجى يقعد عندى وتانى يوم لقيتها جاية هى والبارد اللى قعد كأنه بيت ابوه...وقاعد ياكل ويشرب وينام فى بيتى ونفسى اطرده... ويوسف كمان بقى مش طايق بروده لحد ماقلت لاسماء

"اسماء خدى جوزك وروحى بيتك"

"ليه ياماما...انتى مش عايزانى"

"يابنتى انا مش عارفة اقعد براحتى فى بيتى وراجل غريب طويل عريض معايا فى البيت"

"يعنى نمشى"

"ايوه قوليله اى حاجة بس مينفعش ييجى يقعد كده"

وفعلا فى نفس اليوم روحت بيتها ومفيش 3 ايام ورجعت تانى وقالت مش هييجى غير ع الغدا بس...استحملت وانا هموت من الغيظ... وقعدت البنت عندى يوم ورا يوم واسبوع ورا اسبوع بحجة الشغل وكانت تروح يوم الاجازة بس

وانا كل مااسأل نادية عن صاحبتها تقوللى ماقبلتهاش..مروحتش النادى...لما روحت هى مجيتش

واقترحت على اسماء تسيب الشغل وتستقر علشان تستقر فى بيتها لقيتها رافضة خالص...وجالى شك انه يكون هو اللى بيخليها تشتغل علشان الفلوس... ليه لا ماهو مش بيصرف عليها حاجة... واتجوز جوازة ببلاش...قلت لها...طيب لو اديتك المرتب اللى بتاخديه تقعدى من الشغل.. لقيتها مترددة... قلتلها فكرى... وفعلا لما جه قعدوا مع بعض شوية ويومها بالليل لقيتها بتقوللى

"ماما انا هسيب الشغل زى مااتفقنا"

"والله احسن...بس انا مش هقدر اديكى المرتب لانى اخدت اجازة بدون مرتب ودخلنا كله بقى معاش ابوكى بس"

وسيبتها ...وطبعا الفكرة ولا كانها اتطرحت اصلا

وجه وقت الحج واتحدد معاد السفر وقبل مانسافر باسبوع... اسماء تعبت وروحنا للدكتور وقالنا انها حامل

وكانت تعبانة فعلا وكانت تقوم برضه تروح شغلها علشان متاخدش اجازة بالخصم... وكل مااسألها جوزك عامل ايه معاكى... تقوللى كويس وانا متأكدة انها بتكدب ومش عايزة تقول... يوم السفر قلت لها خدى اجازة وارتاحى وانا هسيب لك مصروف مع اخوكى واقعدى متروحيش.. واكدت على احمد ياخد باله من اخته وميسبيهاش ابدا لما تحتاجله... ووصيتهم على بعض ووصيت نادية عليهم لو جرالنا حاجة تعتبرهم زى هشام

وسافرنا لاحلى مكان فى الدنيا ... ورميت كل حاجة ورايا ومفكرتش غير بس انى عايزة اوصل للكعبة فى اسرع وقت حتى لو هموت هناك .

الحلقة 27

كان كل دعايا لولادى ان ربنا يسعدهم فى حياتهم وان ربنا يرجع لكل واحد فيهم عقله ويعرف الحق من الباطل
وف يوم وانا بصلى فى الحرم وبدعى لولادى بنفس الدعوة واول ما خلصت صلاة لقيت واحدة جنبى طبطبت عليه وقالتلى
"اللى جاى صعب وبعده الفرج... ان مع العسر يسرا ان مع العسر يسرا"
واختفت فى الزحمة قبل ماارد عليها وكلامها خوفنى ... لسه ايه اصعب من اللى شايفينه الايام اللى فاتت دى ...بس قالت بعده الفرج
ياااااااااارب فرج كربنا
ولما حكيت ليوسف عن الموقف ده قاللى انها اكيد سمعتنى وانا بدعى وعرفت انى متضايقة فقالت بعد العسر يسرا عادى يعنى
ادينا الحج الحمدلله ورجعنا للبيت ... مفيش جديد اسماء موجودة وقعدت من الشغل وجوزها بييجى ويروح بالليل واحمد زى ماهو بين الشغل واصحابه وبرضه مى ...بس احلى حاجة ان هناء ولدت وجابت جنى بنوتة امورة وجميلة ونادية فرحانة بحفيدتها وكانت لسه يدوب البنت مكملة 10 ايام
ويوم مارجعت قعدت مع اسماء وقلتلها
"انتى مرتاحة يااسماء"
"الحمدلله"
"بس شكل حياتك كده مش طبيعية.. فيه ايه؟؟"
"مفيش ياماما.. انا بس تعبانة من الحمل مش اكتر"
"وقبل الحمل ماانتى برضه كنتى قاعدة هنا؟"
"مفيش بس بتوحشينى وببقى عايزة اقعد معاكى"
"يا حبيبتى لو فيه حاجة احكيلى ... هو انتى عندك حد تانى تحكيله"
"ياماما مفيش حاجة"
ورجعنا تانى لنفس الحياة غير الطبيعية ايام عندى ويوم ولا اتنين فى بيتها
وفى يوم كنت لوحدى فى البيت واسماء فى بيتها ويوسف بيجيب حاجات للبيت واحمد فى شغله وف عز الضهر لقيت موبايلى بيرن
"البسى وانزلى بسرعة ياايمان انا جيالك فى الطريق"
"مالك يانادية فيه ايه؟؟"
لقيتها بتزعق
"البسى ف دقيقة علشان نروح نجيب بنتك"
صرخت وانا هموت من الرعب ودموعى بتسبقنى
"بنتى مالها؟؟ جرالها ايه"
"متخافيش...انا صاحبتى جارة اسماء اتصلت بيه وقالتلى ان اشرف مبهدل اسماء وفيه صوت صراخ ومحدش قادر يتدخل... اخلصى بسرعة بقى وبعدين نتكلم"
قفلت معاها وانا هموت لتكون بنتى حصل لها حاجة وهى بتخبى عليه.. ولا لما اوصل يكون المجرم ده عملها حاجة... يارب استرها معاكى يابنتى وينجيكى يارب
ف دقيقة كنت لابسة وواقفة فى الشارع لنادية ودقايق كنا على باب اسماء فضلت اخبط واصرخ واقوله افتح قبل مااجيب لك بوليس النجدة... ولقيت اسماء فتحت لى الباب ووشها ازرق ... ابن ال .... ضارب البنت ومخرشمها... مقدرتش امسك نفسى وهجمت عليه اضربه اخنقه اعمل اى حاجة افش غللى ... بس من قلة ادبه شتمنى وشتم بنتى والجيران بتتفرج علينا وطردنا بره الشقة
انا حمدت ربنا ان بنتى فى حضنى واخدتنا نادية ووصلتنا للبيت
وقلت لنفسى مستحيل ترجعله تانى ولازم يطلقها... يطلقها ... اللى انا كنت مش مصدقاه انه حصل مع مى اللى بيحبها احمد اهو حصل مع بنتى ...ياترى انا السبب وربنا بيعاقبنى ببنتى علشان رفضت جوازهم مش يمكن البنت كويسة ؟؟
ولما طلعنا البيت كان لسه محدش جه لا يوسف ولا احمد
لقيت نادية بتقول لاسماء
"متهيألى يااسماء مينفعش ترجعيله تانى"
"لالالا خلاص يا طنط انا بكرهه"
وقعدت تعيط من الوجع... ربنا ينتقم منه ده مكسر عضم البت خالص ومشوه وشها من الضرب ...ياحبيبتى يابنتى اخدتها فى حضنى وقعدنا نعيط مع بعض
لقيت نادية بتقوللى
"على فكرة ياايمان صاحبتى قابلتنى فى اول اسبوع زى ماقالت.. ولما قعدت اسألها عن اشرف قالتلى عنه كلام مقدرتش اقولهولك وقتها... قالتلى ان سمعته وحشة ولسانه طويل وكل الجيران بيتجنبوه لانه غاوى مشاكل وكان معشم واحدة جارتهم بالجواز وكل الجيران كانوا عارفين انه هيتجوزها لكنهم اتفاجئوا بجوازه من اسماء"
"وليه مقولتليش"
"يعنى كنت اخرب على البنت وهى عايشة وساكتة"
التفتت لاسماء
"ايه اللى حصل النهاردة علشان يعمل فيكى كده ... واول مرة يضربك ولا كان بيضربك ومش بتقوللى"
"انا هحكيلك ياماما على كل حاجة بالتفصيل"

الحلقة 28

وقعدت انا ونادية نسمع لاسماء وطبعا انا كنت متوقعة انها جوازة فاشلة بس مكنتش اتوقع السرعة دى وحكت اسماء
"بعد ماسيبنا بعض حاول يكلمنى اكتر من مرة وكنت بصده ولما مامته ماتت كلمنى وقعد يعيط ويقوللى انه بقى لوحده وانى حبه الوحيد وسمعته من باب العطف وبعد كده بقى يلاحقنى بمكالماته ويجيلى عند الشغل ويوسط لى ناس وكل ده كان بيعاملنى بمنتهى الحب والذوق والاحترام لما لاحظت انه بيوسط كل الناس الا رانيا اخته رغم اننا كنا قريبين من بعض اوى وبعدنا لما فسخنا الخطوبة قاللى ان جوزها عمل معاه مشاكل علشان عايز ياخد نصيبها فى الشقة وصدقته ولما رفضتى اننا نرجع لبعض وصممتى زود جرعة الحب وبقى يقوللى انى مبحبوش ولو بحبه اتجوزه غصب عنكم ونحطكم قدام الامر الواقع... ولما رفضت رفض قاطع فكر فى الكدبة اللى عملتها ونجحت بسرعة طبعا.. والله ياماما كنت بتقطع وانتى فاكرانى عملت كده بس كان بيقنعنى انى صح وانى مش هلاقى حد يحبنى زى ماهو بيحبنى ... وطبعا كان كل صحباتى بيحسدونى عليه من وسامته وشياكته ومعاملته معايا ...وموضوع ال5000 جنيه القديمة ده كانه محصلش خالص ومكنش بيجيب سيرته...المهم بعد الجواز قلت له هسيب الشغل قاللى ان الست لازم يكون لها كيانها وتحقق ذاتها فى شغلها... فرحت بكلامه وهو اللى اقترح انى لو تعبانة ممكن اقعد عندكوا علشان مبقاش ورايا مسئولية البيت ... ولما اروح واقوله نجيب حاجة فى البيت اكل ولا فاكهه ولا حلويات يقوللى انه معاهوش فلوس لان السايبر مديون وبيخسر واضطر انا اجيب كل اللى يلزم البيت فى الكام يوم اللى بروح فيهم برغم انه كل شوية يجيب لبس غالى وبرفانات ومهتم بمظهره اوى ولا عارضين الازياء ...وفاكرة ياماما لما قلتيلى اقعد من الشغل وهتدينى المرتب لما حكيت له وافق جدا ... كنت بخاف منه اوى لانه لما بيتنرفز كان بيقعد يشتم ويزعق وكذا مرة حاول يضربنى بس كنت بجرى واقفل الاوضه عليه... علشان كده كنت بطمن وانا قاعدة هنا فى وسطكم وكنت مش قادرة اتكلم ولا اشتكى ولا حتى احكى لانى انا اللى صممت عليه... نيجى بقى للى حصل النهاردة قمت من النوم بدرى تعبانة وزهقانة ومش عارفة انام تانى ...قلت اقعد ع الكمبيوتر شوية لقيته مش شغال فاخدت اللاب توب بتاع اشرف لحد مايصحى ويشوف الكمبيوتر ... فتحته وقلت ادخل ع الفيس بوك واول ماكتبت لقيته فتح على اكونت معرفش عنه حاجة وفوجئت باللى شفته الاكونت باسمه بس كل اللى مضاف فيه بنات وباين من صورهم انهم مش كويسين وشفت الرسايل كلها مواعيد واماكن وكلام فظيع مقدرتش اتحمله وجريت صحيته وانا بقوله ايه ده ... لقيته قام وثار وبقى يزعق ويشتم ويضرب فيه ويقوللى انا حر اعمل اللى اعمله وملكيش دعوة ودى حياتى ومش هغيرها وانا مش قادرة ادافع عن نفسى من كتر الضرب لحد ماجيتوا انتوا"
"يا حبيبتى يابنتى ربنا ينتقم منه ومش هنسكت"
لسه بتكلم لقيت احمد داخل من بره ولما شاف منظر اخته وحكيناله لقيناه اتنرفز جدا وجرى وهو بيقول
"والله ماانا ساكت له وهدفعه تمن اللى عمله ده غالى"
وجرى نزل تانى واحنا ننادى عليه ومسألش فينا
وبعدين قلت لنادية
"مش لازم نعمل للبنت كشف طبى ومحضر علشان لو رفض الطلاق يبقى معانا سبب"
"طيب اتصلى بيوسف ييجى بس متقليلوش حاجة خالص دلوقتى"
اتصلت بيوسف وقالى نص ساعة وجاى وقلت لاسماء تدخل ترتاح لحد ماابوها ييجى ونشوف هنروح مستشفى ولا قسم الاول ولا نعمل ايه؟ ... وكنت خايفة من مواجهه احمد مع المجرم ده ليعمل فى ابنى حاجة وهو شكله بتاع مشاكل
فعلا نص ساعة وجه يوسف ولسه بنحكيله لقيت احمد داخل
"ايه يااحمد عملت ايه؟"
"مفيش روحت وقعدت اخبط مفتحش مع ان وانا طالع البواب قاللى انه فوق ولما نزلت علشان اسأل البواب اذا كان نزل ملقيتوش تحت"
"الحمد لله يابنى ده مجرم ومابيهموش حاجة احنا ناخد حقنا بالقانون"
"ماما انا هتصل بمى وتشوف ايه الاجراءات وتعملها معاكوا"
وطيت راسى موافقة على كلامه وانا مكسوفة من نفسى ... ولما كلمها قاللى انها مستنيانا فى المكتب وهتعمل اللازم كله
لقيت اسماء بتندهلى وتقول الحقينى ياماما جريت انا ونادية عليها لقيناها بتنزف نزيف شديد وبتصرخ من الالم فعرفنا انها بتسقط جه يوسف واحمد وسندوها ويوسف سبقنا يقرب العربية قدام باب العمارة لحد ماننزلها انا ونادية واحمد ... قبل ماننزل واحنا لسه هنفتح الباب ...لقينا خبط جامد ع الباب
فتح احمد .... بوليس
الضابط قاله "انت احمد يوسف"
"ايوه"
"مطلوب القبض عليك بتهمة قتل اشرف منير جوز اختك"

الحلقة 29

مصدقتش اللى سمعته من الضابط وصرخت

"ابنى ...ابنى ميعملش كده"

واسماء تعيط وانا مش عارفة هى بتعيط على جوزها ولا اخوها ولا من الالم اللى هى فيه ... ونادية واقفة ماسكة اسماء ومذهولة وانا مش عارفة اجرى ورا ابنى اللى مش عارفة هو ظالم ولا مظلوم ولا اشوف بنتى اللى عمالة تنزف وبدات تفقد وعيها ... كل ده بيمر بسرعة واخدوا احمد وانا بصرخ ولقيت يوسف طالع ع السلم مذهول لانه مش متخيل اللى بيحصل ده ... ولقيت نفسى بتخنق ومش عارفة اتحرك ولا اتنفس وكل اللى قلته ليوسف

"متسيبش احمد"

ومقدرتش انطق بعدها بس شفت اسماء وقعت من نادية وانا بتخنق ونفسى رايح خالص ... ونادية مش عارفة تتصرف لوحدها

دقايق وكان الجيران اتصلوا بالاسعاف اللى اخدنى انا واسماء فى وقت واحد

لما دخلنا المستشفى دخلونى العناية المركزة وعرفت انى جالى ازمة قلبية ولقيت نفسى لوحدى ... عايزة اطمن على اسماء مش عارفة ومش قادرة اتكلم وانا محطوط لى التنفس الصناعى

بعد شوية لقيت نادية جاية... وعنيها كلها دموع ... خفت .. لا ...اترعبت ...بنتى... ولقيت الاجهزة حواليه بقت تعمل صوت عالى والممرضة جت تجرى على الصوت... وشيلت الاكسجين اللى على وشى وقلت نادية

"بنتى... بنتى ... ماتت؟؟"

"بعد الشر اعوذبالله .... ليه بتقولى كده... هى فى العمليات وانا جيت اطمن عليكى"

"متكدبيش عليه وقعدت اعيط"

الممرضة "يامدام ماينفعش الانفعال ده... انتى عندك ازمة قلبية والانفعال خطر على حياتك"

نادية"والله ماحصل حاجة هى فى العمليات وانا قلت اطلع اطمن عليكى وانزل لها تانى"

"طيب واحمد"

"معرفش حاجة لسه انا اتلبخت بيكوا... انا هكلم هشام يروح لهم"

الممرضة حطت لى التنفس الصناعى تانى وطلبت من نادية الخروج وقالتلى بلاش انفعال ومشيوا وسابونى

انفعال ايه انا خايفة على ولادى ...وبقينا بالليل تقريبا اتحطلى منوم فى المحاليل اول ماصحيت لقيت يوسف جنبى

"طمنى يايوسف... احمد فين"

رد بدموعه"ادعيله احمد محبوس لحد ما التحقيقات تخلص لان البواب اكتشف الجثة بعد احمد ما مشى ب10 دقايق بالضبط وطبعا الجيران حكوا عن الخناقة ولما طردكوا ولما البواب قال ان احمد جه وسأل عليه كان هو المتهم الوحيد"

"واسماء"

"اسماء كويسة انا كنت عندها من شوية طبعا اجهضت وحالتها بتتحسن والدكتور قال انها ممكن تخرج بكرة ... وعايز اقولك ان احمد قاللى اتصل بمى وهى ماسابتناش خالص وقالت لى على احسن محامى جنايات وراحت له جابته وجت معايا هنا شافتك ونزلت لاسماء وبعدين مشيت وقالت راجعة تانى "

"انا كنت ظالماها يايوسف صح"

"ايوه... البنت كويسة واحمد له حق يتمسك بيها"

"بس انا خايفة على احمد اوى ...معقول يكون عمل كده"

"لالالا متقوليش كده انا متأكد ان ابنى برئ"

"ومنين متأكد كده... احنا منعرفش استفذه بإيه الزفت ده"

"احمد منهار وبيأكد انه مظلوم وانا مصدقه"

"يارب الحقيقة تظهر ... يارب طمنى على ولادى"

تانى يوم فعلا اسماء طلعت شافتنى وروحت ع البيت ونادية قالتلى انها مش هتسيبها غير لما تبقى كويسة.. ومى كانت بتجيلى المستشفى كل يوم رغم انى مشفتهاش قبل كده غير مرة واحدة الا انها كانت بتتعامل وكانها تعرفنا من زمان ... انا حبيتها فعلا له حق احمد يحبها ويتمسك بيها... خرجت من المستشفى بعد اسبوع وكل يوم يوسف عند المحامى واسماء منطوية لوحدها مش بتاكل ولا عايزة تشوف حد ولا تكلم حد وكل مااكلمها واحاول اعرف مالها تقوللى انها السبب فى كل اللى بيحصل ده وبرضه مى كانت بتكلمنى كل يوم وتحاول تطمنى وقالت لى انها هتخلينى اشوف احمد وفعلا جابتلى تصريح بزيارته واكدلى انه مظلوم ومعملش حاجة... وانا قلت له ان اول ماتظهر برائته هخطب له مى على طول ...وحسيت بفرحتهم الاتنين

والايام بتعدى وانا املى ان برائته تظهر بيقل لانى رغم احساسى ببرائته الا ان كل الادلة ضده

وفى يوم لقيت مى بتقوللى ان تقرير المعمل الجنائى اثبت وجود بصمة مجهولة جوه الشقة و خرج احمد ورجع بس كانت التحقيقات لسه شغالة... وقلت لمى لو اهلها موافقين انا هكون عندهم فى الميعاد اللى يحددوه ولو يحبوا يستنوا لما القضية تخلص انا تحت امرهم ... ووافقوا ان تتم الخطوبة واسماء مستمرة فى انطوائها لحد مااضطريت اوديها لدكتور نفسى وقال ان عندها اكتئاب وشعور بالذنب مخليها مش عايزة تتعامل معانا وكتب لها مضادات للاكتئاب وقلنا يمكن اتمام خطوبة احمد يخرجها شوية من اللى هى فيه ... وعملنا خطوبة بسيطة وجبنا لمى احسن شبكة واهلها كانوا فرحانين بينا جدا وانا كنت فرحانة انى كفرت عن ظلمى ليهم وكنت مستنية فرحتنا تكمل ببراءة احمد

واتجمعنا كلنا اسرة مى واحنا ونادية بس هشام ومراته وبنته كانوا فى اسكندرية فمحضروش معانا وكان يوم جميل... بس انتهى بكارثة

الحلقة 30 والاخيرة

واحنا راجعين من الخطوبة لقينا تليفون جه لنادية وصرخت

"ابنى ... مستشفى ايه... "

اتخضينا وسألناها فى ايه

"هشام عمل حادثة"

طبعا فرحتنا اتقلبت رعب واحنا مش عارفين ايه اللى حصل وروحنا على المستشفى اللى فيها هشام وسألنا عنهم عرفنا ان هشام ومراته فى العمليات وجنى سلموهالنا وقالوا لنا انها خرجت من الحادثة سليمة بدون اى خدش وعملوا الفحوصات اللازمة وحالتها مطمئنة جدا... وحالة هناء مرات هشام خطيرة لان اصابتها كلها فى المخ ... اما حالة هشام فهى مجموعة كسور وبيتركب له شرائح ومسامير فى ايده ورجله ... طبعا اهل هناء وصلوا وكانوا فى حالة لايرثى لها من خوفهم على بنتهم لانها الوحيدة الموجودة هنا بعد سفر اخواتها كل فى بلد وهى اللى كانت بتراعى مامتها المريضة ... خرجت هناء من العمليات والدكتور قالنا ان حالتها غير مطمئنة ... وبعدها خرج هشام والدكتور قال ان حالته هتاخد وقت وبعدين يتحسن ويبقى طبيعى ... كان الفجر بيؤذن وجنى كانت بتعيط كتير وكانت عاملة ازعاج فى المستشفى فقلت لاسماء واحمد ويوسف يروحوا وياخدوا البنت معاهم واسماء تراعيها وانا هفضل مع نادية.

تانى يوم كان هشام فاق وحكى وهو تعبان

"انا قلت اعملكوا مفاجأة واجى احضر معاكوا خطوبة احمد علشان كده مقلتش لحد واحنا راجعين فجأة لقيت العربية بتتقلب ومعرفش حصل ايه بعدها... جنى وهناء حصلهم ايه؟؟"

طمناه على جنى وقلناله انها فى البيت وهنجيبهاله يطمن عليها وقلناله ان هناء كمان كويسة وفاقت بس متقدرش تقوم من السرير مقدرناش نقوله انها دخلت غيبوبة ومحدش عارف هتفوق منها امتى؟؟

كنا كل كام يوم بنجيب له جنى ونقوله ان هناء بتتحسن والعكس صحيح... بعد 10 ايام فى الغيبوبة توفت هناء ومقدرناش نخبى عليه وكانت صدمة كبيرة بالنسبة له وخصوصا انه صاحب اقتراح الرجوع من اسكندرية وهى مكنتش موافقة ترجع بالليل.

اهل هناء كانت صدمتهم اكبر طبعا ومامتها حالتها الصحية ازدادت سوء واحنا كلنا حزننا على اللى راحت فى عز شبابها وملحقتش تفرح ببنتها اللى عندها يدوب كام شهر.

لماخرج هشام من المستشفى وانا استقريت فى البيت الى حد ما لقيت ان اسماء اتغيرت خالص وبقت منشرحة ومبسوطة رغم مود الحزن اللى احنا فيه والاكتئاب اللى كانت فيه ده اختفى تماما واتاكدت ان جنى هى سبب تحول اسماء بالسرعة دى للاحسن ... وكان ربنا بعت جنى لاسماء فى الوقت ده علشان تنسى الايام السودة اللى فاتت وكان كل يومها عبارة عن جنى والاهتمام بيها

وفى يوم لقينا مى بتتصل وبتقول ان قاتل اشرف اتمسك وكده يبقى احمد بره الموضوع تماما ولما سألناها عن القاتل قالت لنا

"البصمة الغريبة كانت الخيط اللى المباحث مشيت وراها ... وبالتحريات عرفوا ان اشرف كانت سمعته مش مظبوطة وان البنت جارتهم اللى كان واعدها بالجواز قبل مايتجوز اسماء كان بيهددها بصورمركبها للبنت مع ناس كتير ويبتزها حتى بعد جوازه وكانت خايفة منه وبتسمع كلامه وكان دايما بيخليها تروح له البيت واسماء مش هناك وقبل القتل بكام يوم البنت اعترفت لامها باللى بيحصل والام معرفتش تتصرف وحكت لجوزها اللى نزل بعد الخناقة علشان ياخد منه الصور وطبعا اشرف كان لسانه طويل ومستفز فاتخانقوا وابو البنت هو اللى قتله وهو كان صاحب البصمة الغريبة"

الحمدلله يارب ان براءة ابنى ظهرت وقلت له يبدأ يجهز الشقة هو ومى بس هنستنى شوية على الجواز علشان وفاة هناء

عدت الشهور وبدأ هشام يرجع تانى زى الاول بيتحرك وبينزل ورجع شغله وجت نادية وقالت انها تقدر دلوقتى تاخد جنى... وكانت مشكلة كبيرة لما فعلا اخدوا البنت ... رجعت اسماء تانى لحالة الاكتئاب اللى كانت عندها وكنت اسمعها طول الليل تعيط وهى اخدة هدوم جنى فى حضنها مع ان نادية كانت مش اخدة البنت مننا اوى بس مش عارفة وحاولت كتير مع اسماء انى اقنعها ان البنت كان مسيرها ترجع لابوها ومفيش فايدة

احمد ومى جهزوا كل حاجة واستئذنت هشام انى اعمل فرح لاحمد ووافق ووحددنا معاد الفرح وكان مر على الحادثة حوالى 7 شهور

قبل الفرح باسبوعين جت نادية وقالتلى انها عايزة تجوز هشام لاسماء علشان كل واحد فيهم محتاج للتانى... وافتكرت لما طلبت منى اسماء المرة الى فاتت ...ياااااااه لو كانوا اتجوزوا وقتها مكنش حصلت فى حياتنا كل الاحداث دى... قلتلها هاخد رأى يوسف واسماء وطبعا اول ماقلتلهم يوسف فرح علشان بنتنا ربنا عوضها بانسان كويس واسماء فرحت علشان جنى راجعة تانى لحضنها

ويوم فرح احمد ومى جابت نادية الدبل لهشام واسماء وبعدها بشهر اتجوزوا.

النهااااااااااااااااااااااااااااية

» حكاية يوميات حماة الجزء التانى